Try me

{Chapter 18}

Ik sla geschrokken mijn handen over mijn mond terwijl Justin naar me toe rent me in zijn armen neemt. 'Shh... Emma alsjeblieft.. wees stil.' Fluistert hij al sussend in mijn oor. Too late, de tranen zijn al gesprongen in mijn ogen waardoor mijn zicht vervaagd wordt. Ik probeer echt mijn mond te houden maar het lukt me niet, mijn hevige getril laat het niet toe. 'J-Justin.. w-we moeten g-gaan kijken...' Ik merk dat ik niet goed uit mijn woorden kom omdat ik tegelijkertijd mijn gejank probeer in te houden. 'Em. Luister naar me. Alles komt goed, ik beloof het je, ik weet niet wie the fuck er geraakt is en wat er in godsnaam daarbuiten aan de hand is, maar ik kan het niet riskeren om nu te gaan kijken. Dus pak nu mijn fucking hand, we gaan weg via de achterkant.'

Snel neem ik Justin zijn hand vast, de andere heb ik nog steeds op mijn mond liggen, omdat ik ten eerste doodsbang ben en ten tweede ons niet wil verraden. 'Kom.' Zegt hij nors. Hij sleurt me mee naar de achterdeur. 'Zwijg.' Jezus ja hoor baas... Ik geef hem een kort knikje. Ik hoop zo erg dat we hier veilig en snel weg komen, pfft. Voorzichtig opent hij het achterdeurtje en gaat hij beschermend voor me staan. 'Je blijft achter me, oké?' 'Mhm o-oké...' Voorzichtig loop ik hem achter na terwijl hij checkt of het veilig is. 'Emma?' Hij draait zich om en kijkt me aan. 'Wat.' Zeg ik kortaf, ik vergat bijna dat ik boos op hem was. 'Spring op mijn rug.' Wtf denkt deze gast, ik weeg meer dan een gemiddelde olifant. Oké stop Emma, geen tijd voor grappen, er is waarschijnlijk iemand vermoord en jij hebt het over olifanten-. Mijn ontzettend gezellige gedachtes worden onderbroken door Justin, 'Geen tijd om te twijfelen schat, hop on.'

Ik wil net op Justins rug springen als ik het geluid van zware motoren hoor. Uh oh... 'Spring. Nu.' Dit keer zonder te twijfelen spring ik op zijn rug en vliegen we letterlijk door het bos weg. Nooit gedacht dat Justin zo snel was. Gek genoeg hoor ik de motors dichterbij komen. Als ze ons maar niet gezien hebben... 'Justin ik denk dat ze ons gezien hebben.' Maak ik hem duidelijk. Hijgend stopt hij en draait hij zich om. 'Fuck.' Sist hij boos. Ik kijk hem paniekerig aan. 'Wat nu?!' Vraag ik al geshockeerd. 'Er zit niks anders op.' Zegt hij nors terwijl hij een pistool uit zijn broekzak vist. Wow, wacht wat!!? EEN FUCKING PISTOOL?!
______________________________
ok maar Justin is een baddie no cap-
sorry dat ik zolang niks geschreven heb, daarom hier een hoofdstukje🥺🥺 enjoy xx