Revenge for My Bestfriend [COMPLETED]

Chapter Eighteen

Chapter Eighteen

Kelly's POV

"Let's start." I uttered pagka upo ko.

Nandito ako isang five star restaurant with Xander. Hindi ko alam kung bakit dito pa kami kailangang magsign sa contract. Alam na naman niya siguro ang issueng kumakalat at bukas pa ung press conference. Baka kung anong isipin ng makakakita. Lalong magkoconclude ang mga tao.

"You're too fast, my dear. Lets have some snacks. What do you think?" He said with his freaking smile.

"I think it's not a good idea. So please lets start the signing."

"Naah! I want to eat. Im starving." Hinawakan niya pa ang tyan na parang gutom na gutom. Tinaasan ko lang naman siya ng kilay.

"Eat after the signing. You can eat all you want."

"I want to eat with you, dear. So, lets order." Bakit may ganitong kakulit na lalaki?

Nakipagsukatan naman ako sa kanya ng tingin. Siya naman ang unang bumawi pero tinaas niya ang kamay niya para umorder. Napairap na lang ako.

"Kelly, what's your order. It's my treat." I ignored what he said.

Tumingin ako sa waiter.

"I want the most expensive food you have." Ibinaba ko ung menu. Nang malaman ng waiter ang order namin umalis na rin siya.

I heard this freaking man laughed. Ako ba ang pinagtatawanan niya.

"What's funny?" Mataray kong tanong.

"You." Turo niya pa sa akin.

"Please Mr. Alexander Veranda, act as a professional. We're not friends, remember?"

"But you are one of my investor, remember? And we have a deal, right? Alam ko na rin kung kanino mo tinatago ang pag- iinvest sa company ko." Napatingin ako ng diretso sa kanya. Paano niya nalaman yon?

"What are you talking about?" Paggigiit ko.

Narinig ko na naman ang nakakaloko niyang tawa. 'Dont be too paranoid, dear. So I'm correct ? May pinaglilihiman ka. Sino naman kaya yon ha?" Inilapit niya ung mukha niya sa akin ng konti. Not exactly malapit. May nakapagitan kasi sa aming table. Buti naman hindi niya alam. Bwisit tong lalaking to. Mukhang makakagulo pa ata siya sa halip na makatulong.

"Stop fooling around. I don't know what you're talking about and I'm not paranoid! Ayaw ko lang malaman ng iba na nag invest ako sa company mo dahil magiging issue yon katulad na lang ngayon. Napapabalita tayo that we are dating? What the hell?" I rolled my eyes.
" Easy, dear. Well, you have a point but I don't care kung mapabalita ako with a gorgeous lady like you." He winked.

Kaya pala dito pa niya piniling makipagmeet. Paano naman ako? Well, wala nga siyang paki alam sakin we're not even friends.

"And besides pwede naman nating totohanin. May utang kapa sa aking date, remember?" Oo nga pala. Kailangan ko munang maayos ung issue. Kailangan kong mapaniwala ang mga tao na magkaibigan lang kami kaso ayaw maki operate ng isang to. Masisira ang lahat pagnagkataon.

"What? Totohanin? You're insane and tutuparin ko yon, same with you. Siguro naman ay may isang salita ka?" Hamon ko sa kanya.

Tumawa na naman siya. Bakit ang hilig niyang tumawa? "Of course, dear. I'll call you kung kailan." He winked.

Dumating na rin naman ang order namin. Masarap ung inorder ko. And mahal talaga siya. Alam kong hindi ko siya maiinis sa ginawa ko. Wala akong magagawa kung hindi ito lang. Kahit papaano mabawasan naman ang pera niya.