RusPol [ZAKOŃCZONE]

38

Sylwester

-Ile jeszcze?- spytał zmęczony Feliks, gdy Ivan sprawdzał skład na tyle opakowania chipsów.

-Fejla, cicho bądź- odpowiedział automatycznie Rosja, próbując się skupić. Na pewno nie zaufa polskim produktom.

-To ty możesz sobie tu, generalnie, sterczeć, a ja już totalnie idę do kasy. Łiii!- oznajmił zniecierpliwiony Łukasiewicz, po czym uwiesił się na wózku sklepowym i z dzikim okrzykiem pomknął w stronę kas.

Cudem nie uderzył w półkę z zapewne drogimi robotami kuchennymi, a następnie opkręcił swoim pojazdem do najbliższej kasy. Wyciągnął produkty na taśmę, a stojąca przed nim starsza kobieta, spojrzała na niego krzywo i oddzieliła swój towar od tego zielonookiego. Blondyn na ten gest tylko mentalnie wzruszył ramionami i rzucił uwagę o moherach.

Gdy w końcu inni ludzie zostali obsłużeni, przyszła kolej na niego. Ścięty na krótko z wąskimi okularkami ekspedient z przymrużonymi powiekami przypatrywał się jego posturze, gdy skasował jego zakupy, a wśród nich butelki z przeźroczystym płynem o wysokiej liczbie procentów.

-Dowód poproszę.

Polak westchnął cierpieniczo, ale podał mężczyznie podany dokument. Paciorkowate oczka uważnie oglądały kartę i co rusz porównywały zdjęcie do pierwowzoru.

-Czy ty, dziewczynko, masz mnie za głupca?- szerokie usta wypluły słowa, a ich właściciel rzucił dokument na blat.

-Słucham?!- zdezorientowany zachowaniem pracownika sklepu Feliks, kompletnie nie zrozumiał jego oburzenia.

-To, że próbowałaś wcisnąć mi kit na temat swojego wieku, jeszcze mogę zrozumieć, ale nie uwierzę, że nazywasz się Feliks Łukasiewicz i jesteś mężczyzną.

-Panie, rodo obowiązuje!- oburzył się blondyn.

-Coś ty powiedział?!

-To oburzające, że idę do sklepu, a ktoś zaraz, totalnie, podejrzewa mnie o kłamstwo na temat płci!- wku****ny do granic możliwości chłopak, przygotowywał się do uderzenia sprzedawcy, jednak głos jego partnera przypomniał mu o konsekwencjach, związanych z owym czynem.

-Och Fejla, długo mi to zajęło- postawił przy kasjerze kilka paczek przekąsek, przy czym został spiorunowany wzrokiem, przez stojących w kolejce ludzi- Czy może Pan jeszcze doliczyć to do rachunku?

-Ooczywiście. Pan jest opiekunem?

-Tak, tak, przepraszam za nią- odpowiedział fioletowooki ze skruszeniem, wypisanym na twarzy.

-Y, tak, dobrze- zmieszany sprzedawca odebrał od Ivana swoją własność i odwrócił się w stronę następnego klienta.

Gdy wyszli na dwór i skierowali się w stronę samochodu, but pewnej personifikacji Polski znalazł się na twarzy ruska. W sklepie może się powstrzymać, ale bez przesady.

-Co to miało, totalnie, być?!- już przygotowywał się do następnego ciosu, jednak wielka dłoń Rosji złapała obie jego ręce i dla własnego bezpieczeństwa, nie zamierzała puścić.

-Wiesz, jeszcze nie mogę potwierdzić, czy jesteś chłopakiem.

-Ddebilu, tak jakby, nie tutaj!- zarumieniony Feliks, zaczął rozglądać się po parkingu, by ustalić, czy ktoś usłyszał ich rozmowę.

-Do tego, tak samo jak Prusy, słuszałem o dziewczynach, przebierających się za za chłopaków...- usprawiedliwienia platynowowłosego przerwało kopnięcie w kostkę, przez pewnego, różowego buta.

-To jednak nie jest sprawą najważniejszą. Z jakiej paki jesteś moim opiekunem?!

-To akurat powinieneś wiedzieć od dawna- pociągnął niższego chłopaka do uścisku. Złapał jego dłonie w taki sposób, by ten nie mógł się wyswobodzić, a na jego głowie ułożył swoją własną.

-Widzisz Fejla, jesteś mój. A ja tak bardzo lubię się Tobą opiekować- mruknął i wtulił twarz w blond kosmyki.

-Chyba moimi politykami...- syknął wkurzony brakiem swobody, Łukasiewicz.

-Cicho bądź. Ach, jaki ty jesteś słodki- przybliżył swoją twarz do szyi partnera i zrobił na niej czerwoną malinkę.

-Halo! Pomocy! Ten człowiek mnie napastuje!- krzyk zielonookiego poniósł się po całym okolicy, alarmując przy tym sklepową ochronę.

_______________________________
Jej! Nie ma to jak napisać rozdział o przygotowaniach do sylwestra dzień po nim. Spoko.

Ogólnie, to chciałam napisać to w innej formie, jednak było to jakieś zagmatwane, więc zdecydowałam się na one-shota.

Chlip, ten rozdział zaburzył mój rzyrost słów w one-shotach. Teraz powinno być około tysiąc słów, a jest...sześćset...

Mam nadzieję, że ciekawe spędziliście sylwestra, chociaż nie lubię tego święta. Miałam iść na imprezę, ale stwierdziłam, że nie chcę iść do tych ludzi i mojej "przyjaciółki", więc zostałam w domu i jadłam lazanie oraz ciasto francuskie z pominorami -,-