WHİSPER

9.Bölüm

9.Bölüm

“Bebeğim dışarı çıkmak ister misin?”diye sormuştu Jongin.Evden dışarı bir adım dahi atmak istemiyordum.O kadar yorgun ve bitkindim ki kolumu kaldıracak halim yoktu.

“Çıkmasak olmaz mı Jongin?”

“Yapma bebeğim.Hadi birazcık hava alalım.Sana iyi gelecektir.”Beni ikna etmeyi başarmıştı.Düşünmemek,birazcıkta olsa yaşadıklarımı unutmak istiyordum.Ve yanımda sevdiğim adam varken bunu başarabilirdim.

“Peki Jongin.Hazırlanıp geliyorum.”diyerek odamıza tembel adımlarla ilerledim.Dolabı açıp elime ne gelirse giymeye karar verdim.Hava karanlıktı ve kimseye kendimi güzel göstermeye niyetim yoktu.

Beş dakika içerisinde hazırlanıp aşağıya indiğimde Jongin beni gülümseyerek karşıladı.

“Gene harika görünüyorsun bebeğim.”

“Yapma Jongin,hiç özen göstermedim.”

“Sen benim gözümde dünyadaki herşeyden daha güzelsin Soo.Her halinle…”diyerek alnıma bir öpücük kondurdu.Sonra elimden tutarak evden çıkardı.

Geceyi sadece sokak lambaları aydınlatırken ben sevdiğim adamla yanyana bütün yaşadıklarımdan uzakta huzur içinde yürüyordum.Arada bir birbirimize bakıp gülümsüyor bana güç vermek istercesine elimi daha sıkı tutuyordu.

“Nereye gidiyoruz Jongin?”

“Nereye gitmek istersin bebeğim?”

“Hiçbir yere.Sadece yürüyelim, olur mu?”

Dediğimi başıyla onaylayıp yürümeye devam ettik.

Saatlerdir yürüyorduk ve gerçekten de yorulmuştum.

“Jongin,biraz dinlenelim mi?”

“Yoruldun mu?”

“Evet,biraz dinlensem iyi olacak.”

Etrafıma oturacak uygun bir yer var mı diye bakınmaya başladım.Ancak saat çok geç olmuştu, bütün dükkanlar ve kafeler kapanmıştı.Bunu düşünürken sokağın sonunda birinin beklediğini farkettim.

“J-jongin.”

“Efendim bebeğim.”

“O…o adam ne yapıyor orada?”diyerek parmağımla karşımızda duran adamı gösterdim.Gecenin karanlığında yüzünü net bir şekilde göremiyordum.

“Bilmiyorum bebeğim.Neyse biz oturacak bir yer bulalım.”

“Jongin,adam bu tarafa doğru geliyor.”Bulunduğumuz tarafa doğru hızlı adımlarla gelmeye başlamıştı karşımızdaki adam.Sokak lambasının altına geldiğinde onu daha net bir şekilde görmüştüm.Yüzünde bir maske vardı.Neden maske takmıştı ki?

Bize doğru yaklaşırken elini vücudunun arka tarafına götürüp bir şeye uzandı.

“J-jongin adamın elinde silah var ve bu taraf doğru geliyor.”İkimizde korku ve panik içinde ne yapacağımızı bilemeden öylece kalakalmıştık.

Adam elindeki silahı bize doğrultup ateş etmeye başladı.

“Soo kaçmalıyız koş.”diyerek elimden tutup hızla kaçmaya başladık.Deli gibi korkuyordum.Bu o olmalıydı.Luhan’ın katili…

Ara sokaklara girip izimizi kaybettirmeye çalışıyorduk.Ancak arkama baktığımda hala bizi takip ettiğini görebiliyordum.

“Jongin hala peşimizde.”

“Lanet olsun Soo.Kim bu adam?”diyerek daha hızlı koşmaya başlamıştı.Ona ayak uydurmakta zorluk çekiyordum.

“J-jongin yapamıyorum.”