The Wolf Princes (EXO fanfic) Book 1

CHAPTER 39

Maikli lang tong note.. Gusto ko nang tapusin ang story na ito because gagawan ko pa toh ng part 2!! haha.. Well, thank you sa lahat ng nagbasa ng story na toh at di ko inakala na aabot ang syoryang toh ng 7k reads.. Big deal na yun sa akin.. Here is the update nga pala..^^

(Lay's POV)

Naghiwalay na kami sa dalawang grupo. Kaya ako, si Sehun, DO, Tao, Luhan at Kai pati na rin si Mimi ang magkasama ngayon. Mimi served as the radar kasi may sixth sense ata silang vampire.. Kaya niyang ilocate ang hinahanap niya within a wide range. NAraramdaman niya ang presence ni Daphnie. Sinundan na lang namin siya.

Dumaan kami sa masukal na gubat. Matataas ang mga kahoy dito at nakakatakot kung isa kang ordinaryong tao. Pagkalabas namin, tumambad sa amin ang isang malawak na patag. Wala akong nakita na kung ano sa paligid. It is a very wild field.

"Dumaan na nga siya dito..Im sure hindi pa nakakalayo si Daphnie!!" sabi ni Mimi.

"Tara na..Kailangan na natin hanapin si Daphnie." sabi ni Kai. Kanina pa siya nag-aalala. Hindi ko siya masisisi dahil kapag kay Karllyn nangyari yun, sobra sobra din aong mag-aalala.

"Teka!!" napatigil kami sa kakalakad nang sumigaw si Tao.

"May sumusunod sa atin!!" at pagkasabi niya nun, agad na lumabas ang mga kalaban at pumaligid sa amin.

"Di na talaga sila nadala.." narinig kong bulong ni DO.

"Hindi namin kayo hahayaang makuha ang bihag ni Miss Elisha." sabi pa ng pinuno nila.

Itong gang na ito, hindi talaga nadala simula nung unang araw na nakaharap namin sila.!! Nanggigil tuloy ako.

"Ano ba kayo, di talaga sila madadala at tayo din!! Simulan na natin toh!!" sabi pa niya saka nagsimula na ang laban.

Aainin kobg medyo lumakas na sila ngayon. Siguro dahil may kapangyarihan din sila na katulad sa bampira. Pero di sila magtatagal dahil hindi naman sila mga immortal na bampira tulad ni Mimi. at yun ang pinagpasalamat namn dail hindi kami mahihirapan sa kanila.

***********

"Nangako ako kay Michelle na hindi na ako makikipag-away pero nasira ko yyng pangaong yun.." sabi ni DO sabay himas sa kanyang kamao na bahid ng dugo.

Natawa na lang ako. Good boy talaga yan well, depende kung pipiliin niyang pumanig sa bad side niya.. Hahaha.

"Tara na.. Madami nang oras ang nasayan dahil sa kanila. Hahanapin pa natin si Daphnie." seryosong sabi ni Kai.

Mabilis naming tinahak ang landas kung saan sinabi ni Mimi na dumaan si Daphnie. Malayo na in ang nalakad namin pero di pa sya namin nakikita.

"Dito!! Nandito lang siya.." biglang sabi ni Mimi.. Medyo matataas ang damo sa lugar na ito. Naghanap kami sa paligid.

"Daphnie?? Daphnie!!" ako ang nakakita sa kanya lying in the ground at walang malay.

Binuhat ko siya at agad kong tinawag ang atensyon ng lahat. Nakita nila na bitbit ko si Daphnie. Ang unang lumapit sa akin ay si Kai Kinuha niya si Daphnie sa mga kamay ko at nilapag ito sa lupa.

"Daphnie?? Wake up!! Daphnie!!" pilit na ginigising ni Kai si Daphnie pero di pa rin ito nagmumulat.

Chineck na rin ang pulso niya. Mabuti na lang at pumipintig pa ito. Means she is alive. Masama kapag may nangyaring masama sa kanya. Baka magwala si Kai at ikasama pa ito ng lahat. Maaari niyang marating ang sukdulan.

"Balikan na natin sila. They should find where Marceline is.." sabi ni Luhan.

Sumang-ayon na ang lahat. Si Kai n ang nagbuhat kay Daphnie. Naglakad na kami pabalik sa kanila. No, we ran actually. Hindi na kami nagtagal at narating na namin ang lumang building kung nasaan sila in the worst state.