Keyifli Okumalar herkese umarim Begenirsiniz Arkadaşlar Yorum Yapmayı Unutmayin lütfen bol yorum yapin lütfen ^^
Sınır +100 oy +100 yorum ^^
-TAHİR'DEN-
Zeynep kötü olmasına rağmen mecburi olarak göreve gitmem gerekiyormuş. Zeynep'i böyle bırakmaya hiç gönlüm el vermiyor ama gitmeliyim.
Evden Zeynep'e haber vermeden çıktım. Asiye yengemi haberdar etmek istedim ama yüzüme bile bakmıyordu. Sanki kanından birini öldürmüşüm gibi nefret ediyor.
Hemen evden çıkıp emniyete geldim. Ali ve bizim ekip hazırlanmış beni bekliyorlar. Koşar adım Ali'nin yanına gittim.
Tahir: Ali nedir olay?
Ali: Devrem! Uyuşturucu teslimatı varmış.
Tahir: Şerefsizler. Tamam ben de giyinip geliyorum. Siz araçlarda hazır olun.
Herkes: Baş üstüne komserim.
Onların yanından ayrılıp giyinme odasına gittim. Üzerime çelik yelek alıp içine şarjör koydum. Elime aldığım üç silahı çelik yeleğin bel kısmına yerleştirip odadan çıktım.
Hemen ben de dışarı çıkıp arabaya bindim. Gideceğimiz yere çabuk gitmemiz gerekiyordu.
Vardığımızda temkinli bir şekilde etrafa bakınıyorduk. Tam o sırada çatışma başladı. Ela'ya gelecek olan kurşunu fark edip önüne geçtim. Kurşun bana gelmişti. Ela ise şaşkınca bana bakıyordu. Ağır ağır gözlerim kapanmaya başladı. Gerisi karanlık.
-
Ali olayı fark edip hemen Tahir'in yanına koştu. Ne yapacağını bilmiyordu. Ambulansı bekleyemezdi. Hemen Tahir'i ekip yardımı ile sırtına aldı ve arabaya bindirip hızla Nefes'in olduğu hastaneye gitti.
-NEFES'DEN-
Tahir vuruldu dedikleri zaman sanki ben de bir kurşun yemiş gibi oldum. Hastaneye geldiğimde hemen acile koştum. Ama Tahir burada yoktu.
Yanıma bir hemşire geldi. Ben de ona baktım.
Hemşire: Efendim acil hasta var.
Nefes: Tahir Kaleli nerede?
Hemşire: Efendim hasta o. Ameliyathaneye aldık. Kan kaybeyitmiş.
Nefes: Koş!
Hem koşuyor hem de bilgi almaya çalışıyordum.
Nefes: Nasıl vurulmuş?
Hemşire: Çatışma çıkmış efendim. Karnına saplanmış kurşun. İç kanama olabilir. Fazla kan kaybetmiş. Gözleri ışık tepkimelerine cevap vermiyor.
Nefes: Ameliyata kim girecek?
Hemşire: Siz ve Oğuz hoca efendim.
Ameliyathanenin önüne gelince hızla odaya geçip üzerimi giyindim. Ellerimi yıkayıp ameliyata girdim.
Nefes: Başlıyoruz.
Dedim ve elime neşteri aldım.
-
Zor da olsa almıştık kurşunu. Karın boşluğuna gelmiş allaha şükür. Organları iyidi. İyi olmasına da. Ben bunu nasıl Zeynep'e söylerim?
Tahiri yoğum bakıma almışlardı ben ise bekliyordum yoğum bakımın önünde. Gözlerimden yaşlar geliyordu canım yanıyordu kalbim acıyordu.
Zeynep ve kalelilerin geldiğini ğördüm hemen yanıma geldiler
Zeynep: Tahir nerde nefes?
Nefes: sakin ol Zeynep Tahir şuan yoğum bakımda..
Zeynep : Yoğun bakımda mı durummu ciddi mi?
Nefes: Merak etme Zeynep iyi..
Dedim Zeynep koşarak yoğum bakıma gitti ben ise arkasından baktım sadece. Gözlerimden yaşlar geliyordu.
ya Tahire bir şey olsaydı? O zaman ben napardım.. Ablam kolunu omzuma koydu sonra saçlarımı okşamaya başladı. Tahiri öyle görmek canımı yakıyordu.. Ellerim titriyordu şuan gidip onun yanında olmak istedim ama yapamadım...
Zeynep Tahiri yanından ağlayarak çıktı ve bana sarıldı benden ona sarıldım Zeynep bian kollarımda bayılıp kaldı..
Nefes: Zeynep zeyneppp !!!
Diye bağırdım korkum giderek artmaya başlamıştı gözlerimden yaşlar geliyordu.
Zrynrpin tahilillerini alıp odaya geldim uyanıktı Zeynep..
Zeynep: Nefes ne oldu!?
Nefes: Kan değerlerin düşük çıktı..
Zeynep: Normal bir şey nefes.
Dedi ben yanina gelip elinden tuttum gözlerimden yaşlar geliyordu.
"Beni birakip gidiyorsun ama ben bir şey yapamıyorum." Dedim ağlayarak zeynep gözlerimdeki o yaşları sildi.
Zeynep: Kuzum ağlama.. nolursun.
Nefes: Ben Tahir ailen sensiz napcaz zeynep..
Zeynep: Alışacaksınız nefes.. mecbursunuz.
Nefes: Sensizlige alışılmaz ki hem sen benim kan kardeşimsin. Hani ölene kadar beraber yaşlanacaktık?
Zeynep: Nefes yapma ne olursun.
Dedi ben ağlayarak Zeynepe sarıldım içimde ki o korku neden hiç gitmiyordu!? Neden her sevdiğim insani kaybediyordum!? Ne günah işledim bende tüm sevdiklerimi teker teker kaybediyorum.
-
Tahirin yanina gelmiştim yavaş adimlarla ona yaklaşmaya başladim gözlerimden yaslar geliyordu.. yabina geldim ve saçlarına gitti elim ama okşayamadım.. hemen elimi çektim
"Ya sana bir şey olsaydı!? Ben napardım!?" Dedim sadece gözlerimden yaşlar gelmeye devam etti.. tam gidecekken elimden tuttu Tahir ben dönüp baktım o gözlerini açmış bana bakıyordu..
"Nefes!?"
Demişti ben hemen yanina geldim onun gözlerine bakmaya başladım gözlerimin içi patlıyordu resmen.. Tahir de bana baktı. Ve şöyle dedi
"Zeynep Nerde!?"
Dedi ben ise bian Tahirin elinden elimi çektim.. bu söylediği kalbimi kırmıştı...
-BÖLÜM SONU-
UMARIM BEĞENİRSİN ARKADAŞLAR YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN ^^
