Not: Hikaye devam ediyor!
' Aynı kayan yıldızdan kaç farklı insan dilek tutabilir...'
Gülüşü Yıldızlardan Bile Güzeldi...
O...kayan yıldızlar gibiydi.
Herkesin sahip olmak istediği fakat kimsenin farkında olmadan kayıp giden bir kayan yıldız...
Ki...
Benim verdiğim olumlu tepkiden sonra sevinci yüzünden hiç silinmemişti.
O gittikten sonra babamla biraz sessiz kalmış sonrasında aynı anda konuşmaya başladığımızda küçük çaplı bi mutluluk yaşasakta dediğim gibi kısa çaplıydı.
Onu mutlu gördüğüm için pek konuşmamıştım. Mutlu olmasının sebebinin her ne kadar benden kurtulmak istedigi için olduğunu düşünsem de gerçeğin bu olmadığını çok iyi biliyordum.
Bu olmasa bile ona kızamazdım. O da o kadın gibi hayatını yaşayabilirdi.
Oysa yıllarca bana bakmıştı. Annemle ayrılsalar da onu hala sevdiğini düşünüyordum. Bazenleri ondan bahsederdi. Bazı huylarımızın aynı olduğunu söylerdi.
Belki bu yüzden hayatına ayrıldıktan sonra hiçbir kadını almamıştı. Ya da ben varım diyeydi.
Bilmiyorum ama mutluydu. Onun mutluluğu ise benim için çok önemliydi. Babamla ben benim aramda ki baba kız ilişkisi çok farklıydı. Onunla derler ya hani annemle arkadaş gibiyiz diye işte ben de babamla öyleydim.
Birlikte giderdik her yere alışverişe, sinemaya,maçlara... anlayacağınız her yere belki asiliğim bu yüzdendi. Bir erkekle aynı evde yaşıyordum. Hiç kız arkadaşım yoktu. Arkadaşım bile yoktu ya neyse...
Onunla birlikte yaşamaya çok alışmıştım.
Şimdi o kadınla nasıl yaşayacağımı bilmesem de deneyecektim. Altı üstü birkaç aydı. İdare ederdim... Herhalde...sanırım yani?!
1 Hafta sonra elindeki dosyalarla tekrar gelip velayet davası açacağını söylediğinde kriz geçirecektim neredeyse dava açarsa babamı sadece hafta da 2 gün anca görebilecektim.
