“Doktor çağırın hemen nefes alamıyor !”
Koridora çıktım ve var gücümle bağırdım.
“Doktor yok mu nefes alamıyor diyorum !”
Bir hemşire ve doktor hemen içeri girdiler fakat tüm ısrarlarıma rağmen içeri giremedim. Koridorda bir ileri bir geri ağlayarak dolanıyordum.
“Alyaa ! N’oldu sana Ayaz iyi mi ?”
“Senin ne işin var burada ? Rüya git buradan hemen !”
Hangi yüzle yanıma gelebiliyor bu Hainler Ülkesinin Kezbanus Kraliçesi ?
“Alya noluyo sana ?”
“Hahaha. Bir de soruyor musun Rüya ? Sizi Ceyhun’la öpüşürken gördüm.”
“Sen bizi-”
“Evet, gördüm. Şimdi git buradan !”
“Ayaz…Ayaz nasıl ?”
“Ameliyat olması lazım.” Dedim sakinleşmeye çalışarak.
“Ama durduk yerde noldu ki şimdi ?”
“Durduk yerde değil Rüya. Astımı var sanıyoduk ama değilmiş.”
“Anladım. Geçmiş olsun dediğimi iletirsin.”
Hiç cevap vermedim, yüzüne bile bakmadım. Zaten hemen sonra gitmişti. Demek ki ben gördüklerimi söylemesem hala en iyi arkadaşım rolünü yapmaya devam edecekti. Ama şu anda onu düşünecek zamanım yoktu. Ayaz’ın hayatı önemliydi. Rüya’nın gitmesiyle doktorun odadan çıkması bir olmuştu. Her ne kadar telaşlı halini saklamaya çalışsa da pek başarılı olamamıştı.
“Hemen ameliyat olması gerekiyor. Akciğerleri çok kötü durumda.”
Zeynep Teyze’ye haber vermem gerekiyordu. Ama ona bunu nasıl söylerdim ? Çok üzülecek. Başka çarem olmadığından aradım.
“Alo Alya kızım iyi misiniz, her şey yolunda ya ?”
“Zeynep Teyze… Bak telaşlanma lütfen.”
Doktor’un söyledikleri aklımda dolanıyordu.
“Hemen ameliyat olması gerekiyor, akciğerleri çok kötü durumda.”
Tabii ki Zeynep Teyze’ye durumu tam açıklayamadım.
“Ayaz’ın çok acil ameliyat olması gerekiyor. Ama hemen telaşlanma lütfen ben buradayım.”
“Ne ? A-Alya hemen geliyorum oraya.”
Yüksek sesle konuşmuş olmalı ki arkadan Yağmur’un telaşlı sesi geliyordu.Şu anda onların ne hissettiklerini çok iyi anlıyordum. Sevdiğin, senin için değerli olan birini kaybetme korkusu… Anlayabiliyordum çünkü ben de aynı duyguyu taşıyordum. Daha da kötüsü, ben sevdiğim birini kaybetmiştim. O insan hayatınızdan geri gelmemek üzere çıktığında, içinizde oluşan boşluğu hiçbir şey dolduramıyor. O çok sevdiğiniz insanın hatırası olarak hep içinizde saklıyorsunuz. İçimde ikinci bir boşluğun oluşumunu öylece oturup izleyemezdim. Ayaz’ın ailesinin içinde kaybolacağı bir boşluğa düşmesine izin veremezdim. Düşüncelerimle boğuşurken Yağmur’un sesini duydum.
“Alya abla ? Abim nerde , iyi mi ?”
“Telaşlanmayın lütfen. Sakin olun. Ayaz odada uyuyor.”
“Alya, kızım beni doktorun yanına götürür müsün ?”
“Tabii buyurun.”
Zeynep Teyze’yi doktorun yanına götürdükten sonra Yağmur’un yanına geri döndüm. Küçük pencereden gözyaşları eşliğinde Ayaz’ı izliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bay Çok Bilmiş
Teen Fiction"Sevmek her zaman yaklaşmak değildir,bazen uzaktan seversin,çok uzaktan." Uzaktan izliyorum gülüşünü. Sen hiç birinin gülüşünü uzaktan izledin mi ? Öyle uzaktan sevdim seni.Seni sevdiğimi tek bilen bendim. Her gece seni bana anlattım,haberin yoktu...
