A Vampire's Secret

Κεφάλαιο 10

Estrella's POV

Μπαίνουμε μέσα στο αμάξι του Tyler και πηγαίνουμε προς τον προορισμό μας. Δεν ξέρω για την ακρίβεια που πάμε. Το μόνο που ξέρω είναι ότι πάμε για φαγητό.

Καταλαβαίνω ότι ο Tyler με κοιτάει και αυτό για την ακρίβεια δεν με αγχωνει. Ποτέ δεν με ένοιαζε το πώς με βλέπουν οι άλλοι. Υπάρχει ησυχία. Εγώ απλά παίζω με τα μαλλιά μου. Τι? Μια φορά τα έχουμε κάτω.

Συνήθως πάντα έχω μία αλογοουρά, φιτρες να πετάνε από εδώ και από εκεί και κυρίως καμία δόση make-up, ακόμα και στο σχολείο. Τώρα θα ήμουν σπίτι μου ή στο σπίτι της Aurora και θα έβλεπα netflix τρώγοντας ποπ κορν ή πατατάκια ότι είχε το ντουλάπι. Ποιος θα το πίστευε ότι ΕΓΩ θα έβγαινα με ένα από τα πιο δημοφιλή αγόρια στο σχολείο μας? Δηλαδή θα το πω σε κανέναν και δεν θα με πιστεύει!

-"Σου πάει το μαύρο" λέει ο Tyler και σπάει το πάγο
-"Όλα μου πάνε..." Λέω και βάζω το χέρι μου στο στόμα και αυτός χαμογελάει. Μου ξέφυγε τι να κάνω? Συνήθως τα κορίτσια μου λένε ότι μου πάει κάτι και εγώ απαντάω με τέτοιο τρόπο.
-"Μου αρέσουν οι κοπέλες με αυτοπεποίθηση" μου λέει και μου κλείνει το μάτι του. "Φτάσαμε" λέει και κατεβαίνει από το αμάξι. Ούτε που κατάλαβα ότι φτάσαμε.

Έρχεται, μου ανοίγει την πόρτα και μου δίνει το χέρι του.
-"Τι τζέντλεμαν" λέω δήθεν εντυπωσιασμένη. Για την ακρίβεια δεν είμαι. Που ξέρω ότι αυτά δεν τα κάνει και σε άλλες που δεν του κάθονται?

Από έξω φαίνεται πανάκριβο το εστιατόριο. Μπαίνουμε μέσα και απλά έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό να κοιτάω τον χώρο. Έχει πολλά τραπέζια, πολυέλαιοι να κρέμονται από το ταβάνι, και κλασσική μουσική να παίζει από πίσω.

Ο Tyler λέει το όνομα του, λογικά για την κράτηση που έχει κάνει και ένας πολύ ευγενικός άντρας μας οδηγεί προς το τραπέζι μας.
-"Πώς σου φαίνεται?"
-"Δεν έχω λόγια. Δεν ήξερα ότι πας σε τέτοια εστιατόρια" λέω και χαμογελάω
-"Πολλά δεν ξέρεις για εμένα" μου λέει και μου χαμογελάει. Αχ είχα ξεχάσει πόσο όμορφο χαμόγελο είχε.

Ένας χαμογελαστός σερβιτόρος πλησιάζει το τραπέζι μας και μας ρωτάει τι θα θέλαμε να πιούμε. Ο Tyler του λέει ότι ήθελε το συνηθισμένο κρασί όπου παίρνει πάντα και ζητάει ένα μενού για εμένα.

-"Επιτέλους μόνοι μας" λέει χαμογελώντας αφού φύγει ο σερβιτόρος.
-"Από ποτέ πας σε τέτοια εστιατόρια?" Τον ρωτάω απορημένη
-"Από πάντα. Συνήθως έρχομαι μόνος για να χαλαρώσω" λέει κοιτώντας με στα μάτια. "Έβαλες make-up?" Με ρωτάει γελώντας