Estrella's POV
-"Γεια σου αγάπη" λέει ο Deucalion "Δεν θα μου πεις να περάσω?" Ρωτάει και η μαμά μου κάνει ένα βήμα πίσω
-"Συγγνώμη! Έχεις τέτοιο θράσος? Γιατί είσαι εδώ? Και γιατί την αποκαλεσες αγάπη?" Ρωτάω γρήγορα με μια ανάσα
Όλοι έχουμε μείνει απορημένοι και τους κοιτάμε
-"Παιδιά πηγαίνετε πάνω γρήγορα" μας διατάζει η μητέρα μου αλλά δεν την υπακούμε
-"Γιατί καλέ τα διώχνεις? Εκτός άμα έχεις κάτι άλλο στο νου" λέει και της κλείνει το μάτι. Συγγνώμη... Τι παίζεται εδώ?
-"Deucalion φύγε τώρα" του λέει ψιθυρίζοντας
-"Ξέρεις ότι όσο και να ψιθυρίζεις μπορούν και σε ακούνε" λέει και αυτός ψιθυριστά "εκτός από την καστανομαλλα" λέει και κοιτάει την Aurora
-"Συγγνώμη γιατί νομίζω ότι μιλάτε για εμένα?" Τους ρωτάει καθαρά προσβλημενη η Aurora ακόμα και ας μην άκουσε τι είπε
-"Περίμενε... Τι σημαίνει...?" Πάει να ρωτήσει κάτι η μητέρα μου αλλά ο Deucalion την διακόπτει βάζοντας ένα δάχτυλο του στα χείλια της έτσι ώστε να σωπάσει
-"Κρατά αυτήν την σκέψη" λέει και μπαίνει μέσα. Πώς το έκανε αυτό? Αυτό δεν έπρεπε να γίνεται. Μόνο όταν σε προσκαλούν μπορείς να περάσεις " Πω πω ψωφοκρυο κάνει έξω" λέει και κλείνει την πόρτα πίσω του
-"Πώς...??" Ρωτάει ο Tyler και κοιτάει τον Deucalion με απορία
-"Αα πολλές απορίες έχετε... Άμα ήθελα να μου κάνουν ανάκριση θα πήγαινα στον Nathaniel" λέει ο Deucalion και ξεφυσαει. Η Aurora εκείνη την στιγμή μπαίνει πίσω από τον Damon και ο Damon βγάζει τους κυνόδοντες του όπως ο Tyler
-"Estrella σου είπα ότι όσο πας γίνεσαι και πιο όμορφη? Σαν την μητέρα σου" λέει ο Deucalion χαμογελώντας και κοιτάει την μητέρα. ΟΠΑ. Μόνο εγώ αρχίζω να υποψιάζομαι ότι κάτι έχει παιχτεί?
-"Deucalion καλύτερα να μείνεις μακρυά της" λέει η μάνα μου με εκνευρισμό
-"Πολύ αργά" λέει ο Deucalion και η μητέρα μου αρχίζει να κοκκινίζει από τον θυμό της
-"Deucalion τελευταία φορά θα σε ρωτήσω... Τι εννοείς?" Ρωτάει η μάνα μου τον Deucalion και αυτός φαίνεται έκπληκτος
-"Από ποτέ απέκτησες θάρρος? Αα ναι από πάντα" λέει ο Deucalion αποφεύγοντας την ερώτηση και γελάει
-"Deucalion δεν μπορείς απλά να μας αφήσεις στην ησυχία μας, έτσι δεν είναι?" Ρωτάει ο Damon και ο Deucalion φαίνεται να το σκέφτεται. Κοιτάει τον Damon αλλά δεν απαντάει
-"Τι έγινε? Κόπηκε η γλώσσα σου?" Ρωτάει ο Tyler με θάρρος
-"Εσύ δεν θα έπρεπε να μιλάς" λέει ο Deucalion και γελάει "εδώ πίστεψες ότι τόσο εύκολο ήταν να με συναντήσεις έτσι ώστε να κανονίσουμε το μέλλον της Estrella's" λέει και σηκώνει μια κορνίζα που έχουμε καρφωμένο πάνω στον τοίχο. Στην κορνίζα βρίσκομαι εγώ, η μητέρα μου και ο πατέρας μου "μμ.. χαρούμενη οικογένεια" λέει ο Deucalion και αναστεναζει από δυσαρέσκεια
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A Vampire's Secret
FantastikΉταν βραδυ... Ήταν ακριβώς απέναντι μου... Πρώτη φορά στέκεται αυτός μπροστά μου και δεν το φοβάμαι ξέρω γιατί ήρθε και άμα θέλει ας έρθει να το πάρει... Τι γίνεται όταν μαθαίνεις τα σκοτεινα μυστικά που κρύβουν χρόνια σχεδόν όλοι γύρω σου?
