Melez 2-3 |TAMAMLANDI|

❤️9❤️

Yüzüme çarpan bir nefes ile gözlerimi araladım. Carlos"Günaydın Melez" demesi ile gülümsemem çoğaldı. "Günaydın"dediğim de sıkıca beni kendine çekti.

Saçlarımı öptü. Ona sarılırken konuşmaya başladı."İyi uyudun mu?" evet anlamında mırıldandım. Çünkü benim ona göre soğuk olan tenim ile onun sıcacık teni birleşince uyuma dürtümü bastıramıyordum.

"Sen?" diyerek boğuk bir ses çıkardım. Bu gidişle uyuyacaktım. "Hiç iyi uyumadığım kadar..." "İyi misin peki?" "Evet" dün gece iki kere daha yataktan sıçramıştı.

Ben aslında uyumak istemesem de uyumam için beni zorlamış kendisinin de iyi olduğunu söylemişti.

Tekrar uyuyacakken Carlos'un telefonu çaldı. Telefonu sessize aldığın da "Aç." dedim. "İstemiyorum. Böyle iyi" güldüm. Kalkacağım sıra Carlos bileğimi tuttu ve beni tekrar yatmaya zorladı.

"Konuşmamız lazım." dediğim de bıraktı ve yerinde doğruldu. "Neden kabus görüyorsun?" gözlerini kaçırdı."Neden?" dedim net ve emreder bir şekilde. Derin bir nefes aldı ve"Çünkü lanet... Büyücü yanımı kullandığım da kabuslar başladı. Bir rüyamda o vardı."

Titrediğimi hissettim. Dedesinden bahsettiğini anlamıştım. Bana baktı. Gülümsedim. Başını eğdi" Sonra bana bunu sen söyleseydin işkenceleri görmeyeceğimi ama başkalarından öğrendiğim için işkenceleri gördüğümü söyledi. Her gece o işkenceleri tekrar yaşıyorum ve hissediyorum..." demesi ile gözlerim doldu.

"N-ne?" bana baktı. Gülümseyip "İyiyim ben. Üzülme" gözlerimi kapatıp yutkundum. "Tamam." dedim ve gülümsemeye çalıştım. Beni göğsüne gömdü. "Lütfen ağlama. Bak çok ciddiyim, iyiyim ben."

Kesik bir nefes aldım. Kokusu burnuma dolarken beni boynumdan öptü ve"İyi ol. Bak senden çok benim canım yanıyor. Böyle olma."dedi üzgünce.

Bu sefer içten bir şekilde gülümseyerek boynuna sıkıca sarıldım."İyiyim. Üzülme sen." boynumu öptü. Bana daha sıkı sarılarak"Seni çok özledim. Vaktim varken ve kendimdeyken söylemek istiyorum. Seni çok seviyorum ve asla bırakmayacağım tamam mı?"

Kaşlarım çatıldı. Ondan ayrılacakken izin vermedi."O ne demekti? Bırak beni, konuşacağız." "Olmaz lütfen, biraz daha böyle duralım." "Hayır, ne demek istedin?"

Carlos geri çekildi ve"Seni seviyorum. Gitmem gerek, söz veriyorum yanına geleceğim." sıkıca onu tuttum. "Anlamıyor musun seni seviyorum. Sen de hep gidiyorsun! O zaman neden geliyorsun Carlos! Madem gideceksin neden geliyorsun? Ya gel, ya git, ya sev, ya terk et, ya hep ya hiç! Bunu bana yapma... Kaldıramıyorum lütfen..." hızlıca dudaklarımı öpmesi ile gözlerimi kapadım. Ardından şu an ki durumumuz aklıma geldiğin de

Anında geri çekildim ve"Dur... Bana anlat. Lütfen, kahroluyorum burada. 1 yıldır neler çektiğim hakkında hiç bir fikrin var mı? Hiç düşündün mü, hiç-" beni susturup "Biliyorum, özür dilerim. Lanet olsun ki görüyordum. İzliyordum. Atalent şu an hiç bir şey basit değil. Anlatamamak beni daha kahrediyor. Senden daha çok acı çekiyorum. Kafamda oturması gereken yerler var bir puzzle çözüyor gibiyim ve oturmuyor. Bazı yerler oturmuyor lanet olsun ki anlamsız bazı yerler!" derken gözleri dolmuştu.

Gerçekten acı çektiğini görebiliyordum. Bugün hayatımda ilk defa Carlos'u acı çekerken görüyordum. Gözlerimi kapattım ve yutkundum. Onun çözmesi gereken yerler vardı ve bana anlatamıyordu. Hak vermem gerekiyor çünkü siz de benim yerimde olsanız hak verirsiniz.

"Peki" dedim. Bekleyecektim, başka çarem yoktu. Gözlerimi açtığımda onun da gözlerini kapattığını fark ettim. "Sana güveniyorum ve seni bekleyeceğim." demem ile gözlerini açtı.

"Bak..." dedi ve derin bir nefes aldı. "Atalent sana aşığım ama olmaz şu an çok tehlikeli hala kendimdeyken açıklamam gereken kısmını açıklayayım hafızam bulanıklaşıyor... Bana güvenmeni istiyorum senden. Şu an sana yakın olamam sende bana olma. Bak ben sana.." derken dolabımdan bir kalem aldı ve elimi tuttu.

Bileğimi çevirip bir kağıt uçak çizdi. Ardından büyü ile de dövme yaptı. "Benim yanımdayken ve sana sert davranıyorsam bana bunu göster. Sadece hatırlıyor musun de, ben sana tepki vermiyor ya da canını yakıyorsam kaç benden. Tamam mı?"

"Ama neden-" "Atalent dediğimi yap, tamam mı?" derken çok ciddiydi. Tamam anlamında başımı salladım. Şu an konuşacak durumda değildim.

Carlos alnını alnıma yasladı ve dudaklarıma doğru "Eğer kaçamazsan bana yakınlaş, canını ne kadar yakarsam yakayım bil ki kendimde değilim. Senin bana yakınlaşman kalbimi hızlandırıyor beni kendime çeviriyor. Atalent... Ben köleyim ve-" derken birden yok oldu.

Çok kısa bir bölüm olduğunun farkındayım ama bu bölüm tam bir spoi olduğu için bu kadar yaptım. Ve geç geldiğinin de farkındayım. Bu aralar çok moralim bozuktu
Biliyorum bu bir bahane değil. Özür dilerim ama kitaplarımı kaldırmayı yazmayı bırakmayı bile düşündüm. Çok zor bir andı. Sizlerden tekrar ve çok çok özür diliyorum çünkü bencillik ettim. Bugün ağlayarak kitabımı kaldırmayı düşündüm. Gerçekten çok üzgünüm. Sizleri seven yazarınız Meleziniz04... ❤️