In Love With Brando -Complete

Chapter 9

Note: Posted with permission from original author joshX

---------------------

Expected ko pa naman pagkatapos ng gabing iyon ay magiging maayos na ang lahat sa amin ni Kuya Brando. Nag-level up na kumbaga ang aming relasyon kung meron man. Pero taliwas sa naisip ko dahil hindi ko siya nakita kinabukasan. Nagsend ako ng text messages sa kaniya pero hindi naman siya nag-reply. Nagtry na din akong tawagan siya pero ring lang ng ring ang telepono niya hanggang sa magregister sa screen ng cell phone ko ang No Answer.

Field work na ang ibinigay na assignment sa amin ni Engr. Clyde. Natuwa naman ako kahit papaano dahil maiiwasan muna namin pansamantala na makabangga si Jimson. Paminsan-minsa’y natatanaw ko si Kuya Brando sa malayo habang nagsu-supervise ng kaniyang mga tauhan. Nang minsang magkasalubong kami ay hindi man lang niya ako pinansin. Parang wala lang, parang hindi ako nage-exists.

Bakit kaya ganoon? May nagawa kaya akong mali? Hindi ko siya ma-gets. Ang hirap niyang ispelingin. Ang hirap pala ng ganitong sitwasyon. Hindi mo alam kung paano magre-react. Hindi mo alam kung paano at saan ka lulugar. Ang hirap-hirap sa loob. Gusto ko man siyang makausap, mukhang ayaw naman niya. Parang abot-kamay ko siya pero ang layo-layo niya. Hindi tuloy ako makapag-concentrate sa mga ipinagagawa sa amin ni Engr. Clyde.

“Mali ‘yan. Ano ka ba Rhett?” naiinis na sabi ni Harry sa akin.

Nang itsek ko ang ginagawa, muntik ko na palang napasabog ang metrong gagamitin ko sana sa pagsusukat ng boltahe sa inaayos naming saksakan. Nasa maling setting yung rotary selector. Imbes na nasa volts, nakalagay ito sa Resistance.

“Si Sir Brando ba ang dahilan kaya lumilipad ‘yang isip mo?”

Hindi ako umimik. Nahiya tuloy ako maging sa aking sarili. Napaka-basic lang noon pero bakit hindi ko napansin? Muntik na akong makasira ng tools na napakamahal pa naman. Parang sinampal ako bigla at na-realize na kaya ako nandito para mag-OJT, tapusin ng maayos ang OJT para maka-gradweyt. Para makuha ang Cum Laude. Dapat matuto akong ihiwalay ang personal na bagay sa aking trabaho. Kailangan ang focus ko pag nandito ako ay trabaho at isantabi muna ang tungkol kay Kuya Brando.

“Pasensiya na,” nahihiyang sabi ko kay Harry. “Salamat pala, nandiyan ka at nagpapaalala.”

“Focus kasi ang kailangan. Focus.”

“Tama ka Harry,” ayon ko saka muling ipinagpatuloy ang ginagawa.

Naging mas maingat na ako nang mga sumunod na araw. Pinilit kong huwag munang isipin ang tungkol sa amin ni Kuya Brando habang nagtatrabaho. Naging mahirap lang lalo na tuwing makikita ko siya sa di kalayuan pero kinaya ko. May mga pagkakataon ding gusto ko siyang lapitan pero pinigilan ko ang aking sarili maging ang sadyain siya sa kaniyang opisina.

Lumipas ang dalawang linggong wala kaming naging komunikasyon o encounter man lang ni Kuya Brando. Pati ang pagsend ng text messages ay itinigil ko na at pagtawag sa kaniyang telepono. Para mas maging magaan para sa akin, inisip ko muna na kunwari ay kagaya lang noon na hindi ko pa siya ulit nami-meet. Kunwari ay nasa school lang kami at ang trabaho dito sa construction field ay bahagi lamang ng assignment sa aming laboratory subject. Pati si Jimson ay iniwasan naming makasagupa ni Harry.