KAÇAK

13.Bölüm

Bölüm Şarkısı : Ahmet Kaya - Penceresiz Kaldım Anne

"Çaldılar çocukluğumu habersiz "

Flashback ( Miraç )

Gözlerimle etrafı süzerken nereye geldiğimi anlamaya çalışıyordum vücudum benden izinsiz titriyordu benim burada ne işim vardı kolumdan tutuyordu bir kadın tek bir cümle dahi  kurmuyordu sonra bir odaya geldik benim gibi bir sürü çocuk vardı hepsi korktu biz içeri girince çekiniyorlardı sanırım kolumdan tutan kadından kadın beni çocukların yanına fırlattı

" Bak burda arkadaşlar var sessiz ol tamam mı kavga yok bağırmak yok duydun mu ? " dedi mimiksiz bir şekilde bende kafamı salladım tamam anlamında 

" Güzel " dedikten sonra diğer çocuklara döndü " Bu Miraç sizin yeni arkadaşınız güzel güzel durun burada öğretin burasının kurallarını " dedi hepimize baktı teker teker sonrada odadan ayrıldı.

"Ben Aras diye atıldı " bir çocuk gülümsedim bende ona  "Ben Bilal " diye atladı bir çocukta onada gülümsedim sonra devam etti "Gerçi beni bilmene gerek yok benim annem beni almaya gelecek " dedi oradan bir çocuk daha atıldı "Geri zekalı annesinin geleceğine inanıyor  hala gelmicek oğlum senin annen " dedi alaycı bir tavırla "Gelecek benim annem " diye kükredi Bilal "Öldü senin annen ölüler gelmez " dedi çocuk,  ağlamaya başladı Bilal "Ölmedi benim annem ölmedi " diye demek onun annesi de ölmüştü acaba onunda babası mı öldürmüştü annesini babalar anneleri niye öldürür ki babalar kötü müdür ki annelere zarar verirler benim babam anneme niye zarar vermiş tiki niye onu hep kanatmıştı cevap bulamıyordum ....

1 Hafta Sonra

"Bıktım ulan sizden " yakamdan tutmuştu kadın diğer çocuklar yaramazlık yaptıklarında götürdüğü odaya götürdü beni

"Bırak bırak beni yemin ederim bir daha kavga etmicem bırak beni " bağırıyordum ama duyan yoktu odaya getirdi beni odadaki odunlarla sırtıma vurmaya başladı canım çok acıyordu hem de çok acıyordu çok , saati bilmediğim için saat kaçtı ben ne kadar kaldım orda bilmiyordum ...

Her tarafım kan içindeydi odaya geldiğimde sanki bayılacaktım çocuklar tuttu beni ağlayamıyordum bile ağlayamıyordum sonra pencere fark ettim orda gün ışığı vuruyordu oradan annem gülümsedi bana o ışığın içinden hala çok güzeldi annem elimi uzatmak istedim ona uzatamadım olmadı kolum yetmedi küçük olduğumdan herhalde diye düşündüm sonra bir baktım yoktu annem işte o an gözümden yaş geldi o gece canımın acısından uyuyamadım...

-Günümüz -

Bir eve geldim boğazımda bir yumru kalbimde senelerce kap katı duran öfke kapattım gözlerimi çocukluğumu düşündüm ben neden küçücükken büyüdüm diye geçirdim içimden benim çocukluğum benim gençliğim benim pencerem benim uçurtmam neredeydi kapıya baktım o kapının ardında benim hayatım benim geçmişim vardı benim annemin ciğerimin katili vardı orada benim babam vardı ... Derin bir nefes aldım bir daha vermemek istermişçesine kaldırdım elimi yumruk yaptım kapıya vurdum ve bekledim saat , dakika , zaman kavramlarla pek ilgim yoktu benim umursamazdım zaman benim için sadece bir kavramdı yer sadece durduğum betondu ve şimdi sanki buz pistinde duruyor gibiydim sanki her an düşecektim her an yığılabilirdim ve kapı açıldı karşımda saçı , sakalı beyazlamış,  yüzü buruş buruş , pis , çökmüş bir adam vardı bütün yaptıkları bütün zulmü bütün yıllar sanki o suratında olan ince ince çizgilerindeydi baktı suratıma inanamıyordu sadece " Miraç oğlum " diyebildi sadece bunu diyebildi

Annem , annecim karşımda senin nefesini alan adam var söylesene ne yapayım şimdi ona öldüreyim mi onu bağırayım mı benim anneme ne yaptın diye döveyim mi onu onun seni dövdüğü gibi yada yetimhanede yediğim dayaklar gibi kurtlar sofrasında kurt olayım mı anne ona benzeyim mi he anne ister misin annecim ?...

"Gözyaşı ile yıkanan yüzden daha temiz bir yüz olamaz "

-William Shakespeare