Try me

{Chapter 9}

LONDEN (EMENIES) - 14 MAART
In een mum van tijd komen er mannen van de beveiliging binnengestormd. Justin word vastgegrepen door de beveiligers en het geweer wordt ruw uit zijn handen getrokken. Hij schreeuwt hopeloos om zich heen en word de zaal uitgeduwd. Om eerlijk te zijn wil ik zo graag naar hem toe. Hoe in godsnaam komt hij aan dat pistool? Is hij wel wie hij zegt dat hij is. Als mijn pa weet van dit voorval, wordt Justin waarschijnlijk meteen geschorst. En dat wil ik niet... Ik begon net feelings voor hem te krijgen... Je geeft het eindelijk toe. Ik ben bang, bang dat ik Justin nooit meer zie, hij heeft zojuist met een pistool gedreigd. God weet wat voor straf daar op staat. Dadelijk moet hij de gevangenis in, en ben ik hem kwijt? Ik wil hem niet kwijtraken. Het is chaos op deze plek, iedereen wordt gevraagd het gebouw te verlaten. Maar ik verzet me tegen Gale die me mee probeert te trekken. 'Laat me godverdomme los!' Schreeuw ik door mijn tranen heen. Ik wil naar Justin. Voor ik het weet gooit Gale me over zijn schouders. Binnen no-time is zijn mouw nat door mijn tranen. Ik huil zo hard, en het boeit me ook niks, iedereen mag weten dat ik Justin wil, en dat ik hem verdomme niet kwijt wil raken! Gale zet me voorzichtig neer in de bijrijdersstoel terwijl ik vecht tegen mijn slaap. Ik roep paniekerend Justin's naam, ik wil hem knuffelen, omhelzen... Waarom ben ik uitgerekend op hem verliefd geworden? Waarom... waarom...

LONDEN - 15 MAART
Ik lig huilend in mijn bed. Wat er gister was gebeurt, vergeet ik nooit meer. Ik ben gebroken, van binnen en van buiten. Ik ben een nutteloos wrak, het enige wat me blij kan maken op dit moment, is een knuffel van Justin. Justin heeft me verlost van die vieze aanrader, ik ben hem zo dankbaar, ik wou dat het op een andere manier was gegaan. Mijn vrienden heb ik verboden mijn kamer te betreden, ik wil niet dat ze mij op deze manier zien. Kapot en gebroken. Mijn vader wist meteen van het voorval en hij wilt er niks over me tegen zeggen. Duidelijk is wel dat Justin geschorst is. Mijn vader zal hem nooit meer toelaten op onze school, ook al in Justin's vader een machtige man als het gaat over scholen in Engeland. Hij zal vast teleurgesteld zijn in zijn zoon. Jankend ga ik in een andere positie liggen, ik trek mijn knieën op en maak mezelf zo klein als een bolletje. Ik hoop dat Justin niet erg gestraft word. Mijn vader zal me waarschijnlijk verbieden hem ooit nog te zien, maar god, wat boeit het ook. Je mag toch best dreigen met een pistool. Emma je bent gek in je hoofd. Huilend en piekerend dommel ik in slaap. Ik ben pas een week hier, ik heb een crush die zojuist verbannen is van mijn school, en ik jank de Atlantische Oceaan bij elkaar? What the fuck...

LONDEN - 16 MAART ( a monday )
Ik word wakker en kijk om me heen. Oh ja, Londen, Justin, Feest, Geweer. Ik vat alles samen en ben weer helder. Mijn vader komt alsof het getimed is binnengewandeld. Het eerste wat hij zegt laat me shockeren. 'Justin is weg, onderkomen aan de beveiliging, de politie was onderweg om hem te arresteren, maar hij is ontsnapt.' Mijn vader ziet er woedend uit. Justin is ontsnapt? Waar is hij dan heen? En hoe... Ik besluit vandaag school te skippen, mijn mood is slapen en huilen en denken aan Justin. Gelukkig hoefde ik niet door Linde niet van mijn pa te gaan. Ik heb de jongens sinds het voorval ook niet meer gesproken. Ik heb eigenlijk wel echt een knuffel nodig... Justin waar ben je?