The Wolf Princes (EXO fanfic) Book 1

CHAPTER 48

(Luhan's POV)

Nawawala naman siya. Lagi na lang. I understand na nasasaktan siya at ayaw niyang makita si Mimi ng ganun, pero di naman niya pwedeng iwan si Mimi ng mag-isa. Kailangan siya ni Mimi but where is he?? Kailangan pa namin siyang hanapin bago iharap sa kanya.

I dont like to state the fact that she is dying but everyone knows she is!! Pero ano?? Si Sehun, magmumukmok lang at iiwan si Mimi ng mag-isa. Masusuntok ko talaga siya. He dont have to act so childish!! Hindi lang siya ang nasasaktan eh!!

"Luhan, you looked pissed off" - Kris

"Yung Sehun na yun, makakatikim talaga sa akin!!"

"Chill. Intindihin mo na lang siya.." - Kris

"I CANT UNDERSTAND HIM!! HINDI BA NIYA KAYA NA HINDI MAWALA SA TABI NI MIMI!!???"

"Sehun is young. Bata pa siya cimpared sa atin kaya ganun pa rin siya siguro. He is a man but acts like a boy. You know him well, Luhan" -Kris

"I know. Its just that... tsk." Napapailing na lang ako.

Nagpatuloy na kami sa paglakad papunta sa lagoon.. Nandun nanaman siya for sure.

"Sehun!!" I called.

Nakatayo siya na nakatanaw sa malayo. Ayan nanaman siya. Di siya tumingin sakin nung tinawag ko siya. Kaya sumigaw ako ulit para makuha ang atensyon niya.

"Bakit nanaman kayo nandito??" He asked.

Parang gusto ko siyang suntukin pero bago ko magawa yun, pinigilan na ako ni Kris at nagulat ako sa ginawa niya. He is the ine who punched Sehun in the face.

"Sehun!! Bumalik ka na nga sa sarili mo. Nandito kami kasi hinahanap ka ni Mimi!!"

Grabe din tong si Kris! I thought kukunsintihin niya si Sehun but then siya tong bumugbog sa kanya.

"Ano?? Di ka tatayo jan??" - Kris

"Hindi na sana kayo nagpunta dito."

"What?! Mimi, needs you so bad! Pinapahanap ka pati ng mama niya. Sehun, imbis na magmukmok ka dito bakit hindi mo subukang alagaan siya?? You keep on running away!!" I scolded him.

"Paano ko siya haharapin?? Everyday, nahihirapan siya. Ayijo sitang makitang naghihirap. Akala niyo ba d ko gusto na alagaan siya. Damn!! Gusto ko lagivsa tabi niya pero di ko magawa kasi I feel guilty!! Naaawa ako sa kanya. Sobra!!" He said teary eyed.

This man is really still a boy. Lumapit ako sa kanya at tinulungan siyang tumayo.

"Come on. Pupunta ka kay Mimi. He really needs you.."

And with that, nag-umpisa na kaming maglakad papuntang lair.

***********

(Yoshiko's POV)

"Panda ko, ano ba nangyayari kay Sehun??" I asked Tao.

We all noticed na lagi na lang siya nawawala. I always wonder why?? Dahil ba sa ayaw niyang makita si Mimi in her state?? Thats so absurd!! Tunatakasan niya ang fears niya. Yung bagay na kinatatakutan niya. Takot siyang mawala si Mimi kaya lagi sutang wala ganun ba??

"Baby, intundihin na lang natin siya okay?? Masyado lang siyang nasasaktan sa mga nangyayari eh." He said.

"Alam mo ba na lahat kami yun ang iniisip. And I know you too right?? All of you! Pero pinipilit niyo pa rin siyang intindihin."

"Kasi kaibigan namin siya. Pero dont worry ha. Pagsasabihan din namin siya eh. " he said. I just smiled at him at sumandal sa kanya.

After a short while, may pumasok sa lair. Napatingin kaming lahat sa kanila and we saw Luhan, Kris atsaka si Sehun. Hay.. buti naman at nakita na nila si Sehun.