Tudo Passa [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

29.

O gece ağladığım kadar hiç ağlamamıştım sanırım.

Daniel ile birlikte onun kaldığı otele gittik. Ben istememiştim ilk başlarda aslında. Hem izzy ordaydı, hemde ... kalamazdım işte. Rahat olamazdım.

Ama başka gidecek biryerim yoktu.

Ayrıca İzzy'de İngiltere'ye dönmüştü. En azından o salağı orada görmeyeceğim.

Daniel kartını çıkardı cebinden ve kapıyı açtı. Bende gözlerimi sildim ve içeri girdim. Gayet güzel bir odaydı. Hemde 2 ayrı oda daha vardı içerisinde. Bu iyi olmuştu.

Çantamı biryere fırlattım ve pencerenin kenarına gittim. Yere kadardı pencereler. Ayrıca çok güzel bir manzarası vardı. Telefonumu cebimden çıkardım ve saate baktım.

00:45 yazıyordu.

Daniel yanıma geldi.

"İstersen biraz uyu. Yarın konuşuruz." dedi. Kafamı "Hayır" anlamında salladım.

"Bu halde uyuyamam." dedim. Gülümsedi ve koluma girip beni koltukların olduğu yere oturttu. Kendi de karşıma geçti.

Dizlerimi yanıma çektim ve kollarımı onlara sardım.

"Gerçekten kötü olmuş. Şu hafıza kaybı olayı." dedi Daniel. Ardından tüm gece boyunca konuştuk. Bazen o ağladı, bense hep ağladım. Ama iyi gelmişti. İnsan bazen içini dökmeli birilerine.

...

Sabah olmuştu. Gözlerimi yavaşça açtım. Tanrım, şişmişlerdi. Ayrıca?

Daniel'le aynı yataktaydık ve o başını omzuma dayamış uyuyordu. Ben yavaşça kalkmaya çalıştım. Gidip yüzümğ felan yıkamalıydım. Tam o sırada Dan uyanmaya başladı. Kafasını omzumdan çekti ve esnedi.

"Günaydın." dedi esnerken.

"Günaydın." dedim bende. Ve kalkıp banyoya girdim. Tipime baktım. Korkunçtu.

Rimelim akmış, gözlerim şişmişti. Tenim solgundu. Saçlarım birbirine karışmıştı.

Yüzüme birkaç defa su vurdum ve gözlerimdeki akan rimelimi iyice temizledim. Saçlarımı taradım ve cebimdeki tokamı alıp güzel bir topuz yaptım. Üzerimi de düzelttikten sonra banyodan çıktım.

Daniel yatağı toplamıştı. Telefonu ile uğraşıyordu. Banyodan çıktığımı görünce ayağa kalktı ve "İstersen odaya isteteyim kahvaltıyı." dedi.

"Gerek yok. Biz ineriz. Değil mi?" dedim hafifçe gülerek. O da gülümsedi ve birlikte odadan çıktık.

~ Daniel'in Ağzından ~

Hayatımın en güzel gecesiydi. Onunla birlikte uyumuştum.

Aslında uyumamıştım. Onu izlemiştim hep.

Zaten saat 4lerde felan uyuyakalmıştı o. Bende onu yatağa koydum. O sırada kendime engel olamadım ve yanına uzandım.

Dediğim gibi, saatlerce onu izledim o uyurken.

Ben biraz olsun mutluydum Neymar'ın bu hafıza kaybı olayından dolayı. Ama Cara yıkılmıştı. Bu benimde canımı yakıyordu. Onu ağlarken görmek beni üzüyordu.

Birlikte kahvaltı için restorana indik. Boş bir masaya oturduk. Garsona siparişleri verdik.

"Bugün ne yapmayı planlıyorsun?" dedim ona.

Biraz durdu sonra bakışlarını bana çevirdi.

"Hiçbirşey."

"Hımm ... Peki benimle sahilde yürümek ister misin?" dedim gülümseyerek. O da gülümsedi.