SHE'S MY ENEMY (Completed)

CHAPTER 37

Chapter 37💀

Ngayon na ang lamay ni Rose ang ama nito ay walang tigil sa pag iyak at ganon din naman ang kapatid ni Rose.

Hindi nila matanggap na wala na talaga si Rose,dahil parang ang bilis ng pangyayari.

Maraming nakiramay nandoon din si Luhan na hindi din makapaniwala sa sinapit ni Rose.

Habang tinitignan ni Luhan si Rose sa kabaong nasasaktan siya sa sinapit ng  kaibigan.

Lahat ng naroon mga kaklase,mga kaibigan at ang nanay ni Rose ay naroon din.Bakas sa lahat ang kalungkutan at panghihinayang.

NG MAKARATING SI JIMIN SA LABAS NG LAMAY NI ROSE,ayaw niyang pumasok dahil hindi niya kayang tanggapin,labis talaga siyang nasaktan na parang ilang daang daan sako ang nagpapahirap sa kanyang pasanin iyon sobrang sikip ng dibdib niya.Nasa labas palang siya pero nagsimula nanamang tumulo ang mga luha niyang malulusog.

Lolo ni Jimin:Tara na apo,pasok na tayo.

Jimin:I can't believe..... Ang sakit sakit..

Hinagod nalang ng lolo niya ang likod dahil alam ng lolo niya na sobrang sakit talaga.

Lolo ni Jimin:I'm sure hindi nya gustong nagkakaganito ka.

Jimin:She's unfair....

Lolo ni Rose:Just accept apo...

Jimin:I can't Lolo....

Lolo ni Jimin:You should..

Hinawakan nalang siya ng lolo niya sa balikat upang maglakad na sila.

Ng makapasok sila ay sinalubong agad sila ni Jisung...

Jisung:Magandang gabi kuya Jimin at Lolo.. Dito po tayo ma upo.

Bakas sa mga mata ni Jisung ang pag iyak dahil namumula at hilam ang mga mata nito.

Ng makaupo ay tinakpan nalang ni Jimin ang mata niya dahil hindi niya talagang  mapigilan ang maiyak.

MAYA MAYA AY NAGSIMULA NA ANG PANALANGIN kay Rose.Pagkatapos noon ay isa isa ng pumunta sa harapan ang mga kakilala nito upang magbigay ng minsahe kay Rose.

Matapos ng iba tumayo si Luhan.

Humarap ito sa lahat ng tao at hinawakan ang microphone.

Luhan:Hmm..Nang una kitang makita Rose aaminin ko na attract talaga ako sa kagandahan mo,kaya naglakas ako ng loob na makipagkaibigan sayo,aaminin ko nag expect ako ng mas mataas don,pero alam kung may mahal kang iba,kaya yung expect nayon winala ko sa sestima ko,nasilayan ko ang kagandahan ng loob mo at nagpapasalamat akong nakilala kita,pero hindi ko aakalain na hahantong ka sa ganito,bakit Rose? Ang daya mo naman ang sabi mo? Ang sabi mo mag bo-bonding pa tayo? Marami pa tayong plano...Pero bakit....

Napahinto sandali si Luhan dahil pinahid nito ang mga luhang pumapagaktak.

Luhan: Sabay tayong magtatapos,masyado ka namang excited na makapunta sa langit ehh. Masakit mang tanggapin na wala ka na talaga pero kailangan kasi yun ang totoo sabi nga nila life must go on,thank you for all the memories Rose,and hopefully you are happy now wherever you are.

Matapos niyon ay bumaba na si Luhan habang umiiyak.Sumunod ang ina ni Rose na umiiyak din.

Mama ni Rose: Anak...Alam kung huli na ang lahat na humingi ng sorry sa nagawa ko.......alam kung nasaktan ko kayo...At sana anak mapatawad mo ako sa mga nagawa ko,sorry sa lahat mahal na mahal ka ni mama,ang sakit naman anak bakit mo nilisan  ng maaga ang mundong to...Marami ka pang pangarap diba?....Mahal ka ni mama anak at sana naririnig mo ko ngayon I love you and have a nice trip in heaven sana masaya ka na dyan,mahirap mang tanggapin pero kakayanin,Mahal ka ni mama anak.