Vampir ◆KSJ◆

6 "Sapık koreliler"

Burası Derin ile kaldığımız ev kadar bir yerdi. Ama ormanın tam ortasında olduğuna eminim. Dışarıya çıksak sadece akşam ortada olan bay kuşların sesi duyulurdu herhalde.

"Odalarınız üst katta. İstediğiniz yere gidebilirsiniz ama odalarınız yan yana olsun." Kafamızı sallayıp bavullarla birlikte çıktık. Sanırım 7 oda vardı.

"Nereye gidelim?" Bir şey demeden omuz silktim. Siyah renkte bir kapı vardı. Oraya doğru ilerledim.

"Ben burada kalıyorum. Sen?" Hemen yanımda ki gri kapılı odanın önünde durdu.

"Bende burada. Ben gidiyorum." Gidince diğer kapılara baktım. Az mesafe olan karşı kapı da siyahtı. Yanında ki de Derin'in oda rengi şeklindeydi. Üçüncü kapılara da bakınca onların daha açık gri renkte olduğunu gördüm. Tam karşıda ise beyaz hiç kirli olmayan bir kapı duruyordu.

Aldırış etmeden odaya girdim. 2 kapı vardı ve oda da ki her şey simsiyahtı. Iki taraflı sürgülü gardroba ilerledim. Bir tarafı siyahtı ve beyaz bir çiçek vardı. Aynalı yerde ise beyaz yerine koyu ayna vardı. Etkilenmiştim.

Bavulumda ki bütün üstleri çıkarıp yerleştirdim. Biraz zor olmuştu. Ama fazla da boşluk vardı. Ben girsem acaba sığar mıydım? Denemekten zarar gelmez değil mi?

Aynalı gözü sürükledim ve altta ki boşluğa oturdum. Sert olmasa güzel olabilirdi.

Kapının açılması ile gelen kişinin Barbara olduğunu gördüm. Garip bakışlar atıyordu.

"Çişini mi yapıyorsun?"

"Ne?" Diyip kalkarken kafamı vurdum. Kafamı tutarak çıktım.

"Sadece rahat mı diye bakmıştım." Kafasını sallayıp dudaklarını araladı.

"Aşağı da birileri var. Gelsen iyi olur." Benle ne alakası vardı ki? Aşağı inince iki sırt gördüm. Bunlar olamazdı değil mi?

Gidip herhangi bir koltuğa oturdum. Derin'de bana anlamaz bakışlar atıyordu. İkisinin de yüzüne baktım. Yüzleri toprak ve su karışımıydı. Ne olmuştu böyle?

Birisi konuşmaya başlasa iyi olurdu. Kollarımı Derin gibi göğsümde buluşturdum.

"Ne olacağını biri anlatacak mı?" Dedi Derin.

"Eve dönecekleri zaman biraz gezmek isterken domuz çukuruna düşmüşler. İğrenç! Sonra bizim evi görmüşler. Buraya geldiler." İkisi de kafasını eğmiş ellerinde ki çantalara bakıyorladı. Bu hallerine ister istemez güldük Derin ile. Kafalarını kaldırıp 'komik mi?' Der gibi baktılar.

"Siz şimdi yukarıya çıkın da bir duş alın. Etrafı da zaten kirlettiniz. Hadi hadi kalkın." İkisinin de kollarından tutup merdivenlerin önüne kadar götürdü. Bir anne gibiydi. Belki de bizim annemiz olurdu?

Onlar yukarı çıkınca

"Şimdi ne yapacağız?"

"Bence artık onlar da burada kalmalılar. Hatta burada kalmak zorundalar." Diyen Barbara aklını kaçırmış gibiydi.

Hızla ona dönüp gözlerimi dört açtım.

"Ya hayır kalmasınlar. Ben onları çekemem." Diye söyledim. Takmışa benzemiyordu.

"İstemeseler bile burada kalacaklar. Sen de istemesen bile. Şimdi odanıza çıkın. Ben gidiyorum avlanmaya. Gelince size yemek yaparım." Diyip evden çıktı.

Arkasında sadece sinirle bakan bizi bıraktı. Derin'e dönüp bir şey söylemesini bekledim.

"Ya sabır! Neden burada kalıyorlar ki?"