GÜLÜCÜK KRALİÇESİ

-8-

EVETTT BEKLEDİĞİMİZ BÖLÜM GELDİ.LÜTDEN YORUM YAPIN BU BÖLÜM 50 YORUMUN ALTINDA OLURSA YENİ BÖLÜM GELMEZ GENÇLER.

                                                                            ***

Cidden Rüzgar beni tanıyormuydu?Ama nereden.Aslında tanımak da zorunda değil belki Melis Dilek falan söylemiştir.Fazla vaktim yoktu.O yüzden artık gitmem lazımdı.

"Aksen yanlız benim çok vaktim yok o yüzden gitmem lazım.Sonra konuşuruz olur mu?"

"Tabi canım ben seni daha fazla tutmayayım."

Hemen kafeden çıktım arabaya bindim eve gidecektim.Aslında vaktim vardı ama ne biliyim Aksen ile vakit geçirmek istemiyordum bugün.Bu sırada telefonum çalmaya başladım.İsime bakmadan hemen telefonu açtım.

"Efendimmm?"

"Naber Kayra"

"Ha Demir, iyiyim sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim şey ne diyecektim dışarı çıkıp bir şeyler yapalım mı?Hatta seni bir yemeğe götüreyim."

"Tamam olur hangi restoranta gelmem lazım söyle bana yoldayım şimdi de."

"******** Restorantı."

"Tamam zaten oraya yakınım hemen gelirim."

Nedense heyecanlanmamıştım.Ondan artık hoşlanmıyormuydum?Rüzgar'dan mı hoşlanıyordum?Bilmiyordum.Son bir kaç haftada fazlasıyla şey yaşamıştım.Okulların son haftasında herkes göründüğüm gibi bir kız olmadığımı öğrenmiş.Tatil olduğundan beridir de gerçekten fazlasıyla şey yaşamıştım.Demir ile tanışmıştım.Sonra bir kaç kere hayal kırıklığına uğramıştım.Demir'den hoşlanıyordum.Ama şu an ne hissettiğimi bilmiyordum.Sanırım Rüzgar'dan hoşlanıyordum.Sinemada elimi tutmasını beklemiştim.Ve şimdi restoranta gelmiştim.Hemen arabadan indim kapıyı klitleyip hemen içeri girdim.Demir içeride oturuyordu.Hemen gülümseyerek onun yanına gittim.Geldi bana sarıldı.

"Hoşgeldin!"

"Selammm."

"Otursana."

Hemen Demir'in karşısındaki yere oturdum.Siparişlerimizi verdik.Bu sırada sohbete başlamıştık.

"Eee nasıl geçti gününüz Rüzgar'la?"

"Ha şey sinemaya gitti-"

"Elini tuttumu! Pardon ya briden öyle alışkanlık olmuş kızlara böyle sormak."

"Önemli diğil Demir."

Bu sırada yemeklerimiz gelmişti.Hemen bifteğimi kesip ağzıma küçük bir parçasını attım.Bu arada ufak bir sessizlik vardı masada.Bu yağmur öncesi sessizlikti sanırım.Kiii dediğim doğru çıktı.

"Kayra sana bir şey sormak istiyorum."

"Tabi Demir."

dedim ve tebessüm ettim.

"Ama dürüst olman lazım."

"Ayy tamam Demir bıktırma da söyle."

"Rüzgar ile aranızda bir şey var mı?"

"H-hayır nereden çıkardın ki bunu?"

Cidden mi Kayra?Sen delimisin divanemisin allah aşkına.Niye kekeliyorsun mal mısın sen ya?Neyse ben kendime içten içe söverken Demir konuşmaya başlamıştı.

"Kayra kekeledin."

"Ya ağzımdan öyle kaçmıştır.Hem seninle Rüzgar arasında bir problem mi var?Niye böyle sorular soruyorsun sen hem?"

Sinirlenmiştim açıkçası.Böyle sorular sormak neyineydi.Biz zaten böyle konuşurken yemeklerimiz bitmişti.Demir hesabı istedi ve kalktık belini elime yerleştirdi beni arabaya kadar bıraktı sonra bana sarılıp ve saçımdan öpüp hemen kendi arabasına yönelmişti.Bir süre arabayı çalıştırmadan oturdum ve düşünmeye başladım.

Demir'den

Kayra'yı seviyordum.Onu çok seviyordum.Herşeyden çok.Ama o bana bugün soğuk davranmıştı.Eskisi kadar yakın değildik.Atahan'lar ile o kafeye gittiğimizdeki gibi değildik.Sanki bir şeyler değişmişti.A tabi ya.RÜZGAR.Aynadan kendime baktığımda gözümden bir damla yaşın usulca aktığını gördüm.Lanet olsun ki aşkı beni değiştiriyordu.Ben kimse için ağlamazdım.Ama şu an oturmuş resmen Kayra için ağlıyordum.Bunları düşünürken Kayra'nın daha yeni yola çıktığını gördüm.

Rüzgar'dan

Evet ona söyliyecektim.Ona kim olduğumu söyleyecektim.,Bunun üstüne hemen mesaj attım Kayra'ya.

"Evinin önündeyim aşağıya in hemen."

"Tamam bekle geliyorum."

Kayra'ya sinirliydim.Beni tanımamıştı.Ama geldiğinde kim olduğumu öğrenecekti.Bir süre sonra Kayra yanımda belirdi.Yağmur yağıyordu.Yağmur yağdını görünce küçük bir kız gibi yüzünü buruşturdu.Arabamı görünce hemen arabanın içine bindi ve yine o neşeli sesiyle

"Selamm!"

dedi.

"Kayra hemen konuya girmemi mi istersin yoksa biraz havadan sudan muhabbet mi etmek istiyorsun?"

"Belli ki acelen var o zaman sen hemen direk konuya gir."

Kendimi toparladım.Kayra ile küçüklük anılarımızı gözümün önünden geçirdim.Bunları düşünürken ağlamaya başlamıştım.

"Rüzgar ağlam-"

"Sus Kayra ve beni dinle!"

Cebimden yavaş yavaş Kayra'nın kolyesini çıkarmaya başladım ve Kayra'nın eline koydum.

"A-ama bu b-bu benim çocukken taktığım kolye.Ama bu imkansız çünkü ben bunu seneler önce Rüzgar'da bırakmıştım."

Bir süre düşündü ve tekrar konuşmaya başladı.

"S-sen o sun sen benim çocukluk arkadaşım olan Rüzgar'sın."

dedi ve boynuma atıdlı.İşte en mutlu anımdı bu.Sevdiğim kadın kollarımın arasındaydı.Ve onu bırakmaya hiç mi hiç niyetim yoktu.

                                                                             ***

Evet gençler.Lütfen yorum yapın.50 yorum olmadan yeni bölüm gelmez.

SİZİ SEVİYORUM.

YORUM YAPIN :)