GEÇMİŞTEN İZLER

1.Bölüm. "Deniz Pusat"

Herkese merhabaaa.
Bazı nedenlerden dolayı kaldırdığım hikayeyi geri yükleme kararı aldım.
Umarım benim için çok özel yeri olan Alya ve Selimin hikayesini siz de benim kadar sever ve de benimsersiniz.
Umarım bu uzun serüvende hep yanımda olur, beni yalnız bırakmazsınız.

Başlama tarihinizi buraya bırakabilirsiniz🌸

Vote⭐ ve yorumu💬 unutmayın lütfen ❤

İYİ OKUMALAR❤

Yıl 2009. Azerbaycan.

Kalemi kağıdın üzerinde dalgınca gezdirirken matematik problemini çözmek için gerekli olan formülü hatırlamaya çalışıyordum. Aklıma gelen kesik kesik parçaları kağıdın kenarına yazmaya başladım. "A'yı buraya alsam. Şu b'yi de şurdan şuraya koysam. Bu x kaldı sap gibi ortada."

Ah matematik ömrümü çürüttün!

Oflayarak kalemi kitabın üstüne fırlattığımda arkamdan gelen kısık sesi duymuştum. "Deniz, Deniz, baksana buraya."

Edebiyat hocasına kısa bir bakış atıp önündeki kitapla ilgilendiğini görünce olduğum yerde bir az geriye giderek başımı hafif arkaya çevirdim. "Ne var?"

"Geziye geliyor musun sen de?"

"Ne gezisi? Haberim yok benim."

Diğer sıradan gelen sesle bakışlarımı oraya çevirmiştim. "Dün gece grupta yazılanları okumadın mı?"

Gülümsemeye çalışmıştım. "Çok fazla mesaj vardı. Okumadan geçtim ben de. Nereye gidiyoruz?"

"Yeni gösteri geliyormuş. Oraya gidelim diyoruz. Sonra da bir şeyler yeriz."

"Olur. Anneme sorarım izin verir herhalde. Akşam yazarım ben size." diye mırıldanıp hocanın dikkatini daha fazla çekmemek için önüme dönmüştüm.

Dikkatimi tekrardan formüle vermeye çalışırken kapı açılmıştı. Başımı kaldırmadan bakıp nöbetçi öğrencinin geldiğini görünce omuz silkerek tekrardan işime döndüm.

Hmm, acaba önce şu x'i mi buraya koysam.

"Hocam, pardon dersinizi bölüyorum. Müdür bey Deniz Pusatı çağırıyor."

İsmimi duyunca bakışlarımı kapıdaki kıza çevirdim. Onun da bakışları beni bulunca şaşırarak kendimi gösterdim. "Beni mi?"

Kız sadece başını sallamakla yetinmişti.

Bakışlarımı öğretmene çevirince "Çık kızım." demesiyle ayaklandım.

Bir kaç saniye sonra sınıfı terketmiştim.

"Beni niye çağırıyor? Yanlış duymadın değil mi?"

"Deniz, ben de şaşırdım valla. İçeride Şebnem hoca da vardı. Belki derslerle ilgili bir şey diyecektir."

"1 saat sonra onun dersi var zaten. Orada dese olmuyor muymuş?" diye huysuzca homurdanmakla yetinmiştim.

Odaya yaklaşınca "Hadi geldik zaten. Git sen işinin başına. Görüşürüz." diyerek hızlı adımlarla uzaklaştım yanından. Onun da "Görüşürüz." dediğini duymuştum.

Müdürün odasının önündeki bir kaç kişiye başımla selam verdikten sonra kapıyı çalıp 'Gir' komutuyla içeriye adımladım.

"Hocam, beni çağırmışsınız."

"Deniz Pusat?" dedi sorgular tonda.

"Evet, hocam 11a Deniz Pusat."

Hemen karşısında duran matematikçi Şebnem hocaya başımla selam verip yanında durmuştum.