Tudo Passa [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

38

~ Cara'nın Ağzından ~

"Tamam yeter Nethar!" dedim neşe ve heyecan vardı ses tonumda. Kahkahalarımız caddenin gürültüsünde duyulmuyordu belki ama biz duyuyorduk. Aylardır ilk defa bu kadar mutlu hissediyordum.

Fotoğrafçı adam çektirdiğimiz salak pozlu fotoğrafları bize verdiğinde gülüşmemize biraz daha devam ettik. İtiraf etmeliyim, aşırı iğrenç çıkmıştım. Ama Nethar için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. O gerçekten iyi çıkmıştı.

Aklımın bir köşesinde hep Neymar'ın bana çektiği fotoğraf vardı. Acaba hala telefonunda mıdır?

Saçmalama Cara. Silmiştir.

~ Neymar'ın Ağzından ~

Saatlerce burada durup ona bakabilirdim. Bu uzaklıkta bile onu böylesine derinlemesine görebiliyorsam, yanına gittiğimde ne yapardım, bilmiyorum.

Onu hala sevdiğimi biliyorum. Ama ...

O beni sevmiyor sanırım.

Yanındaki herife bakılırsa beni çabuk silmiş.

"Neymar?" dedi Marc gözlerimin önünde ellerini sallayarak. Bende gözlerimi kırptım ve nefesimi verdim.

"Dostum? Sen iyi misin?" dedi Marc yine güler bir ses tonunda.

"Hayır." dedim. Tam o sırada Cara ve yanındaki çocuğun gittiklerini gördüm. İlk başta bir adım attım ileriye. Sonra ise içimden "Sen ne yapıyorsun Neymar?" deyip bizimkileri orada bırakıp geriye doğru hızlıca yürümeye başladım. Gözlerim yanıyordu. Dolmuşlardı.

"Ney? Nereye?" diye bağırdı Leo, Marc ise "Biraz yanlız kalsın... bırakalım." dedi.

Nereye gittiğimi bilmiyordum ama gidiyordum işte.

Suç tamamen benimdi. Yüzüğü ben atmıştım. Ama en çok acıyı çeken de bendim. Ne yapsam olmuyordu.

~ Cara'nın Ağzından ~

"İğrenç bir günü güzel bir sonla bitirdim sayende. Teşekkürler." dedim oteldeki odamın kapısında dururken. Bana gülümseyen gözlerle bakıyordu.

"Hiç önemli değil, Bende çok eğlendim ... Seninle olmak iyi geliyor." dedi. Gözlerimi ondan kaçırmaya başlamıştım o anlarda. Bu cümlenin altında bir ima varmış gibi geliyordu. Ama bu ima pek hoşuma gitmeyecekti.

"İyi geceler." dedim ve aceleyle odama girmeye çalıştım. Nethar bileğimi kavramıştı yine. Kendimi tuhaf hissetmiştim.

"Yanlış birşey mi söyledim Cara?" dedi meraklı gözlerle. Sanki vereceğim cevap onu derinden etkileyecekmiş gibiydi.

Önüme gelen birkaç tel saçımı kulağımın ardına koydum ve "H.. Hayır." dedim. Hafiften gülümsemişti.

"Peki. Sanada iyi geceler." dedi ve bana sıkıca sarıldı. Bense ilk başta şaşırmıştım ama sonrasında kollarımı ona sardım. İyi hissettirmişti. Az daha sonra sarılmayı bıraktı ve odasına doğru gitti bana gülümseyerek. Bende el salladım ve odama girdim. Birden ağlamaya başladım. Nedenini bilemiyordum. Ansızın başlamıştı. İçimde kötü bir his oluşmuştu hemen.

Yatağımın kenarına çöktüm ve ağlamaya orada devam ettim.

Aklıma Neymar gelmişti. Birbirimize mesafe olarak oldukça yakınken, ruhen oldukça uzaktık. Ve ben buna dayanamıyorum.

Artık aramızda hiçbir engel yok. Ne mesafe ne de iş. Ama olmuyor işte. Bazen hiçbirşey istediğimiz gibi olmuyor. Ne kadar çabalasakta, uğraşsakta alın yazısı denen şeyde ne yazıyorsa o oluyor. İnsanın değiştirmeye gücü yetmiyor ne kadar istesede.