Koçer | Beni Senden Koru

K6

Restoranttan sakin bir şekilde ayrıldıktan sonra eve dönmüştük ve Koçer kendini odasına kapatmıştı. Akşama kadar da odasından dışarıya adım atmamıştı.  Bugün neden ofise gitmediğimiz hakkında hiçbir fikrim yoktu fakat işime gelmişti. Onunla aynı evde olmak hoşuma gidiyordu. Koltukta iyice yayılarak filmin en heyecanlı sahnesini açılmış gözlerimle izlemeye devam ettim. Elimdeki mısır kasesini çoktan yarılamıştım bile. "Lan gerizekalı adam, ne bokuma gidiyorsun işte oraya!" Sinirle televizyona doğru bağırmaya devam ediyordum. Filmlerdeki aptallıklar canımı sıkıyordu. "Sanane? Sana mı soracak hareket ederken?" Merdivenlerden gelen sesle Koçer'e doğru döndüm ve kısık bakışlarımı yüzüne yolladım. "Ne demek sanane? Ben korkmaya mecbur muyum ya?" diyerek dudak büzdüm. Gülümseyerek merdivenlerden inişini tamamladı ve yanıma doğru adımlayarak koltuğa bedenini bıraktı.

"Korkmak istemiyorsan neden korku filmi izliyorsun Erce?" Mantıklı sorusu karşısında gözlerimi devirdim ve elimdeki kaseyi ona doğru uzattım. Birkaç tane mısırı ağzına atarak gözlerini filme çevirdi. Yine eşofmanlarıylaydı ve yine uykuluydu. Gözlerinin etrafı kızarmıştı. Aynı şekilde dudakları da kırmızıydı. Muhtemelen çalışırken sürekli dudaklarını dişliyordu. "Dudaklarını mı ısırıyorsun?" diye sordum aniden. Yutkunarak bakışlarını bana doğru çevirdi. "Hı?" Siktir, bebeğim o nasıl ses öyle? Boğazımı temizledim ve omuz silkerek önüme döndüm. Saçma sapan sorular sormakta üstüme yoktu, anasını satayım. "Dudaklarıma mı bakıyorsun?" Kısık sesiyle söylediği şey karşısında gözlerimi örttüm. Sadece dudaklarına değil, her hücrene bakıyorum sevgilim.

"Yoo, çok belli oluyor." diyerek kıvırmaya çalıştım. Hafifçe güldü ve başını koltuğa yasladı. Bedeni bana dönük haldeydi. Ona bakarken erimemek için zor tutuyordum kendimi.  "Evet, çok belli oluyor." Göz ucuyla yüzüne baktım ve ne ima ettiğini anlamaya çalıştım. Dikkatle yüzümü inceleyen gözlerinde bugüne kadar görmediğim şeyleri görüyor gibiydim. "Erce, sence ben zeki bir adam mıyım?" Ağzından çıkan kelimeler gittikçe kaşlarımı çatmama sebep oluyordu. Neyi kastediyordu? Bir sik anlamıyordum. "Yani, yaptığınız işlere bakılacak olursa öyle görünüyor." Memnuniyetle gülümsedi ve doğruldu. Bedenlerimiz yakındı ve kafalarımız birbirine dönüktü. Koçer burnundan sert bir nefes verdi ve gözlerini örttü. "Bir sorun mu var?" diye sordum, sesimi güçlü çıkartmaya çalışarak. Yumduğu gözlerini açtı ve dudaklarını yaladı. Gözlerim oraya doğru kaydığında kafamı yavaşça iki yana doğru salladım. "Sanırım büyük bir sorunumuz var." diye mırıldandı.

"Sorunumuz mu? Bizim mi?"

"Sorunumuz. Bizim." Ulan, inşallah düşündüğüm şeyleri kastedmiyordu! Art arda yutkundum. Ne yapacağımı bilemez haldeydim. "Farkındasın değil mi?" diye sordum çaresizce. Dudakları sola doğru kıvrıldı. "I-ıh." Dayanamayarak ufak bir kahkaha attım. "Ya ne yaşıyoruz şu an biz amına koyayım?" Ağzımdan çıkan kelimeleri sonradan fark ettiğimde gözlerimi büyüttüm. "Pardon Koçer Bey, yani öyle demek istemedim. Şey..." Gülmemek için birbirine bastırdığı dudakları titrediğinde bir küfür mırıldandım. "Sikeyim ya, beceriksizin tekiyim." En sonunda kendini bırakarak aşık olunası bir kahkaha patlattı. "Kesinlikle öylesin. Hayatıma adım attığın ilk andan beri yalpalıyorsun." Kaşlarımı çatarak yüzüne baktım. O ise hala kesik kesik gülüyordu.

"Ne yalpalaması? İşimi gayet iyi yaptığımı düşünüyorum." diyerek karşı çıktım ona. Kafasıyla dediklerimi onayladı. "Kesinlikle işini çok iyi yapıyorsun." Ciddiyetini toplayarak normal haline döndü ve yine aramızdaki gerginlik baş gösterdi. "Fakat yapmadığın bir şey var, Erce." Anlamayan gözlerle yüzüne bakıyordum. Neyi atlıyordum? Onu korumak için canım pahasına çabalıyordum. Neyimi eksik bulmuştu ki? "Anlayamadım? Neyi yapmıyorum?" diye sordum titrek bir sesle. Derin bir nefes aldı ve işaret parmağını burnumun ucuna dokundurdu. "İmzaladığın kağıtta beni her şeyden koruyacağına dair bir madde vardı." Kafamı sallayarak onayladım onu. Çenesini kasarak devam etti.