Try me

{Chapter 1}

AMSTERDAM - 8 MAART
'Emma, schiet nou is op, de taxi is binnen tien minuten hier, en je hebt je pyjama nog aan!?' Roept mijn moeder geïrriteerd. Yeez, kan ze niet even haar mond houden? Dit is niet eens een pyjama, pff... Dit noemen ze nou een
vliegoutfit. Lekker comfortabel!

Ik kijk mijn kamer voor de laatste keer rond, ben ik echt niets vergeten? Ik bedoel, stel je voor, ik ben m'n stijltang vergeten, of nog erger mijn lievelings-BH!? Voor de zekerheid check ik mijn kledingkast, maar die is helemaal leeg, op een oude hockeysok na. Ineens hoor ik de deurbel, dat zijn waarschijnlijk mijn vrienden die afscheid komen nemen, fuck afscheid. 'Emma, je vrienden staan aan de deur! Kom je?' Zuchtend pak ik mijn koffers en stompel er mee de trap af naar beneden. Jezus, waarom moeten koffers zo ontiegelijk zwaar zijn? 'Emmie!!!' Hoor ik achter me. Mijn beste vriendin Julie komt naar me toegerend en knuffelt me plat, for real plat. Ook Philine, Matthijs en Joris komen naar me toegerend. 'Lieverd, ik ga je zooooo missen!' Mijn gay-bestie Matthijs geeft me een stevige knuffel. 'Als je in Londen bent stuur je meteen foto's, begrepen? Ik bedoel, ik wil de nieuwe collectie van-' Matthijs wordt onderbroken door Joris die me een kus op mijn wang geeft. Hij is ook zo'n lieverd eigenlijk, ik snap niet dat ik hem ooit afgewezen heb. 'Hey mop, ik ga je missen', zegt hij. Ik kan wel huilen, ik ga hem ook echt missen. Als laatst geeft Philine me een hug, ze huilt, wow, zo speciaal ben ik toch niet? 'Phi, niet huilen, ik zie je snel weer!' Probeer ik haar te troosten. Na nog even gekletst te hebben roept mijn moeder dat de taxi voor de deur staat, shit. Niet huilen Emma, niet huilen, je kan het! 'Kut, jongens ik uhm-, ik moet gaan.' Ik loop naar de voordeur met mijn koffers en mijn vrienden achter me aan. Mijn moeder praat al met de taxi chauffeur, bah, ze lacht zo fake verleidelijk, ze probeert na de scheiding met pap een nieuwe man te vinden, maar ze is hopeloos. Oops. 'Hallo!?' Roep ik geïrriteerd. 'Oh sorry lieverd,' mijn moeder draait zich om en wijst naar mijn koffers, 'moet ik helpen inladen?' 'Ja wat denk je dan, dat ik in mijn eentje dit er in krijg geduwd!?' Ik verslaak een geirriteerde zucht. Mijn vrienden kijken toe hoe ik samen met mijn moeder mijn koffers inlaad. 'Em?' Ik draai me om en kijk Joris aan. Hij loopt voorzichting naar me toe. 'Ja?' Ik kijk hem verbaasd aan. Ik wil niet nog meer huilen, ga weg, denk ik in mezelf. Joris komt steeds dichterbij, uhm? Hij pakt losje mijn heup vast en trekt me naar zich toe. 'W-wat doe je?' 'Shush' fluistert hij. Hij pakt mijn nek vast en in een reflex van een seconde zoent hij me. Joris zoent mij? What the actually fuck? Een paar seconden laten trekt hij terug en zie ik een schuldige blik in zijn ogen, 'sorry Em, ik moest dit wel doen...' Wow. Ik weet niet wat ik moet zeggen en voel me reuze ongemakkelijk. Stom
verbijsterd en niet wetend wat ik moet doen of zeggen stap ik maar de taxi in. Vaarwel Amsterdam.

SCHIPHOL - 8 MAART
Ik geef de taxi chauffeur een briefje van vijftig euro, 'Hou de rest maar,' zeg ik tegen hem. Ik stap de auto uit en pak mijn koffers uit de kofferbak. Wow, ze zijn echt te zwaar... Ik rol mijn koffers over het asfalt. Redelijk soepel. Waar moet ik ook al weer heen? Normaal gesproken weet mijn moeder alles, ze kent bekant heel de plattegrond van Schiphol uit haar hoofd, ze is dol op reizen. Dit is daarbij ook de eerste keer dat ik alleen vlieg. Ik haal een document met informatie uit mijn glimmende, zwarte Valentino tas. 'Terminal A... gate 8....' Mompel ik. Als ik eindelijk weet waar ik heen moet laat ik me door aanwijzingspunten er naartoe leiden. Ik check in via mijn iPhone, dat scheelt een heleboel wachttijd. Ik geef mijn bagage af en vlucht de douane door. Als dat is afgehandeld neem ik een vluggertje bij Starbuck. Een Laté Machiatto met Slagroom en extra veel Caramel blijft mijn favoriet! Ik ga samen met mijn koffie en mijn handtas op een stoeltje bij de gate zitten. Hm... laat ik snapchat en Instagram maar eens checken, en even wat films downloaden op Netlix, very important. Kissing Booth blijft mijn favoriete film, Noah Flynn is echt hot! Ik rommel een beetje door mijn tas en vind een briefje, huh? Ik frommel het papiertje open:

Hey lieverd! Ik hoop dat je veel plezier gaat hebben bij je pa! Ik hou zielsveel van je, kom je wel nog terug!? Ik bedoel ik kan soms niet met, maar al helemaal niet zonder je.
Liefs, mam.

Mijn lippen krullen omhoog. Ondanks ik vaak veel discussies heb gehad met mijn moeder, is ze wel lief hoor. Ik kijk op mijn iWatch en zie dat het tijd voor vertrek in. Shit, vliegen is zo niet mijn ding. RIP.

BOVEN DE NOORDZEE - 8 MAART
God mag weten waar ik vlieg. Ook al is Londen maar 40 minuten vliegen, ik vind het alsnog vreselijk! Ik had kunnen dromen dat ik langs een leuke jongen zat in het vliegtuig, maar nee, ik zit langs een stinkende, oude viezerik. Hij ruikt naar een combinatie van bier, zweet en... weed? En aan de andere kant van mij zit een hoogzwangere vrouw, ze kreunt om de minuut... Kapot irritant. Ik pak mijn oortjes maar en zet firework van Katy Perry op. Na een tijdje dommelde ik in een lichte slaap. Stiekem had ik dat echt nodig, ik sliep door de zenuwen erg kort vannacht.

LONDEN - 8 MAART
'Fijne dag nog verder!' Zegt een stewardess met een plamuur laag tegen me. Ze lijkt op barbie, maar dan met bruin haar. Ew. Ik stap het vliegtuig uit en loop door de slurf naar het gebouw. Na een halfuur ben ik de paspoort controle door en haal ik mijn bagage op. Ik loop vervolgens naar de ontvangsthal. Wie zou mij ook alweer ophalen? Ik open het eerder vestuurde appje van mijn vader.

Sweetheart, Arnold haalt je op X. Hij herkent je wel (;

Oke, top dit. Wie is Arnold in godsnaam? En waarom moet hij mij ophalen? Mijn vader is gewoon een luie balzak. Opeens hoor ik een overdreven Engels accent mijn naam roepen. 'Emma, ben jij dat?' Ik draai me om en kijk een onbekend gezicht aan. 'Ben jij Arnold? Please zeg dat je Arnold bent, ik wil hier niet nog langer wachten?' Lachend geeft hij antwoord. 'Jaja, ik ben Arnold. Kom je mee?' Hij trekt zonder te wachten op mijn antwoord mijn bagage uit mijn handen. 'Mijn auto staat voor de deur geparkeerd, je hebt gelukt, het sneeuwt namelijk hevig!' Sneeuw? Wow, dat is me nog niet eens opgemerkt. Samen met Arnold lopen we naar zijn auto. Holy-. Wat voor auto is dit wel niet? Een lamborgini? Oke nee, maar hij is vast en zeker duur. Ik stap in terwijl hij mijn koffers inlaad. Wat een service! Even later stapt ook hij in. 'Zo Emma, welkom in Londen!'