Tudo Passa [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

26.

Çok kötü bir kareydi aslında bu. İkimizin de vücudunun yarısı çıplaktı ve ben Neymar'ın altındaydım.

Birisi görmeden Neymar'ın uyanması için dua bile edebilirdim.

Tam o sırada uykuya dalmıştım.

...

~ Rafaella'nın Ağzından ~

Annemle beraber eve gelmiştik. Yaklaşık 2 saattir dışardaydık. Ve artık abimlerin de işlerini bitirdiklerini tahmin etmiştik.

Hızla eve girdim. Sessizdi.

Notu koyduğum yere baktım. Not orada değildi. Demek ki okumuşlardı.

Bahçe kapısının açık olduğunu görünce oraya doğru yürüdüm. Kimsecikler yoktu orada da. Sadece yerde kağıt parçaları vardı. Onları elime aldım ve incelemeye başladım. Bu benim yazdığım nottu. Fakat yırtılmıştı.

"Ben yemek hazırlayayım Rafaella. Sen abinlere bir bak bakayım." dedi annem ve elindeki poşetlerle mutfağa geçti. Kafamı usulca "Tamam." anlamında salladım ve merdivenleri hızla çıktım. Abimin odasının kapısına geldiğimde durdum ve içeriyi dinledim.

Hiç ses yoktu. Sanırım burada da değillerdi.

Kapıyı hızla açtım. Fakat buna pişman olmam pek uzun sürmedi.

Cara ve Abim yarıçıplak uyuyorlardı. Ve ben kapıyı hızla açtığım için Abim uyanmıştı. Tanrım! Bu çok utanç verici!

Abim gözlerini ovuşturdu ve bana baktı. Cara hala uyuyordu.

"Ben çıkayım en iyisi." dedim yine ve hızla çıktım odadan. Tanrım! Bugün 2. oluyor. Her özel anlarında basıyorum onları :).

~ Neymar'ın Ağzından ~

Kapının hızla açılma sesiyle uyandım. Rafa gelmişti ve bana tuhaf tuhaf bakıyordu. Sonunda da ne dediğini anlayamadan çıktı odadan. Kafamı tekrar yastığıma koyacakken, Cara'nın yanımda üzerinde tişörtü olmadan uzandığını gördüm.

Demek ki Rafa bu yüzden öyle bakm ... Bir dakika bir dakika? Cara benim yanımda ve tişörtü üzerinde değil.

"Ne yaptım lan ben?" dedim içimden. Yoksa istemeden ona ... Yok canım. O kadar da düşmedim ... Düşmemişimdir.

Kafamı salladım ve kendime gelmeye çalıştım. Sanki şişelerce içmiş gibiydim. Hiçbirşey hatırlamıyordum.

Bakışlarımı Cara'ya çeviremiyordum. Daha doğrusu çevirmek istemiyordum. Az ötemizdeki yorganı aldım ve üzerine örttüm. Zaten o sırada uyandı.

Gözlerini açtı ve esnedi.

"Sabah mı oldu?" dedi uykulu bir sesle.

"Malesef. Daha olmadı." dedim gülümseyerek.

O sırada yorganı üzerinden çekti ve kendine baktı. Benim hemen bir açıklama yapmam gerekiyordu şuan ona.

"Cara ben ... Gerçekten nasıl oldu hiç hatırlamıyorum. Yani olsaydı unutmazdım asla. Herneyse işte. Ben hiçbirşey hatırlamıyorum o anla ilgili. Beni affet." dedim.

Ellerimi tuttu ve gülümsedi.

"Hiçbirşey olmadı zaten sevgilim. Sen uyuyakaldın sadece. Bende seni yatağa yatırayım derken üzerime düştün. Ne kadar uğraştıysam da kalkamadım. Galiba bende öylece uyuyakalmışım." dedi tatlı bir sesle.

O an içimden onu öylesine öpmek geliyordu ki.

"Neymar? Ordamısın?" dedi gülerek. Bende gülümsedim ve E..Evet." dedim. Sanırım birkaç dakika dalmıştım.