სიყვარული ყოველთვის იმარჯვებს (დასრულებულია)

მეოცე თავი

სეჰუნის pov

ჩემთვის ძალიან რთული იყო ქაისთვის იმის თქმა რომ ბებია გარდაიცვალა.

- ქაი ბებია......ის....ის აღარ არის. გარდაიცვალა.
ვუთხარი ქაის და თავი დაბლა დავხარე.
ქაის ღიმილი სახეზე შეახმა და დივანზე ჩამოჯდა. შემდეგ სიმწრისგან გაეცინა.

- ქაი კარგად ხარ?
მივიდა ჯენი ქაისთან..
ქაი არაფერს ამბობდა, უბრალოდ ერთ ადგილს მიაშტერდა და არც ინძეროდა.

- ძმაო კარგად ხარ?
მეც ქაისთან მივედი და გვერძე მივუჯექი.

-  კარგად ვარ
შეძლებისდაგვარად მშვიდად თქვა ქაიმ. ქაი არ არის ჩემსავით ფეთქებადი, ის ყოველთვის ცდილობს ყველაზე საშინელ მომენტებშიც  ძლიერი გამოჩნდეს.

-  .............. (მე)

არც მე, არც ჯენი და არც ლისა არაფერს ვამბობდით.

- როდის გაიგეთ ეს ამბავი? ან  რა დაემართა?
მშვიდად იკითხა ქაიმ.

- რამდენიმე საათის წინ გავიგე რომ ბებიას გულმა დაარტყა.
ცრემლების შეკავება ვცადე და გამომივიდა კიდეც.

- და მე ეს ახლა რატომ გავიგე?
სახეზე გაბრაზება დაეტყო ქაის.

- ახლა რა უნდა ვქნათ?
იკითხა ჯენიმ.

- მოდი დღეს ორივე აქ დარჩით კარგი?!
მე და ქაის გადმოგვხედა ლისამ.

- გმადლობ ლისა, უბრალოდ არაფრის თავი არ მაქვს და ამ დივანზე დავწყვები.
თქვა ქაიმ.

- არა რას ამბობ, ქაი ჩემს ოთახში დაიძინე.
(ჯენი)

- გმადლობ ჯენი. მე ავალ შენს ოთახში.
თქვა ქაიმ..

- მეც წამოგყვები.
თქვა ჯენიმ და ქაის წაჰყვა.
მე და ლისა კი მარტო დავრჩით.

- ლისა მადლობა. მე ძალიან ცუდად მოგექეცი, შენ კი ჩემს გვერდით ხარ და მეხმარები. დიდი მადლობა.
ვუთხარი ლისას, ის კი დუმდა და არაფერს ამბობდა.
რამდენიმე წუთის შემდეგ ჩემთან მოვიდა.