YABAN MERSİNİ

《°•BÖLÜM 8•°》

Medya- boy epic 50 shades

Herkese tekrar merhaba yine ve yine yeni bir bölümdeyiz...

Öncelikle olabildiğince yazım hatalarını düzeltiyorum. Telefondan yazdığım için bazı yerlerde yazım yanlışı oluyor o yüzden kusura bakmayın lütfen

Herneyse hikayeye dönelim...

Bu bölümde de lütfen vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin okunmaya göre verilen voteler 4/1 oranında yani biraz az...
Diğer bölümün sonunda da dediğim gibi pamuk eller votelere

Multimedya - Cenk Aykut

《○》《●》《○》《●》《○》《
Gökyüzündeki yıldızlara daha derin bakmaya başladım. Şu hayatta sevdiğim nadir şeylerden birisi yıldızları izlemekti. Saatlerce hiç usanmadan yıldızları izlerdim.
Bu küçükken de böyleydi. Tabi o zaman yalnız olmazdım.
Bazen babam olurdu yanımda hayaller kurardık.

Belli bir zamana kadar annem de olmuştu hayallerime ortak olan...

Ama tek birşey istemiştim her hayalimde annemin ve babamın tekrar birleşmesini ve yine eski ailemizin bir arada olmasını.
Belki çok basit bir istek gibi geliyor olabilirdi kulağa ama ailesi ayrı olan çocuklara neyi en çok istersin diye sorsalar annemle ve babamla bir arada yaşamak istiyorum derdi.

Çünkü zorluklarını birtek onlar biliyordu. Bir o tarafa gidiyorlardı bir diğer tarafa annelerini de babalarını da çok seviyorlardı ama hep bir seçim yapmak zorunda kalıyorlardı.
En çokta bu yoruyordu ya insanı zaten...

Hayatımda tek bir kere seçim yapmak zorunda kalmıştım. O da mahkeme salonunda velayet davasında hakim amcanın;

- Annenle mi yoksa babanla mı kalmak istiyorsun?

Diye sormasıydı.
Onun cevabı da çok açıktı. Babam demiştim. Hem de bir çırpıda!

Inşallah hayatım boyunca bir daha asla seçim yapmak zorunda kalmazdım.

Şuan yıldızlara bakarak allahıma bunun için dua ediyordum.

Bugün babamla olan konuşmamız beni ne kadar huzursuz etse de kafama takmamaya çalışacaktım. Yoksa bu ev hiç çekilmezdi. Zaten önümdeki birkaç gün içinde onun yanına gidecektim. Şansım varsa babamın mesaisi olmadığı zamana denk gelirdi. Eğer mesaisi olmazsa o gece babam da kalacaktım.

Düşüncelerimi bırakıp yıldızlara döndüm...

Nerede miydim?

Odamın -benim daha yeni haberimin olduğu- çatıya çıkan merdivenlerinden çıkmış evin çatısında oturuyordum.

Burayı kendim keşfetmiştim. Dolabımın üstündeki kapağa benzeyen şeyi farkettiğimde merakımdan yukarı kaldırmıştım ve aşağı inen sağlam olmasa da bir merdivenle karşılaşmıştım.

Onu da çıkınca kendimi burada bulmuştum.
Ve şuan 'dan itibaren evin en sevdiğim kısmı mutfaktan sonra burası olmuştu.

Vee her mutlu şeyin bitişi gibi bunun da bitmesi gerekiyordu. Çünkü neredeyse 3 buçuk saattir burada ince gri tişörtüm ve siyah taytımla duruyordum ve donmak üzereydim.

Tabii bir de sevgili annem beni odamda bulamadığı için polise haber verebilir diye de düşünmüyor değildim aslında...

Ayağa dikkatli bir şekilde kalktıktan sonra taytımın arkasını ellerimle silkeledim ve merdivenlerden tekrar odama ulaştım. Dışarının aksine odam sıcacıktı. Kapağı geri aşağı çektim ve merdivenle birlikte kapattım.