Sabah erkenden uyanmıştım.. tam bugün zeynep öleli 4 ay olmuştu kendimi 4 ay içinde zor toplamıştım.. Ben perişanken Tahir daha da perişandı. Het sabah işe gitmeden zeynepin başına gidiyordu bende onu Takip ediyordum hep.
Yerimden kalkıp lavaboya gittim rutin işlerimi de halledip odaya geri döndüm.. dolabımın kapağını açıp üzerime Rahat bir şeyler giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giyindikten sonra odadan çıktım salona geldigimde babam kuran okuyordu.. bende babama baktım gülümseyerek çantamı çeketimi alıp evden çıktım.
Konağın önüne gelmiştim Tahiri bekliyordum.. her sabah işe giderken onu Takip ediyordum.
Tahiri beklerken konağın kapısı açıldı Tahir çıkmıştı ben hemen saklandım. Tahiri arabasina binip gitmeden önce mezarlığa doğru gitmeye başladı.
Bende peşinden adim adim Takip etmeye başladim.. tahir o kadar bitkin haldeydi ki. Bende onun gibiydim gerçi.. ama Tahirin durumu benden vahimdi.
Tahir mezarlığa geldi.. dua etmeye başladı bende kenardan onu izliyordum bian doğrulup şöyle dedi. "Uzaktan izlemeyi birak beni!" Dedi ben yutkunarak bakmaya başladım sonra bana döndü.
Ben kedi gibi Tahirin yanina ilerlemeye başladim.. Tahir gözleri ise kıp kırmızıydı..
Tahir; Onu çok özledim.
Nefes: Biliyorum Tahir. Bende çok özledim zeynepi.
Tahir: Eğer en başından deseydi. Belki kurtula bilirdi.
Nefes: belki. Ama Tahir artık kendini yipratma Zeynep seni görüyor ve uzuluyordur kesin.
Tahir: Bugün son. Bundan sonra kendim için yaşayacağım. O hep benim kalbimde olcak.
Nefes: Hepimizin kalbinde olcak Deli Tahir.
Tahir: Beni neden her sabah Takip ediyorsun!?
Dedi ben ona baktım yutkunarak şimdi ne diyecektim ben merak ediyorum desem!? Off
