Revenge for My Bestfriend [COMPLETED]

Chapter Thirty Five

Chapter Thirty Five

Kelly's POV

"Hi." Napa-tingin ako sa batang babaeng kasama nila. Kumaway pa siya sakin na may kasama pang matamis na ngiti. Sino siya? Ayaw kong mag-isip ng kung ano pero mukhang alam ko na. Kamukhang-kamukhang niya si Mama. In other term kamukha ko siya. Sadly to say, I got my features to my mother.

Wala akong naging tugon sa bata. Lumipat ang tingin ko kay Mama. Pinilit kong maging cold ang tingin ko sa kanya. Walang emosyon. I'm hoping na nagawa ko yon. Tiningnan ko rin si Jacob na mukhang pinagmamasdan ang kilos at reaksyon ko.

"Kelly, Baby, H-How are you?" Nag-aalinlangan pang tanong niya. Bumalik ang tingin ko sa kanya.

"I'm good. What are you doing here?" I said it with formality.

"I want to talk to you. Please, c-can I?" Lalapitan niya sana ako pero umatras ako kaya napatigil siya sa paglapit.

"Sorry, but I can't. I have more important things to do. So, please excuse me. I need to go." I started to walk when I already say those words.

"Kelly!" Jacob shouted but I ignore it. Mabilis ang bawat hakbang ko. Pero bago ako makalayo ng tuluyan. I heard the little girl says.

"Is she my big sis? Is she mad at both of us?" Sunod-sunod na tanong nito.

"No, Baby." Baby!? D-amn that endearment! Mas binilisan ko pa ang lakad ko. Gusto kong lumayo.

I immediately enter the pass code of my condo. Papasok na sana ko ng may humawak sa braso ko.

"Jacob, bitiwan mo ko!" I yelled. When  I successfully remove her hand on my wrist. I try to close the door.

Nang Isasarado ko na sana ang pinto ng pigilan niya. At dahil mas malakas siya sakin nakapasok siya sa loob ng walang kahirap hirap.

"Jacob, ano ba!?" Sigaw ko na naman sa kanya.

"Kelly, hindi mo ba mapagbigyan ang Mama mo na kausapin ka?" Hindi niya pinansin ang pagsigaw ko.

"As I said, I can't. Hindi mo ba yon narinig!"

"Let her explain."

"If I let her to explain, anong mangyayari? Nothing, because they abandoned me. I grown up without them. Sa tingin mo kaya ko siyang kausapin na parang wala lang!? Na dati hindi niya man lang ako mabigyan ng oras. Kakalimutan ko na lang ba yon ha?! At ngayon siya naman ang hihingi sa akin ng oras?! Damn it, Jacob! Ang unfair naman kung basta basta ko na lang siya pagbibigyan!" 

"Alam ko, Kelly. But there are things  you didn't know." No! Wala siyang alam! Wala kang alam, Jacob!

"Bakit ikaw ba may alam!? May alam kaba sa mga naramdaman ko noon!?"

"Wala pero let her explain. Alam kong pagnarinig mo ang paliwanag niya maaring magkaayos pa kayo. " Medyo nainis na niyang sabi.

"Edi wow! kasi ikaw alam mo na agad agad." I say it with full of sarcasm.

"Kelly, don't be sarcastic. Nandito rin siya para satin. She's excited when she knew you're planning to settle down." Biglang nagflashback sakin na engaged na kami. Fvck! Kailangang pa bang ipaalala?

"Edi wow na naman! Kailan pa kayo naging close!? At bakit alam niya ang tungkol doon!? " Hindi ko pa rim mapigilang hindi maging sarcastic.

"Kelly, don't be sarcastic. In your dad's buried we talked about you." Tinalikuran ko lang siya. Walang patutunguhan ang pinag-uusapan namin. Naiinis lang ako! Magkukulong na lang ako sa kwarto ko. Napatigil ako sa paglakad ng magsalita pa siya gamit ang iritable niyang boses.