Melez 2-3 |TAMAMLANDI|

❤️17❤️

---
"Anladın mı?" dedi sorarcasına Leonardo, evet anlamında başımı salladım. Kız yani Carla Leonardo'dan yardım istemeye gitmiş, durumumu anlatmıştı, o ise 'Büyücülerin demek ki ortalarda gözükmemesinin bir sebebi vardı' diyerek sinirlenmiş ardından küfür savurmuş ve yardım isteğimizi geri çevirmeyerek kabul etmişti. Leonardo"Ama çok dikkatli olmalısın, bunun geri dönüşü olmayabilir ve ölebilirsin." "Tamam, olacağım. Teşekkür ederim, her ikinize de siz olmasanız bu durumdan kurtulamazdım." Carla gülümseyerek "Asıl biz teşekkür ederiz, sayende ailemizin nasıl biri olduğunu öğrendik" Leonardo"Teşekürlük bir şey yok şu an, her şey senin elinde. İblis daha fazla hafızanı silmeden işe koyulmalısın, sana güveniyoruz. Unutma sen ondan daha güçlüsün" dedi güven vermek istercesine gülümserken. Gülümseyerek"O zaman deneyelim." Leonardo" Unutmadan bak, iblisi meydan okurcasına çağırmalısın, sanal gerçeklik bir ortamda olacaksınız yani vizyonlardında ki gibi ya da zihninin oluşturduğu bir yer, önce oranın gerçek olmadığını idrak etmen gerekiyor yanılgıya düşebilir ve oranın gerçek olduğunu sanabilirsin ama değil. Her ne görürsen gör, her ne duyarsan duy gerçek değil tamam mı?" "Tamam" diyerek onaylamam ile devam etti. "İblis ile savaşacaksın, kazanamayabilirsin ama bastırabilirsin, ben kazanabilmen için araştırdım ama hiç bir kaynaktan herhangi bir ipucu bile bulamadım. Ardından iblisi bastırdığın da gerçeğe dönmen için büyü yapman gerekecek ama unutma Atalent oranın gerçek olmadığına inanmalısın, bütün benliğin ile içinde en ufak bir şüphe kırıntısı olursa her şey boşa gider, anlıyorsun değil mi?" evet anlamında başımı salladım."Anlıyorum, çok teşekkür ederim gerçekten-" Carla"Aaa ama yeter! Sen bir melezsin ne diye özür dileyip duruyorsun?" gülümseyerek"Melez olduğum gerçeği teşekkür etmeyeceğim anlamına gelmiyor, bende sizin gibi biriyim." Carla"Annen gibisin, o da çok tevazu sahibiydi." burukça gülümseyerek, gözlerimin dolmasını engellemeye çalıştım. Leonardo"Hadi yapalım o zaman." kalktığım sırada bir şey hissettim."Bir dakika" ikisi de anlamayarak bana bakarken "Bir şey hissediyorum, burada... Bir şey var." derken ayaklarım istemsizce beni bir yerlere götürdü. Bir odaya girdiğim de gördüğüm şey ile histerik bir kahkaha attım. Şaka mıydı? Karşımda Carlos'un bir damla kalan kanını çoğaltmaya çalışıyorlardı. Elimde oluşan gücü yok etmeye çalışırken derin nefesler aldım. Bunlar Carlos yanındayken Carlos'un kanını mı almışlardı? İçimdeki nefret ve kin harlanırken büyücülerden biri"Sanırım işe yarayacak, aynısı olmasa da benzeri olacak" tıslama ve hırlama arası tuhaf bir ses boğazımdan çıkarken, sakinleşmem için kendime zaman tanıdım. Şu an yapamazdım, şu an Carlos'un yanına gidemezdim. Hızla odadan çıkıp, Carlos'u gözetledikleri odaya girerken Carlos'un daha yeni uyandığını anladım. Başını tutmuş, yatakta yatıyordu. Gözlerini yavaşça açtığın da nefessiz kaldığımı hissettim, gözleri kıpkırmızıydı, gerçekten bitik bir durumdaydı. Odaya bir kız girdi. Bu... Carlos'un sürüsünde Nick'in ikiz kız kardeşi Nicki, kurttu. Acıyla yutkundum, kurtların içinde de mi casus vardı? Hemde Carlos'un ırkından, takımından ve çocukluk arkadaşı? Nicki"Efendim, Carlos'un yanına gitme fikrini bir kere daha mı düşünsek? Çünkü ben her ne kadar ona yaklaşsam da onun buna izin vereceğini sanmam" öfkenin damarlarımda dolaştığını hissederken "Hayır," dudaklarında en az bir iblisin tehlikeli bir alayla karışık gülüşü geçerken başını ve omuzlarını dikleştirerek çenesini öne uzattı ve"Aksine tam zamanı onun yanında olacak ve zor günlerini atlatmasını sağlayacaksın ardından da bir bakmışsın sana aşık olmuş" "Efendim yanlış anlamayın ama Carlos öyle biri değil," adam sinirle sözünü keserek " sen değil misin Carlos'a çocukluktan beri aşık olan! Nicki sen bir kurtsun hemde Carlos'un takımından, onun yanına gittiğinde seni terslemeyecek! Çünkü siz beraber büyüdünüz neredeyse!" Nicki gözüne kapanan siyah perde ile"Haklısınız, beni geri çevirmeyecektir" diyerek odadan daha doğrusu duvardan çıktı. Büyük bir ihtimalle büyücüler onu buraya sokmuştu. Sinirle tısladım, tıslamam gittikçe artarken hırlamaya dönüştü ve ikisinin boğuk sesi boğazımdan kesik kesim çıktı. Tırnaklarım uzadı, odadan çıkarken Leonardo ve Carla bana korku ile bakarken, Carla Leonardo'nun arkasına saklanırken titriyordu, ikisinden de salgılanan korku ve tedirginliği hissedebiliyodrum. Derin bir nefes alarak "Sakinim, sadece Carlos'a birini gönderiyorlar, en yakın arkadaşı, kurt ve kendi takımından takım demeyelim de sürü kelimesi daha uygun olur, şu an Carlos'a beni unutması için gidiyor." diyerek bağdaş kurdum. Leonardo"Hadi o zaman daha ne bekliyoruz?" Carla"Evet haklı. Artık gitme zamanın geldi" insan formuma döndüm. Başımı iki yana hayır anlamında sallayarak "Olmaz, Carlos'un kanını yaptılar sanırım. Bu kadar yakınken onların planını linç etmeden gidemem. Üzgünüm, bunu ertelesek olur mu?" Leonardo"Tabi, neden olmasın asıl amaç senin ne istediğin"  "Teşekkürler," Carla"İstersen odamda Carlos'u izleyebiliriz" dediğin de hevesle başımı salladım. Çünkü orada daha fazla duramazdım. Üçümüz Carla'nın odasına girdiğimiz de duvara Carlos'un görüntüsünü ekledim ve Carlos'u izlemeye başladım. Nicki odaya yeni girdiğin de Carlos onu fark etmedi bile. O tekrar yastığımı almış yere oturmuş, yastığımı kokluyordu. Nicki, Carlos'un adını bir kaç kere seslendi. Carlos duymamış gibi sadece sessizce oturuyordu. Belki uyumak iyi gelmişti? Nicki karşısına bağdaş kurdu ve omzuna dokunması ile Carlos yerinde sıçradı. Nicki"Hey sakin ol, seni korkutmak istememiştim" Carlos onu umursamayarak yana kaydı, izlediği yer tam karşısı yani duvarımdı ve oradada Nicki duruyordu. Nicki"Carlos konuşmaya geldim" Carlos yine onu umursamayarak, duvarı izlemeyi ya da daha doğrusu bir şeyler düşünmeye devam etmişti. Nicki "Carlos bak artık Atalent'i unutmalısın, o öldü" derken Carlos'un omzuna koydu elini. Carlos ilk başta anlamasa da hemen ardından "Dokunma bana, ben çekersem o kolun yerinde olmaz" dedi öfke ile. Nicki elini çekerken"Hey sakin ol. Carlos bak izin ver sana yardım edeyim, seni tekrar hayata bağlayayım" Carlos sinirle gözlerini kapatıp açarken "Defol" dedi ve tekrar duvarı izlemeye koyuldu. Nicki ona sarılması ile içimdeki öfkenin beni ele geçirmemesi için uğraştım. Carlos tam hareket edecekken, "Atalent?" dedi sorarcasına ve ağlamaya başladı. İçim parçalanırken gözlerim doldu, onu ben sanıyordu. Carlos onu birden itip"S-sen Atalent değilsin, dokunma bana. İstemiyorum, Atalent gelsin. Atalent'i istiyorum ben, Atalent'i istiyorum. Ona söyleyin artık korktuğu yerden gelsin söz veriyorum onu kızdırmayacağım, korktuğu saç telini bile ben keseceğim. Söz gelsin artık, onu benden başkası koruyamaz ki" Nicki, elini Carlos'un yanağına koydu ve okşayarak"Şşş sakin ol. Atalent gelecek ama şu an işi var tamam mı? O zamana kadar benimle beraber duracaksın" dedi yatıştırıcı bir sesle. Carlos'a dokunması canımı yakarken, Carlos"Gelecek mi o zaman? Söz verdi mi?" dedi küçük bir çocuk gibi, yanağındaki elini fark ettiğinde gerildi ve yüzünü çekti. Carlos onun temasını sevmediğini açıkça belli ediyordu neden inatla Carlos ile temas halindeydi? Carla'ya dönerek" Siz baksanız bende şu kan mevzusuna baksam?" Carla başını tamam anlamında sallarken başını tekrar duvara çevirdi. Odadan ağır hareketlerle çıktım. İzlediklerimi yediremiyordum çünkü Carlos onu uzak tutmak istedikçe Nicki daha da sırnaşıyordu, Carlos'un akli dengesi zaten tartılışır bir durumdaydı. Carla'nın odasından çıkıp, alt kattaki deney tüpleri olduğu tablonun içine girdim. Herkesten gizledikleri için tablolardan geçiyorlardı. Normal bir odada değillerdi. Carlos'un yapay kanı olan odaya girdim. Etrafıma göz gezdirdim. Her yer kandı, yere istemsizce bağdaş kurdum çünkü kokuları beni mest ediyordu. "Sizce işe yarayacak mı?" dedi bir adam kadına, kadın"Yaramak zorunda eğer hiç bir şekilde olmazsa Nicki'den kanı isteyeceğiz." adam" Kabul edeceğini sanmam" kadın"Edecek çünkü Carlos'a onu sevmesi için büyü yapacağız. Bunu baştan beri biliyordu ve bu yüzden kabul etti ya" derken sesi alaycılığını gözler önüne seriyordu. Öfke ile soludum, Carlos'un kanını alacaklardı ve lanet olsun ki Carlos'u kendine aşık edecekti! Buna izin veremezdin, Carlos'un bunları yaşamasına izin veremezdim. Sinirle odaya geri döndüm, büyücülerin konuştuklarını anlattığım da Leonardo"Atalent şu an hiçbir şey yapamazsın. Çünkü Carlos'un tarafını engellemelisin. Ardından buradan halledebilirsin" sıkıntı ile ofladım. Carla"Atalent işe koyulmalısın, bu ikiniz içinde iyi olacak çünkü Carlos..." dedi ve sustu. "Carlos ne?" derken başımı duvara çevirdim. Carlos uyuyordu hem de Nicki'nin kucağında... Carla"Ama uyku büyüsü yaptılar" dese de dinmeyen öfkemin patlayacağını hissettim. Dudaklarımdan"İblis buraya gel! Sana meydan okuyorum" demem ile bahçe gibi bir yere ışınlandık. İblis karşıma geçerken, bir şeyler mırıldanmaya başladım. Kendimde değildim kelimeler ağzımdan kendiliğinden dökülüyordu, iblis bana saldırırken sonrası karanlık...