სიყვარული ყოველთვის იმარჯვებს (დასრულებულია)

მეთხუთმეტე თავი

- აააააააა
ყვირილით შევვარდი სამზარეულოში და რას ვხედავ. სეჰუნი და ქაი სიცილით იგუდებიან, მე კიდე გული გამისკდა. მეგონა სეჰუნი მოკვდა. ისე მეც რა დებილი ვარ რაა, როგორ დავიჯერე.

- ოჰო ესეიგი უკვე გამოჯანმრთელდი ხო?
ცალი წარბი მაღლა ავზიდე და ორივეს მკვლელი მზერით გავხედე. ისინი ყურადღებას არ მაქცევდნენ და სიცილს არ წყვეტდნენ.

- ჯანდაბა მე გული გამისკდა თქვენ კიდე სიცილსგან ლამისაა ცუდად გახდეთ. კარგით რაა, ამხელა ბიჭები ხართ😑. მადლობელიც არ ხარ ხო?
უკმაყოფილოდ გავაქნიე თავი.

- რა მშიშარა ყოფილხარ.
სიცილით თქვა ქაიმ.

- გუშინ არ უნდა დავრჩენილიყავი აქ რაა. რა მინდოდა
(მე)

- კარგი რააა ლისა. ძაან მაგრად გავერთეთ.
(სეჰუნი)

- თქვენ ხო და მე არა, არ მეგონა ასე სასწაულებრივად თუ გამოჯანმრთელდებოდი.
(მე)

- ხო როგორც ჩანს სასწაულები ხდება.
(სეჰუნი)

- დღეს ბიჭები მოვლენ ჩვენთან. რამე მოამზადე რაა ლისა
(ქაი)

- რომელი საათია?
(მე)

- თერთმეტი საათია.
(სეჰუნი)

- ესეიგი დროა საქმეს შევუდგე.
(მე)

- მიდი სახლში წადი და გამოიცვალე ტანსაცმელი.
(სეჰუნი)

- კარგით ბატონო სეჰუნ.
(მე)

- არ დააგვიანო.
(ქაი)

- კარგით
(მე)

სახლიდან გამოვედი. მალე მივედი სახლში, ჩემდაგასაკვირვად ჯენი არ იყო სახლში. ჩემს ოთახში ავედი და გარდერობი გამოვაღე. მალე ავარჩიე ტანსაცმელი და მოვემზადე.