Haftasonları konuşmak daha rahat oluyordu. Bir hafta sonu onu yine aramıştım. Gayet normal şekilde konuşuyorduk. Ama gece konuşmaları bende uykunun da etkisiyle söylememek istediğim şeyleri söylemem ile ünlüydü. Ama onun sesini duymaya en azından küçük bir işaret algılamaya olan ihtiyacım bu riske benim girmemi olağan kılıyordu.
Bu gece de ağzımdan çok kötü bir şey kaçırdım. Konu stres kontrolüne geldiğinde ona sakinleştiriciden, onu sadece onu üzdüğüm zaman aldığımdan ve bilmemesi gereken her şeyi...
Onun ağladığını duydum ya ben; ağlamak için ne kutsal bir sebep hemen başladım ağlamaya. Adım mücahit de olsa, erkek de olsam ağlayabilirdim. Bununla pek gurur duymasamda böyleyim ben. Ama onun ağladığını duymak beni bitiriyor erim erim eritiyordu. Ağladığımın bir kısmını o da duymuştu. Bunu istemezdim ama duydu. Ama ben de kendimi ona salmıştım. O üzgünken telefonun başından da ayrılamazdım.
Daha sonra ilacı atmamı istedi bende belki üzülmesi (vicdan azabı) geçer diyerekten camdan aşağıya attım ama yine de ya yine gerekirse diye de düşünüyordum.
Ama zaten daha sonra gidip doktora yazdırdım ve yenisini aldım. Ben o ilaç olmadan yapamadığım zamanlar gelebilirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Senin için
RomanceBir düşünün 10 yıldan fazladır bekliyorsunuz. Bir düşünün her zaman her yerde onunla hissediyorsunuz. Bir düşünün siz ona muhtaç iken onun senden haberi yok bile. Söylerseniz kaçmasından, söylemezsen gitmesinden korkuyorsunuz. Saklasan patlar, anla...
