KIRIK KALPLER #wattys2019

9

IYI OKUMALAR...

yalandan da olsa ne güzel güldün o akşam bana...

Karmaşık yollardan geçtim ama hâlâ çıkmaz sokağa gelmedim. Demek ki hâlâ bir umudum var. O umut beni uzun yollara götürecek ama yolun sonunda mutluluk beni bekliyor olacak.

Şu anda gökyüzündeki mavi pamuk şekerler ağlarken ben nasıl bunları yok sayıp gülümseyebilirim ki yüzümdeki ufak ufak süzülen ıslaklıklar sanki bunu bekliyormuş gibi hızlandı ve yüzümde dans etmeye başladılar. Yanaklarımda süzüldüler sanki bir kuşun gökyüzünde süzülüşü gibi. Bana sonsuzluğu veren gözyaşlarımı sonsuza kadar gitmeleri üzere sildim.

Günlerden Cuma. Aralık ayının ilk günleriydi. Hava yağmurluydu. Kış gelmemişti ama etkisini göstermişti.

Okulun önüne geldiğimde sırılsıklamdım. Ama bundan şikayetçi olduğum söylenemez. Tek şikayetim uzerimdekiler bedenime yapışmış derecedeydi. Yien de deri ceket olduğu için pek de belli olmuyor. Etrafa baktığımda birkaç kişi vardı. Onlarda yağmurun kendisine dokunmasina izin vermemek için yağmur almayan yerlerde duruyorlardi.

"Hey! Kimi arıyorsun?"

Arkamı döndüm.
Son model arabasının içinde orta derece yakışıklı bir çocuk vardı. Zengindi belliydi. Zaten böyle bir okulda zengin olmayanlar da burs almıştır. Onlardan birisi de Hava. Abi kardeş çok iyi işler başarıyorlar.

"Arkadaşımı. " terslenip trip yapacak değilim. Hem gerçekten de arkadaşımı arıyorum.

"Hımm tanıyorum galiba."dedi ve sırıtmaya başladı.

Benim karşıma çıkan bütün erkekler komiklik yapmak zorunda mı? Hayır abi komik olsa tamam saatlerce yap ben de güleyim. Ama değil. Yani şöyle 1.90 boy, esmer, cool, tatlı, gamzeli,gözleri ela bana bakınca fena olan birisi yok mu? Çok şey istemiyorum.

"Iyi."dedim ve tekrar önüme döndüm.

Bu kız nerede kaldı? Sinirlerim bozulmadan gelmesi lazım.

"Adını söyle yardımcı olurum belki?"

Tekrar arkamı döndüm. Sabırlı ol. Lakin olmam gerek sakin. Derin nefes alıyoruz ve geri veriyoruz.

"Gerek yok."

"Sen bilirsin. Ama biraz daha beklersen senin için kötü olabilir."

"Kullandiğın cümlenin içinde bile 'senin ' geçiyor. Yani beni ilgilendiriyor. O yüzden uza."

"Aman sen de çok nazlı çıktın."

Bir adım öne attım. Ve orta parmağımı gösterip okulun içine girdim. Kapıda beklememin sebebi okula girip Hava'yı rezil etmek istememem ama biraz daha zengin piçinin yanında dursaydım. Olay daha kötü boyutlara gelebilirdi.

Merdivenlere geldiğim anda Hava kapıdan çıktı. Hele şükür.

"Hiç gelmeseydin."

Beni görür görmez şaşkınlıkla "bu ne hâl? "dedi.

Yağmur durmuştu. Ama ben yine de yağmura savunmasız yakalanmıştım.

"Bebeğim bu yeni moda beğenmedin mi?"dedim. Saşkınca bana baktı ve Oğuzhan Uğur'un videosunda yaptığı gibi ellerini iki yana açtı ve

"Neğ?"dedi.

"Boşver."

"Ne yapacağız?"diye sordu.

Ne yapabileceğimizi düşündüm. Okuldan geldiği için yorgundur büyük ihtimalle. Kafeye de gidebiliriz, veya direk evede geçebiliriz.

"Bilmem."