A ja miałem na sobie
tylko te białą koszulę
i skrawek kruchego ciała
i wtedy przyszła -
przestałem być tylko człowiekiem
słodycz winogron w lecie
to przy niej tylko tyle
co pasmo słońca
rozbijające się o kamień
i wolno opadające liście -
zanim dotknie ziemi
odejdzie
poniesiona na wietrze
poezja -
ona umiera z każdym
nienapisanym słowem
do ciebie
CZYTASZ
[POEMS] Chciałem usłyszeć prawdę...
PoetryKiedyś chciałem powiedzieć prawdę, a snułem kłamstwa jak najpiękniejsze perskie dywany. Dzisiaj zamykam w dłoni tylko tyle, ile mogę zmieścić. Szymborska pisała, że „Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej twierdzą, że nigdzie nie ma...