Tudo Passa [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

13.

Tüm vücudum uyuşmuş gibi hissediyordum. Daha doğrusu hissedemiyordum gibi birşey.

Gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalıştım. Sanki üzerlerinde tonlarca yük vardı. Tanrı aşkına ben ne zamandır uyutuluyorum?

Gözlerimi açmayı başardığımda, elimin üzerinde bir baskı hissettim. Bunun bir el olduğunu ve bu elin Neymar'a ait olduğunu görmek istiyordum.

Öyleydi! Elimi tutuyordu ve gülümsüyordu. Ama üzerinde formaları vardı. Bu ne demek oluyordu?

"Sonunda! Tanrı seni bize bağışladı!" dedi gülerek. Bense hala ağzımı nasıl açacağımı bilmiyordum.

Uyandığımı görünce herkes başıma toplandı. Babam ağlamış gibiydi ve diğer elimi tutuyordu. Rafa ve Nadine Teyze de yanımdaydılar. Daniel da burdaydı. Ama, ... Yüzünde morluklar vardı.

Neymar!

"B..Bana ne oldu?" dedim yorgun bir sesle.

"Sadece bayılmıştın ilk başlarda. Sonra komaya girdin. O yüzden 2 gündür gözlerini açmadın. Çok korkuttun bizi."dedi Neymar.

Üzerindeki formasına baktığımı görünce de;

"Almanya maçına gideceğim ... Yedeklerde." dedi. Ama "Yedeklerde." kelimesini bıkkın bir şekilde söyledi.

"Bende gelip izleyeceğim." dedim yatağımdan kalkmaya çalışarak. Beni durdurdu ve elimi daha sıkı tuttu.

"Daha yeni uyandın Cara. Biraz dinlenmelisin." dedi. Hayır, hayır ve koca bir HAYIR. O orada sakat haliyle maça katılabiliyorsa, bende bu halimle orda onu destekleyebilirdim.

"Hayır! Bende gelip maçta seni destekleyeceğim! " dedim bağırarak. Babam tam konuşacakken Neymar sözünü kesti.

"Zaten daha 1 saat var maça. Sen biraz uyu, gelirsin." dedi. Tabi canım! Vurun bana sakinleştiriciyi. Saatlerce uyuyayım değil mi! Yok öyle.

"Hayır. Beni eve götürün. Hazırlanmalıyım." dedim.

"Ama Cara. Yeni uyand..." derken sözünü kestim ve;

"BEN. O. MAÇTA. OLACAĞIM. NEYMAR! "dedim bağırarak.

Kendisi de böyle yapmıştı. Hatta onun durumu daha da kötüydü benden.

1 Saat Sonra.

Başarmıştım. Maçtaydım .... Hemde yedek kulübesinde! Neymar'ın yanında!

Nasıl izin verdiler, ... bilmiyordum.

Ama bu durumdan çok hoşlandığımı söylemeliydim.

Üzerimde 10 Numaralı, arkasında "Cara Jr." yazan Brezilya formam vardı. Alttan da lacivert bir şort giyiyordum. Saçlarımı yandan salaş bir tarzda örmüştüm. Ayakkabı olarak da yeşil ve sarı renkli nike koşu ayakkabısı giyiyordum.

Neymar zaten formalarıylaydı. Sadece üzerinde yedek olduğunu belirten siyah bir yelek gibi birşey vardı.

"Yedeklerde olmak çok sıkıcıymış." dedi Neymar. Gerçekten de öyleydi. Burada normal seyirciler gibi maçı izliyorduk işte. Tek farkı; biri aniden sakatlandığında maçta oynama hakkı vardı o kadar.

Gülümsemeye çalıştım. Bir yanım birinin sakatlanmasını ve yerine Neymar'ın girmesini istiyordu, diğer yanım ise maçta oynamamasını istiyordu.

65. dakikadaydık ve 4-3 yeniliyorduk. Bu onun moralini daha da bozmuştu. En azından girip biraz oynaması iyi gelebilirdi ona.

O sırada Fred adlı oyuncuya faul yapıldı. Birden tüm yedek kulübesi ayağa kalktı. Fred yerde bacağını tutup haykırıyordu resmen. Hakem hemen sarı kart vermişti faulu yapan oyuncuya. Ama Fred yerde kalmıştı ve oyuna devam edebilecek gibi görünmüyordu. Oyun durduruldu ve sahaya sedye felan getirildi. O sırada aklıma Neymar'ın sakatlandığı an gelmişti. Çok korkunçtu.