Depo önüne geldiğimde Furkan'ın her tarafının kan olduğunu gördüm. Yanlış anlamayın dayak yiyen o değildi. O başka birisini öldüresiye dövüyordu. Adamın sesleri en sonunda kesildi. Anladığım kadarıyla ölmüştü.
Furkan'ın yanındaki adam beni işaret ederek Furkan'ın bana bakmasını sağladı. Bana doğru yürüyünce kaçmaya başladım. Ormanın içine doğru koşmaya başladım. En sonunda anayola ulaştım. Nefes nefese kalmıştım. Telefonu elime aldım. Ah hadi ama kimi arayacaktım ki! Kahretsin kimsem yoktu. Annemin elinden ne gelecekti. Hızlı karar vermem gerekiyordu. En sonunda bir arabanın bana yaklaştığını gördüm. Durdurmaya karar vermiştim çünkü başka şansım yoktu.
-Lütfen beni burdan götürün. Lütfen lütfen. Peşimde birileri var lütfen.
-Tamam sakin. Binin arabaya.
Biraz ilerkedikten sonra adama teşekkür etme ihtiyacı duydum
-Teşekkür ederim.
-Önemli değil.
Adam sesimdeki korkuyu farketmiş olmalı ki sakinleşmem gerektiğini söyledi. Aradan beş dakika geçti yada geçmedi.
-Benzinim bitiyor. İlerde benzin istasyonu olması lazım.
- Ha hiç durmasak?
-Çok sürmez en fazla iki dakika hemen gelirim.
-Tamam.
Ah kahretsin! Ben adamın Furkan'a haber verdiğini nerden bilebilirdim ki ! Kafamı çevirmemle Furkanla göz göze gelmemiz bir oldu.
-Furkan!
-Kes sesini!
Fazla ilerlemeden ne yapabilirim diye düşünüyordum en sonunda yalvarmaya başladım.
-Furkan lütfen bana bir şey yapma. Ne olur bırak beni gideyim gördüğümü kimseye söylemem lütfen.
-Ecem! Sus sus !
-Furkan, Furkan nereye gidiyoruz. Bana bir şey yapma lütfen.
-Ecem kes sesini. Ben sana bir kere olsun zarar verdim mi?
Ağlamaya başladım. Ne yapacağı hakkında hiçbir fikrim yoktu. Belki o adamı öldürdüğü gibi beni de öldürecekti. Aman Allah'ım o melek gibi adamın içinden bir canavar çıkmıştı. Çok geçmeden eve geri döndük. Arabadan inmek istemediğimi mimiklerimle belli ettim.
-Ecem aşağı in!
Bağırarak söylemişti. Korku içinde aşağı inmiştim. Hala ağlıyordum.
Kolumdan sürükleyerek beni eve götürdü. Hala direniyordum , olanları gördükten sonra.
Eve girdiğimizde beni kanepeye itti. Mecbur oturdum. Telefonla bir yerleri aradı. Beş dakika sonrasında da yanıma geldi hala ağlıyordum. Saçlarımı okşamaya başlayınca korkudan diğer kanepeye fırladım. Biraz duraksadı sonra yanıma geldi.
-Dokunma bana dokunma!
-Ecem sakin ol! Ben sana zarar verir miyim ha? Verir miyim?
Hiçbir şekilde cevap vermedim. Biraz kanepede kaldık. İkimizden de ses çıkmıyordu..
Biraz zaman geçti yine her zaman ki gibi telefonu çaldı.
-Alo?
Biraz duraksayıp bana baktı
-Tamam geliyorum bekle.
