YaSaK BeDeN

4.bölüm

Yaşadığım süre boyunca böyle bir gün geçirmemiştim.

Tanrım.. o nasıl bir koşuşturmaydı öyle..

Yorgunluktan ölmek üzereyken deli gibi koşmuş, havuza düşmüş ve davetlilerin önünde rezil olmuştum. Aslında yalnız değildim.. en başından başlayalım..

“koşşşş” dedim willin kolunu çekiştirirken

“napıyorsun??” dedi şaşkın şaşkın benim sürüklememle ilerleyen will…

ne olduğunu anlayamamıştı..

İçeri lobiye doğru  koşarken  güvenlik görevlileri içeri girdiğimizi fark edip peşimizden koşuyorlardı.

“lanet olsun daha hızlı koş will!” diye bağırdım arkamdan koşan üvey kardeşime..

“daha hızlı koşarsam tepene çıkacağım seni aptal kardeşim!” diye bir ses geldi arkamdan.

Ah çocuğun önünde koşuyordum ve asıl yavaş olan bendim.

 Hemen yana çekildim

“önden  sen koş”

Bize çok yaklaşmış olan güvenlik görevlilerini görerek bir çığlık attım..

“geliyorlar!”

Will önüme geçmeden hızlıca elimden tutup beni sürüklemeye başladı. O kadar hızlı koşuyorduk ki ayaklarım kıçıma değiyordu nerdeyse..

 “sevgili kardeşim” dedi nefes nefese “ bu yöntem senin fikrindi, memnun musun?”

Şu durumda bile bana gıcıklık yapıyordu..

“başka şansımız yoktu” diye bağırdım.

bileğimden tutmuş resmen sürüklüyordu beni..

“durun! Polis çağıracağız!” arkadan bağıran  güvenlik görevlisinin  sesi çok yakından geliyordu.

“lanet olası daha ne kadar kaldı” will sinirden tükürür gibi konuşmuştu. Yakalanmamıza çok az kalmıştı ve acilen şu düğünün olduğu yeri bulmamız lazımdı. Otel o kadar büyüktü ki içeriye bir futbol sahası bile sığardı.

“will dayanmayacağım” dedim son nefesimle..

Ve  o son andı zaten.

Çıkmaz sokağa girmiştik ve koridorun sonu kapalıydı.

Ama sevgili kardeşim ve ben o kadar hızlı koşuyorduk ki duramadık…

Son hızla önümüzde ki büyük kartona çarpıp yaklaşık 1000 kişinin önünde havuza düştük…

İşte o an benim hayatımda en rezil olduğum andı.

Ne olduğumuzu şaşırmıştık. Tam nikah kıyılıyordu ve insanlar pederin söylediklerini dinlerlerken  bizim mükemmel girişimizle yüzleri bize çevrildi.

Bahçe adeta sus pus olmuş bize bakıyordu. Aman ne güzel!

Annem ve Carter şok olmuş bir şekilde yerlerinde kalakaldılar.

Biz havuzdan çıkmak için debelenirken bende bir yandan da etrafa sırıtıyordum. Sinirlerim bozulmuştu ve gerçekten de çok rezil durumdaydım.

Hayır durumdaydık.

Sonuçta will de hayatında ilk defa rezil olmuştur sanırım..

Bu beni biraz da olsa sevindirdi. Umarım ona bir şeyler öğretmiştir  bu  gece!