Melez 2-3 |TAMAMLANDI|

❤️18❤️

Gözlerimi hızlıca açtım. Derin bir nefes alarak etrafıma baktım. Depodaydım ve bedenimdeydim. 'Lanet olsun, seni kızdırmamam gerektiğini öğrenmiş oldum!' içimdeki iblis konuşurken, olanları hatırlamaya çalıştım. İşe yaramadığın da bunu sonraya erteleyerek, depodan çıkıp sinirle odama çıkarken biri kolumdan tuttu.

Nyks'tı... Ağlayarak bana sarılırken "Özür dilerim kendimde değildim. Her şey benim yüzümden oldu." ona sarıldım. Onu gerçekten çok özlemiştim. "Şş, hiç bir şey senin suçun değil" demem ile Carlos ve Nicki hariç herkes koridora başıma toplandı. Ateş"Eşhedü-" derken sesi titremiş ve hemen sonra "Tövbeler olsun. Atalent yaşıyorsun?" demesi ile bana sarılması bir oldu.

"Evet, sonra her şeyi anlatırım." diyerek herkese tek tek sarılmış ardından Nyks"Carlos dört aydır-" sözünü keserek "Biliyorum ve o Nicki'nin kafasını kopartacağım" derken sinirden titremiştim.

Emy"Neden?" "Çünkü çocukluğundan beri Carlos'a aşık ve üstüne üstlük Büyücü Konseyi ile iş birliği yapıyor ve yukarıda Carlos ona dokunmamasını belirttikçe inatla dokunuyor çünkü şu anki görevi Carlos'a kendisine aşık etmek" dedim tiksinircesine. O sırada evde hafif bir rüzgar oluşurken, "Yukarı çıkıyorum. Kimse gelmesin. Geleni, Nicki'nin yanına yollarım" derken yukarı çıkmıştım bile.

Odamın kapısını açmam ile Carlos hafifçe kıpırdandı, gözlerini kırptıktan sonra nerede yattığını fark etmesi ile "Atalent" diyerek fısıldadı ama beni fark etmemişti. Evi tamamen büyücülerin izlemesinden çıkarırken,

Nicki korku ile bana bakıyordu. Carlos, yavaşça diğer duvara geçti. Kafasını hiç kaldırmamıştı. Nicki'nin boğazından tutmam ile yere fırlatmam bir oldu. Hırlamaya başladığın da Carlos başını kaldırmıştı. Sessizce ağlıyordu. Beni fark ettiğin de daha çok ağlayarak kafasına yumruk atmaya başlamış ve"Gel artık, gel" diyerek acımasızca kendine vuruyor, bir yandan fısıldayarak ağlıyordu.

Hareket edebildiğim de hemen önüne diz çökerek yumruk yapan ellerini tutmaya çalıştım. "Carlos dur, dur bak ben geldim. Hayal değilim" derken ellerini durduramıyordum. "Carlos!" diyerek bağırdım ve o sırada transtan çıkmışcasına yaşlı gözlerle bana döndü.

"S-sen geldin?" dedi sorarcasına. Evet anlamında başımı salladım ve "Evet geldim bak, ben iyileştim" Nicki boğazımdan tutup beni yere fırlatmaya çalıştığın da Carlos'un önünden çekildim ve ona döndüm.

Nicki"N-nasıl?" alayla gülüp" Ben bir melezim gerizekalı" diyerek boynumdaki elini ters çevirdim."Sana dokunmadan seni geberteceğim." derken yere fırlattım onu. Elimdeki büyü zehirli bir hale gelirken "Sen, kimsin ki-" sözümü kesen, Carlos'un adımı acizce seslenmesiydi.

Ona dönerken titrediğini fark ettim, gözleri kıpkırmızıydı. İyi değildi, derin bir nefes alarak Nicki'ye döndüm. Dönüştüğümün bilincindeydim bu onu daha çok korkutuyordu.

"Git" demem ile kaçtı. Kapımı kitledim çünkü şimdi geleceklerdi. Bu sinirle Nicki'yi bırakmayacaklarımı biliyorlardı. Carlos'un önüne diz çöktüm ve ellerini yüzümün arasına aldım.

Ellerimin üstüne ellerini koydu ve ağlayarak "Gitme, lütfen... Ben sana o gün korkutuyorsun derken ben bir rüya görmüştüm. Büyücü Konseyi senin öleceğini söylemişti. Ben sana bir şey olacak diye korkuyordum çünkü hiç düzgün bir şekilde yaşamıyorduk. Yoksa ben senden korkar mıyım? Gitme, gitme dayanamıyorum ben. Dayanamam. Ben ölmediğini biliyordum ki hem, ben herkese söyledim gelecek diye. Sen benim melezimsin ben sana bir şey yapmadım ki gelecektin hem biliyordum, evet biliyordum" diyerek hızlıca suçlu bir çocukmuş gibi anlatmaya başladı.

"Geldim ben. Gitmiyorum, biliyorum. Korkma, hem sen dört ay boyunca uyumadın bile, beni ne kadar üzdün biliyor musun? Ya da yemek yemeyerek ya da kendine zarar vererek. Gel hadi uyuyalım, önce dinlen sen sonra biz tekrar konuşuruz tamam mı?" diyerek küçük bir çocuğu ikna etmek istercesine sessizce ve yumuşak konuşuyordum.