Try me

{Chapter 13}

In een klap ben ik nuchter. Geschrokken kijk ik naar de hand die om mijn arm vastgeklemd zit.  Ik durf niet op te kijken. Maar deze hand komt me zo bekend voor... Voorzichtig haal ik mijn hoofd omhoog en kijk ik recht in de ogen van de persoon die ik zolang heb moeten missen. 'J-Justin?' Vragend kijk ik hem aan. 'Emma oh mijn god ben je gestoord? Je had wel dood kunnen zijn!' Boos schud hij me heen en weer. 'Sorry i-ik-...' 'Nee Emma, dit is levensgevaarlijk. Ik wil je wel naar huis brengen maar ik kan niet... Dan ontdekken ze me en... nee sorry, dat kan ik niet riskeren.' 'Maar... waar was je al die tijd?' 'God, stel geen vragen alsjeblieft, ik moet er zo weer vandoor, kan ik je afzetten bij het meterostation?' Vraagt hij snel met zijn doel om het onderwerp te veranderen. 'Justin! Vertel me waar je al die tijd godverdomme was! Ik heb je fucking erg gemist ja.' Hij zucht, 'Ik was gevlucht, ik wilde niet opgepakt worden, sorry Em..' Zijn ogen lijken een beetje waterig te worden. Ik sla mijn armen om hem heen en knuffel hem stevig. 'Ik hou van je..' Fluister ik in zijn oor. 'Ik hou meer van jou Emma.' Zegt hij vastbesloten. 'Niet, ik meer!' Zeg ik giechelend. Ik stop de knuffel en ga voor hem staan. 'Wat ga je nu doen? Weer vluchten?' 'Ik moet wel babe.' Dat laatste woordje laat me blozen. 'Maar Justin ik wil niet zonder je zijn..' Zeg ik zacht. 'Misschien-..., oke nee dat is een slecht idee.' 'Wat?' Roep ik vragend. 'Neenee, laat maar.' 'Vertel op!' 'God, oke dan, misschien kan ik je mijn nieuwe nummer geven en kunnen we online contact houden en we kunnen op afgelegen plekken
afspreken?' Vraagt hij lief. 'Lijkt me een heel goed plan!' Zeg ik glimlachend. 'Kom, nu moet je echt veilig naar huis, ik zet je wel even af op een paar meter van het meterostation, meer kan ik niet doen, sorry.' 'Nee Justin, het is oké, ik loop zelf wel even.' 'Néé, geen spraken van, ik geef je een lift, mijn auto staat daar.' Zegt hij wijzend naar een oud, zwart fort-modelletje. Zuchtend laat ik me meeslepen door Justin naar zijn auto. Onderweg praten we over onze herinneringen samen en wisselen we elkaars nummers weer uit, ugh ja, hij was de mijne vergeten. Na een paar minuten stopt hij zijn auto op een paar meter van het meterostation. Ik wil net uitstappen maar ik word verstoord. 'Emma..' Ik draai me om naar Justin. 'Ja?' 'Ik hou echt heel veel van je. Ik zie je snel weer, toch?' Vraagt hij een beetje onzeker. 'Ja tuurlijk.' Zeg ik glimlachend. Dan pakt hij mijn hoofd vast. De aanrakingen van zijn vingers op mijn kaak laat me blozen. 'J-justin.' 'Shhh..' Een seconde later voel ik zijn lippen op mijn lippen. Een bom van vlinders barst open in mijn buik. Het voelt alsof mijn maag versierd wordt door vuurwerk, alsof de bliksem bij me inslaat. Na een paar seconden trek ik terug. 'Ik hou van je.' Zeg ik grinnikend. 'Ik meer van jou!' Vertelt hij met een plagende knipoog. 'Em, nog een dingetje, praat hier met niemand over, begrepen?' 'Jaaahaaaa! Ik moet nu echt gaan, mijn metero vertrekt binnen 2 min en anders moet ik weer een kwartier wachten.' Zeg ik terwijl ik op mijn horloge tik. 'Tot snel.' Zegt hij met de mooiste glimlach die ik ooit heb gezien. 'Doeeii!' Zeg ik en ik stap uit de auto en loop richting het metero station.

LONDON - MORNING
'Ughh..' Kreunend word ik wakker. Ik knipper met mijn ogen en schrik al gauw als ik twee boze gezichten voor me zie. 'G-Gale, Julie? Is er wat?' 'IS ER WAT? Hoe durf je dat nog te vragen!' Antwoord Julie boos. 'Waar de hell was je?' Gromt Gale. 'Huh?' 'Jaja doe maar alsof je van niks weet Em, we waren harstikke bezorgd om je.' Jezus, Julie schreeuwt half. 'Ik.. oh ja, ik was opzoek naar jou Julie, maar JIJ was weg!' Roep ik nu ook boos. 'Uhu, tuurlijk.' 'Ja echt!' 'Het zal wel.' Pfft, wat een aansteller, ze is verdomme m'n moeder niet! 'Kon je niet iets laten weten? Want je was eerder thuis dan ons, en ik heb filmpjes van je gezien dat je in het zwembad viel, je was laderzat.' Maakt Gale duidelijk. 'Kunnen jullie me even alleen laten.' Zeg ik moeizuchtend. 'Mevrouwtje wil zeker weer verder slapen?' Roept Julie mokkend terwijl Gale haar mee mijn kamer uittrekt. Aanstellers.

~
Q: Hoe vinden jullie mijn verhaal tot nu toe? 😬😬😬😬😬