"Μπορούν όλα να γίνουν χειρότερα από ότι ήδη είναι; Μα φυσικά και μπορούν..."
Κάπου έξω από το Σικάγο
"Έκανες ότι ακριβώς σου είπα;" Η φωνή ψυχρή. Γεμάτη μίσος και κακία. Η προσμονή ήταν μεγάλη και η ανάγκη του να τους καταστρέψει όλους ολοένα και μεγάλωνε. Είχαν περάσει αρκετά χρόνια. Κρατώντας την εκδίκηση του αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου , ήξερε πολύ καλά πως είχε φτάσει ο καιρός
"Μάλιστα θείε..." απάντησε ο νεαρός άντρας και ύψωσε το κεφάλι...
"Ωραία... Συνεχίζεις στο ίδιο μοτίβο και τσιμουδιά σε κανέναν κατάλαβες;"
"Παιδιά είμαστε; Με προσβάλλεις..."
"Στο τονίζω και στο είπα από την αρχή πως δεν θέλω να μπλεχτείς στα δίχτυα της. Οι γυναίκες της γενιάς της είναι ατιμα πλάσματα... "
"Ήδη πήρα μια γεύση... Καταλαβαίνω ακριβώς τί εννοείς αλλά μην σε νοιάζει. Δεν μασάω από τέτοια εγώ. Θα σέρνεται στα πόδια μου σύντομα"
"Δεν κατεβάζεις λίγο το 'εγώ ' σου πριν τα κάνεις σκατα ;" Ειπε και κάθισε εκνευρισμένος στο μικρό τραπέζι του μοτελ.
"Εσύ κοίτα να τηρησεις την συμφωνία και μην σε νοιάζει για το Εγώ μου!"
"Όλα θα γίνουν όπως ακριβώς σου υποσχέθηκα... Και τώρα φύγε. Δεν θέλω να κινήσουμε υποψίες!"
Ο νεαρός φαινομενικά άντρας γύρισε την πλάτη του και έφυγε. Βγήκε από το ξενοδοχείο και χώθηκε μέσα στο δάσος...
Λίγες ώρες αργότερα
Άνοιξε τα μάτια της, κοίταξε γύρω της και κατάλαβε αμέσως πως βρίσκεται στο δωμάτιο της. Το χέρι της αυτόματα βρέθηκε στο κεφάλι αλλά εκτός από το ξεραμένο αίμα που υπήρχε στα μαλλιά της δεν είχε τίποτα άλλο. Η πληγή της είχε κλείσει. Ήταν ήδη απόγευμα. Που σημαίνει ότι κοιμόταν αρκετές ώρες.
Σηκώθηκε και μόλις οι χθεσινοβραδινες μνήμες επέστρεψαν στο μυαλό της εκνευρίστηκε. Ήταν σχεδόν σίγουρη για το ποιος κρυβόταν πίσω από την επίθεση της στο δάσος. Τα μάτια της μαύρισαν , τα ανοιγοκλείσε μερικές φορές προσπαθώντας να ηρεμήσει...
"Ήρεμα κορίτσι μου. Θα την βρεις την άκρη" μουρμουρησε και πριν κάνει βήμα η πόρτα άνοιξε. Η Ελπίδα τρομοκρατημένη μπήκε μέσα και την πήρε αγκαλιά ενώ ο Ίαν από πίσω ακολούθησε πιο σοβαρός.
YOU ARE READING
Shadows 3: Divided Heart
Fantasy"Σου απαγορεύω να τον ξαναδείς!" Φώναξε ο Ίαν και Η Φαιθ τον αγριοκοιταξε... "Δεν καταλαβαίνεις! Πότε δεν θα καταλάβεις!" απάντησε και αμέσως τα πανέμορφα διχρωμα μάτια της άλλαξαν χρώμα. "Είναι θνητός που να πάρει η οργή! Πότε δεν σου απαγορεψ...
