Keyifli Okumalar herkese umarim Begenirsiniz Arkadaşlar Yorum Yapmayı Unutmayin lütfen bol yorum yapin lütfen ^^
Sınır +100 oy +100 yorum ^^
-NEFES'DEN-
Kafamı çevirip baktığımda bize doğru koşan Tahir'i gördüm. Bir anda adama yumruk attı. Hemen ayağa kalkıp onu durdurmaya çalıştım. Çünkü eğer durmazsa adam ölebilirdi.
Nefes: Tahir dur yeter!
Tahir: Nefes bırak beni! Lan adi piç sen kim oluyorsun lan!
Nefes: Tahir dur artık!
Tahir: SEN KİM OLUYORSUN DA BENİM KARDEŞİMİ İTİYORSUN İT!!!
Kardeşim!? Kardeşim! Bana kardeşim dedi. Kendimi bir yerlerden atmak istedim o an. Gerçi ne bekliyordum ki?
O Zeynep'e aşık. Bana değil ki. Ben aşık olsam kaç yazar? Kaç kere denedim kalbimden atmayı. Hala da deniyorum ama olmuyor.
Ben donmuş Tahire bakarken o hala adamı dövüyordu. Ayağa kalkıp yanıma geldi. Nefes nefese konuşmaya başladı.
Tahir: İyi misin Nefes?! Nefeees! İyi misin dedim!
Nefes: Ha? E E e evet iyiyim.
Tahir: Benimle gel.
Nefes: Neden?
Tahir: Zeynep bayıldı.
Nefes: nE!? Ve sen de gelmiş bu adam ile mi uğraşıyorsun?!
Tahir: O daha çok çekecek. Ekiplere haber veriyorum ben hadi sen gel.
Nefes: Nerede?!
Tahir: Acilde!
Tahir'i beklemeyip acile koştum. Zeynep sedyenin üzerinde baygın yatıyordu. Yanına gidip elini tuttum. Bana bilgi verilmesini istedim.
Ardından hemen MR a götürmelerini söyledim. Kan tahlili için kan da alınca Zeynep'i odaya götürdük.
Serumunu ayarlayıp yanına oturdum. Tahir gelince mecburen çıkmam gerekiyordu. Tam çıkacaktım ki Tahir'in "dur" ihtarı üzerine yerimde kaldım. Ve Tahir'e döndüm.
Tahir: Sen iyi.misin?
Nefes: İyiyim dedim ya Tahir.
Tahir: Peki Zeynep nasıl?
Nefes: Şu anlık durumu iyi. Serum dinlenmesine yardımcı olacak. Yorulmuştur. Tem çıkacağını biliyorum ama kan tahlili yaptık. Ona da bakarız. Çok yoruldu biliyorsun. Korkmana gerek yok.
Tahir: Anladım. Ne zaman gideriz?
Gülümseyip ona baktım.
Nefes: Hele bir Zeynep uyansın da. Sonra orasına karar veririz.
Geçmiş olsun tekrar.
Tahir: Teşekkürler...Ha Nefes!
Nefes: Efendim Tahir?
Tahir: Tekrar sağ ol. Her şey için.
Nefes: Ne demek bu benim görevim.
Tam çıkıyordum ki hemşire yanıma geldi. Endişeli görünüyordu. Ne olduğunu sorduğumda elime dosyayı verdi. Baktigim da kendimi hakan hoca nin yaninda almıştım..
Hakan: Nefes noluyor!?
Nefes: Zeynepi siz mi tedavi ediyorsunuz!?
Hakan: Zeynepi!? Hangi zeynep!?
Nefes: Zeynep kaleli 'yi!
Dedigimde yutkunarak bana baktı benim ellerim titriyordu.
Nefes: Zeynepin nesi var!!!
Hakan: Nefes sakin ol nolursun!
Nefes: benim kardeşimin nesi varr dedim size benim kardeşimin nesi var!?
Diye bağırdım hakan hoca bana bakmaya başladı.
-
Hakan hocanın yanindan çıkmıştım gözlerimden yaşlar geliyordu.. duvarlara tutunmaya başladim..
Hakan hoca nin sesleri yankilandi kafamda.
"Zeynep 3 yıldır kanserle mücadele ediyor ama ne yazikki tedavi yanit vermedi.."
"Yani zeynep 3 yildir kanser mi!? "
"Aynen kimseye özelikle sana söylememi istemedi.."
"Neden yaptiniz hocam! Neden!"
"Nefes zeynep fazla yaşayamayacak.."
Demişti benim gözlerimden yaşlar geliyordu ellerim titriyordu bian dışarı çıktım arka bahçeye doğry gittim sonra yere çöküp aglamaya başladim sessiz sedasiz daha dün evlendi o kiz daha dün.. yani şimdi sadece 1 ay mı yaşayacaktı!?
Hayir benim kan kardeşim ölemezdi beni birakip gidemezdi.. kocasını ailesini bırakıp gidemezdi buna izin veremezdim..
Aglayarak yerimden kalktim.. ve hastaneden içeri girdim zeynepin olduğu yere gittim.. yanina girecekken Tahir le zeynepi gördüm tahir zeynepin ellerinden tutup yüzünü okşuyordu.. zeynepe baktigimda iyim ben diyordu.. bian içeri yanlarina geldim gözlerimi silip.
Tahir: Nefes. Ne oldu?
Nefes: yok bir şey şey taburculuk işlemlerini hallede bilirsin Tahir sen.
Tahir: Tamam.
Dedi ve içeriden çıktı ben yavas adimlarla zeynepin yanina geldim..
"Beni bırakıp nereye gidiyorsun sen!" Dedim zeynep ağlamaya başladı.
"Nefes.."
Dedi ben ona sarıldım bian ağlayarak. "Zeynep beni birakip gidemezsin beni birakma ne olursun!" Dedim ağlayarak..
Zeynep bian çekildi.. "Nefes üzgünüm sana yinr yalan söyledim.." dedi ben yerimden kalktim.
Nefes: Neden yaptin bunu!? Neden söylemedin kanser oldugunu!?
Zeynep: yapamadim kimseye soyleyemedim..
Nefes: ee şimdi nolcak 1 ayin var..
Zeynep: Bu 1 ay içinde yanimda son nefesime kadar yanimda olur musun!?
Dedi ben ağlayarak bian ona sarıldim..
"Sonsuza kadar senin yaninda olcam biz bir birimize söz verdik Kardeşim. " dedim ağlayarak.. zeynep bian çekildi göz yaşlarımı sildi. Ve şöyle dedi.
"Tahiri Hâlâ seviyor musun!?"
Dediginde baka kaldim sadece yutkunarak...
-BÖLÜM SONU-
UMARIM BEĞENİRSİN ARKADAŞLAR YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN ^^
