Try me

{Chapter 3}

LONDEN - 8 MAART
Het is al avond, zes uur om precies te zijn. Om
half 7 gaan we met iedereen avondeten in de kantine. Ik wil het liefst niet mee eten, dat is zo ongemakkelijk. Maar mijn vader zei dat dat beter was voor me, zo kan ik 'kennis' maken met mijn toekomstige leven. Alle jongens op school hebben een uniform aan, terwijl ik hier nonchalant in een joggingbroek + hoodie zit. Ach ja, wat kan het mij ook boeien. Ik denk dat ik Nate ga opzoeken, dat is de enige jongen die ik tot nu toe gezien heb hier, terwijl er een stuk of 200 leerlingen zitten!?!? Ik kijk naar de klok, het is al tien voor half zeven inmiddels, waarom helpt de tijd mij niet, net was het nog 6u. Ik stap uit mijn bed en loop naar mijn badkamer. Ik heb een sukkelig knotje op mijn hoofd. Ik zie er vreselijk uit, ik lijk op een zombie. Ew. Ik laat het gewoon zoals het is en vertrek richting de kantine. Van verre hoor ik al veel lawai, is iedereen er al, onee toch? Nu val ik nog meer op. Shitshitshit. Met mijn hoofd gebogen naar de grond loop ik zo onopvallend mogelijk de kantine in. Mijn hoofd brand letterlijk, wat een schaamte. Net als ik even omhoog wil kijken wordt het ineens muisstil. Shit. Letterlijk alle ogen zijn op MIJ gericht? Oh nee hé, ik voel me zo akward. De stilte blijft nu al tien seconden. Tot dat er ineens keihard geschreeuwt wordt: 'EEN MEISJE!!!' Shitshitshit. Op dit moment wil ik even een jongen zijn hoor, oh god. Ineens praat iedereen door elkaar heen, ik kijk met mijn rode hoofd de zaal door, zoekend naar Nate. Al snel vind ik zijn hoofd, hij toont een blik vol medelijden. Aw. Ik loop in een snelle pas naar hem toe, hij zit bij zijn vrienden, hopelijk zijn zij ook zo aardig. 'Hey Emma! Kom gauw zitten en let niet op die starende jongens, ze denken alleen maar door als je snapt wat ik bedoel, zo zijn wij niet hoor.' Stelt hij mij gerust. Ik kijk de tafel rond. 'Hey, ik ben Nick, 17 jaar en speler uit het football team.' Zegt een redijk knappe jongen met zwart haar en groene, opvallende kijkers. 'En ik ben Gale, 18 jaar.' Deze jongens zijn goden, wow. Gale ziet er hot uit, hij heeft de bovenste knoopjes van zijn blouse open en zijn blonde haar zit mooi en natuurlijk. Hij heeft bruine ogen wat hem heel bijzonder maakt. 'Ik ben Ahmed, 16 jaar.' Zegt een jongen met een buitenlands accent, hij heeft een mooie donkere huid en zwarte krullen, hij ziet er hot uit. Ik geef de jongens een glimlach en stel mezelf even voor. 'Ik ben Emma, ik kom uit Amsterdam en ehm... ik... ja dat was het!!' 'Nice to meet you!' Zegt Nick en hij schenkt me een lieve lach. We praten over koetjes en kalfjes en lachen enorm veel. Totdat het ineens weer muisstil wordt. Uit de deuren van de kantine komen drie Griekse goden gelopen. Mijn mond valt open. 'Straks vang je nog vliegen.' Fluistert Ahmed waardoor ik rood wordt. 'Wie zijn dat, en waarom is iedereen stil?' 'Shh... dat zijn de drie populairste jongens van deze school, geloof me, zijn vader heeft nog meer macht dan de jouwe...' Ik volg de drie met mijn ogen, pas als ze zitten, wordt er weer gepraat. 'Details.' Sis ik naar Ahmed. 'Oke, die hotste, is Justin.' Ik grijns, Ahmed noemt die Justin hot, hij is sws gay!! Hij wordt nu al mijn nieuwe gay-bestie. 'Justin zijn vader is de baas over alle scholen in heel Engeland, hij zit nu op deze school omdat dit een van de betere is.' 'Die andere twee, overigens ook knappe jongens, zijn Caleb en Blake.' Wow... Ze zijn hot, maar hoogstwaarschijnlijk geen schatjes, ze zien er to be honest redelijk bad uit. Het was me al opgevallen dat Justin piercings heeft, waarschijnlijk zal die dan ook wel tattoos hebben.' Hot, ik heb een zwak voor dat soort jongens. En ben al vaak genoeg in het cliché badboy verhaal getrapt. Ze zijn niet goed voor me, ze breken me. 'Emma, leef je nog?' Gale prikt mijn zijn vinger in mijn schouder. 'Uhm ja. Sorry.' Ik schenk een korte glimlach en meng me in het gesprek.

Een halfuurtje laten ben ik klaar met eten, het was best oke, een stukje zalm met brocoli en aardappelpurree. Wel basic. Ik loop naar de lopende band achterin de zaal om mijn vieze bord, bestek en glas op te zetten. Halverwege mijn weg zie ik Justin daar ook staan, fijn. De badboy van de school. Dit gaat nog een spannend jaar worden. Ik loop verder en zet zo onopvallend mogelijk mijn afwas op de lopende band. 'Soso, en wie mag deze schoonheid dan wel niet zijn?' Shit-. 'Ik draai me om en kijk recht in Justin zijn ogen. Hij weet niet dat ik zijn naam weet, ik ga doen alsof ik hem net niet zag, we gaan hard to get spelen Emma, je gaat niet weer laten verleiden door een sukkelige badboy, ze breken je. 'Dat boeit je geen reet.' Snauw ik geïrriteerd. 'Wow, een meid vol pit? Maar even serieus, beantwoord mijn vraag, je bent zeker die dochter van meneertje Anderson.' Ik draai me in een ruk weer om. 'Hou je mond en bemoei je niet met mij, ik heb geen interess, joe.' Wohoo, vanbinnen trilt mijn lichaam, ik heb zojuist nu al de badboy van de school half vernederd. Ik hoor dat hij nog wat zegt, maar weet niet wat, boeit me zogenaamd ook niets. Ik loop de zaal uit zonder nog wat tegen mijn nieuwe vrienden te zeggen en snel me naar mijn kamer. Ik MOET Julie facetimen, en wel nu.