Revenge for My Bestfriend [COMPLETED]

Chapter Eight

Chapter Eight

Kelly's POV

This is it!! I have to talk to him about the past pero hanggang kaya ko siyang pigilan na wag nang pag-usapan. I'm hoing to do it.

Naka-upo na kami ngayon sa table na nalalayo sa iba. Sinadya ko talaga na dito pumwesto.

Hindi ko kasi alam kung anong magiging reaction ko sa maaaring sabihin ng lalaking ito. Either a violent reaction or I will be calm and relax.

I stared at him when I heard his voice. Sa may tapat ko siya nakaupo.

"Uhmm. K-kamusta k-kana, Kelly?" Nauutal na sabi niya. Tss. Ang sarap niyang pagmumurahin. D*mn this man!

"I'm fine. I'm great." Nakangiting sabi ko. I'm hoping hindi halatang peke ang ngiti ko.

"Ahh. T-that's good to know your fine after A-ange---."

"Stop!" I yelled. Shet! I need to calm down. I don't want to hear those words from him. It's giving me willingness to cursed him right now.

And wow , he has the urge to asked me that d@mn question. He's an asshole.

I saw shock on his face. Hindi ko nakontrol ang sarili ko. D*mn.

"Uhhh. I mean let's not talk about it. It's just the past. Past never been repeated, you cannot make the mistakes that you've done to be a right one. All we can do is to say sorry or forgive people who done wrong to us." Pagkatapos ko magsalita nginitian ko na lang ulit siya. Did I really said that!? Gosh! I don't know I'm good in acting.

Nakita ko naman na tumango siya. And then ngumiti. Yong ngiting totoo, so na convinced ko na siya? Good for me.

"So let's order?" He asked me.

Tumango na lang ako at sinimulan na niyang tumawag ng waiter. Wala kasing lumapit sa'min. Nice restaurant. Tss.

Umorder na kami at hindi nagtagal dumating din naman ang inorder namin.

Hindi ko alam kung makakain ba ko ng ayos kasi kasama ko ang taong pinaka- kunamumuhian ko, isama na rin natin ang Sandra na iyon na hindi ko alam kung bakit galit sa akin. Inaamin ko I'm a rude person, I'm bad. Baka isa siya sa mga taong galit sa akin dahil may nagawa akong kung ano. And itong lalaking ito. Napatingin ako sa kanya habang kumakain.

Hindi ko alam kung bakit kailangan niyang gumamit ng tao para magkapera. Kaya niya naman pa lang magtrabaho. Not just a job but a very high profile job.

Sorry na lang siya gagawin ko lahat para mawala lahat sa kanya. Hindi niya alam kung anong pinagdaanan ko para lang maharap siya dito ng walang makikitang pagkamuhi sa buong pagkatao niya.

Nagulat ako ng tumingin siya sa akin. Nahuli niya kong nakatingin sa kanya. Hindi ko alam kong anong expression ko nang nakita niya ko. Kaya mabilis ko na lang siyang nginitian.

"Are you done?" Tiningnan niya ang pagkain ko.
"Yeah. I'm full." Kahit hindi ko nagalaw ng ayos ang pagkain ko. Nakakawalang gana kasi siyang kasabay kumain.

"I thought you love pasta that's why I brought you here." So, hindi niya pa nakakalimutan na mahilig ako sa Italian food, pasta rather.

"Yeah. I still love it pero busog na ko" Sagot ko na lang. And as usual ngumiti na naman ako. Urgh.

"Uhh. Okay, Kelly?" Ano na namang sasabihin nito?

"Yes?"

"U want to say sorry." Fvck. I don't need your sorry, I want you to suffer like hell! I want to say it but NO! Hindi pa ko pwedeng magmaldita ngayon.