WHİSPER

16.Bölüm(M)

Smut yazmayı beceremeyen ben bu bölümde çifte smut yazdım.Evet.Bu bölümde pek fazla bir olay yok.Finale çok az kaldı ve çoğunuzun katili merak ettiğini biliyorum.Katili son bölümde öğreneceksiniz ve kafanızda soru işareti olan herşeyi.Umarım bu bölümü beğenip yorum yaparsınız.Uzunca bir bölüm yazdım sizlere.İyi okumalaaar :*

16.Bölüm

Luhan gittiğinden beri rüzgar yüzünden hareket eden beyaz perdeye takılmıştı gözüm.Bir anda ışıklar etrafında yanıma gelmesi ve biranda acı çekerek yok olması gözümün önünden bir dakika olsun gitmemişti.Bir daha geri gelecek miydi? Ona hala yardım edebilecek miydim? Kendimi onun yerine koyduğum zaman tarifi imkansız bir acı hisseder oldu bu bedenim.Bir kaç aşağılık herif tarafından acımasızca öldürülmek,sevdiğim adamdan,güzel hayatımdan uzaklaştırılmak düşüncesi beni mahvediyordu.Kim bilir Luhan ne hissediyordu? Onunla keşke daha önce karşılaşma imkanına sahip olabilseydim diye düşündüm o an.Başına gelebilecek şeylerin önüne geçebilmeyi ne de çok isterdim.Hala hayatta olup mutlu bir şekilde yaşamasını ne de çok isterdim.

Sonra aklıma korkunç bir düşünce geldi.Luhan’ın öldüğünü katiller dışında kimse bilmiyorsa eğer onun bedeni şuan neredeydi?Belki de o piçler tarafından bir yere gömülmüştü.Tanrım nasıl bulacaktık onu?Huzursuz bir biçimde yatakta kıpırdanmaya başladığım sırada yanımda beni izleyen bedeni farketmemiştim.Başımı çevirip yüzüne baktığımda gözlerinin kapanmış ancak hala ayakta güçlükle durmaya çalıştığını gördüm.Elimi uzatıp kolunu tuttum.

“Sevgilim.”

Sesimi duyduğu an telaş içerisinde sıçrayarak uyandı.

“Bebeğim.İyi misin?Doktoru çağırayım mı?”Güldüm.Benim için endişelenmesi beni mutlu ediyordu.Ne şizofrence bir hoşlantı ama…

“İyiyim Jongin.Uykun varsa eğer gidip uyuyabilirsin.”

“H-hayır bebeğim.Burda yanı başında bekleyeceğim.”

“Jongin lütfen.Uyku gözünden akıyor resmen.”

“Ben iyiyim bebeğim.Beni düşünme.”Tam ağzımı açıp konuşacakken içeri doktorlarım girdi.

“Nasılsınız Bay Do?”

“Daha iyiyim,teşekkürler.”Bana yaklaşıp yaramı kontrol etti.

“Çok hızlı bir iyileşme gösteriyorsunuz.Çok geçmeden taburcu olabileceksiniz Bay Do.”

“Buna sevindim.”diyerek Jongin’in yüzüne baktım.O da gülümseyerek elimi tuttu.

“Ne zaman çıkabiliriz Doktor Bey?”dedi Jongin.

“Bunu söylemem zor.Bay Do’nun ameliyatı çok zor bir ameliyattı.İyice dinlenmesi gerekiyor.İyileşme göstermesi iyi bir durum ancak biz gene de temkinli olmalıyız.Size uygun zamanı yakında söylerim.”

“Teşekkür ederiz.”dedik ikimizde aynı anda.

*

Bir hafta geçmişti çoktan ve ben huzurlu evimize geri dönmüştüm.Jongin eşyalarımı odamıza taşırken ben de evin içine şöyle bir göz attım.Tanrım çok özlemiştim yuvamı.Mutfağa doğru yöneldiğim zaman şaşkınlıktan ağzım bir karış açık kaldı ve kendimi tutamadım.

“JONGİN!”Yakarışlarım üzerine Jongin koşarak yanıma geldi.

“Bebeğim.Ne oldu?Bir yerin mi ağrıyor?Hadi hastaneye gidelim.”

Yüzümü ona çevirip sinirli bir şekilde baktım.

“Bu mutfağın hali ne Jongin?”Parmağımla tezgahın üzerini işaret ettim.Tanrım buranın hali neydi böyle?Benim güzel mutfağım…Tezgahın üzeri yemek artıklarıyla ve bulaşıklarla doluydu.