Keyifli Okumalar herkese umarim Begenirsiniz Arkadaşlar Yorum Yapmayı Unutmayin lütfen bol yorum yapin ^^
Kitabimizi begendiniz mi ona göre devam edecegizde..^^
Dayanamadim:D 2 Bolumu atiyorum
-NEFES'DEN-
Nefes: Zeynep!?
Zeynep: Nefes.
Nefes: Napiyorsun sen burda sabah sabah!?
Zeynep: Sevgili mi bekliyorum?
Nefes: Sevgilimi derken!?
Zeynep: Haa geliyor.
Dediginde ben Tahiri gördüm bize doğru geliyordu ben Zeynepe baktım.
Nefes: Ama Tahir geliyor..
Zeynep: Sevgilim Yani evleneceğim adam Tahir..
Dediginde kalbime bir hançer saplanmıştı.. canım yanmaya başlamıştı.. Ben Bize doğru gelen Tahire bakmaya başladım. Gözlerim dolmuştu
Tahir yanımıza geldi Ben ise bakıyordum sadece.
Zeynep: Nefes!?
Nefes: Ne zaman dan beri birliktesiniz?
Zeynep: 3 yıldır.
Nefes: Yani 3 yıldır bana bir şey söylemediniz öyle mi?
Zeynep: Şey nefes..
Dedi ben sadece baktım cevap vermeden gidecekken kolumdan tuttu Tahir ben dönüp ona baktım.
Nefes: Birak!
Tahir: Özür dileriz..
Nefes: Ne için deli tahir bana yalan söylediğiniz için mi?
Tahir: Nefes yapma..
Nefes: Yaa benden nasıl saklarsınız?
Zeynep: Nefes..
Dedi ben kolumu hızlicana çektim ve onlarin yüzüne bakmadan ordan uzaklaştım gözlerimden yol boyu yaşlar düşüyordu ben yillardir Tahiri karşılıksız sevdim.. ama o megersem benim en yakin arkadaşıma sevdaliymiş.. kalbim çok acıyor.
Eve gitmeden önce annemin mezarına gittim elimde çiçek ile baş ucuna geldim annemin çünkü onunla annemle konuşmak istiyordum.. elimdeki çiçeği annemin üzerine koydum ellerimi açıp dua ettim.
Dua ettikten sonra annemin yanina çöktüm.. topragini okşamaya başladim.
Nefes: Anne kalbim çok acıyor canim çok yaniyor.. kalbim öyle bir hançerlendi ki.. şuan kanıyor kalbim tedaviside yok bide ben doktorum dimi anne!? Kendimi Tedavi edemiyorum doktor olmama anne..
Diyerek ağlamaya başladım.. annemin toprağını bir yandan okşuyordum.
-
Eve gelmiştim o kadar canım yaniyordu ki eve girecekken kapıyı ablam açtı.
Asiye: Nerdesin sen herkes seni bek.. nefes?
Nefes: Efendim?
Asiye: Kuzum ne oldu sana iyi misun!?
Nefes: İyim abla.
Diyerek içeri girdim cevap bile vermeden odaya girdim üzerimi çıkarıp yatağa attim kendimi ablam yanima geldi..
Asiye: Nefes Ne oldu!?
Nefes: Abla cok yorgunum uyumak istiyorum yanliz birakir misun beni..
Asiye: Nefesim ablam ne oldu haydi de bak gözlerinin altı kıp kırmızı olmuş kuzum.
Nefes: Abla çıkar mısın uyumak istiyorum.
Dedim ablam peki diyerek çıktı ben kafama yorganı çekip içinde ağlamaya başladım.. kalbim o kadar acıyordu ki geçmeyecek bir acıydı bu neden geçmiyordu?
Ağlarken gözlerim kapanmaya başladı ve kendimi uykunun kollarina teslim ettim.
-
Akşam olmuştu gözlerimi açtığım da.. hemen Yataktan kalktım odadan çıkacakken karşımda ablam belirdi..
Ben de bian irkildim.
Nefes: Napıyorsun abla ya!?
Dedim ablam kafamı kaldırıp gözlerime baktı.
Asiye: Ağladın mı sen!?
Nefes: Yoo ağlamadım abla.
Asiye: Nefes yalan söyleme.
Nefes: Abla rica ediyorum üzerime gelme! Ne olursun yaa yalniz birak beni ne olur!
Diyip salona gittiğimde karşımda oturan kalelilere baktım. Tahir bana bakıyordu.. ben dönüp ablama baktım. Sonra kalelilere baktım
Nefes: Hoşgeldiniz..
Saniye: Hoşbulduk kizum.
Tahir: Nefes..
Nefes: Abla ben hazırlanıp hastaneye gitmem lazım.
Asiye: Yine mi nöbetin var!?
Nefes: Evet ömer ile yer değiştirdik. Malum yarin düğün var ya.
Asiye: Tamam.
Nefes: Afiyet olsun size
Diyip lavaboya gittim rutin işlerimi halledip odaya geri döndüm.. hemen dolaptan üzerime bir şeyler aldım
Giyindikten sonra kapinin arkasında asılı olan düğün kiyafetime baktım ablam yine abartiya kaçmıştı.. :/ neyse odadan çıktım.. Tahir karşımda beliren Tahire baktım ama yüz vermeden evden çıktım oda peşimden çıktı evden..
Yolda yürürken Tahir de araba ile peşimden geliyordu yanima doğru geldi araba ile penceresinin camını açtı.
Tahir: Nefes!
Nefes: Bana bak git senle uğraşamam!
Tahir: Nefes bi konuşalim.. bak hadi hem bu kar altında yürüyecek misun?
Nefes: evet yürüyeceğim daha iyi böyle!
Tahir: Nefes delirtme beni bin şu arabaya..
Nefes: Binmiyorum Yaa binmiyorum hem bak beni rahatsiz etmeyi kes.. yoksa Bir polis beni taciz ediyor diye şikayetci olurum senden..
Tahir: Öyle mi nefes hanum!?
Nefes: aynen öyle!
Dedim ve yağan kârın altında yürümeye devam ettim kulaklıklarımı Takıp yürürken kolumdan çekti Tahir ben ona baktım.. kalbim yerinden çıkacak mış gibi atıyordu.. derin derin kesik kesik nefesler alıp veriyordum Tahir iyce beni kendine çekti.. Noluyor du ya!?
-BÖLÜM SONU-
Umarim Beğenirsiniz Arkadaşlar Yorum Yapmayı Unutmayin lütfen bol yorum yapin lütfen ^^
