სიყვარული ყოველთვის იმარჯვებს (დასრულებულია)

ოცდამესამე თავი

დილით სეჰუნმა გამაღვიძა.

- ლისა ადექი რაა. შენ რა ძილისგუდა ყოფილხარ.
მომესმა სეჰუნის ხმა..

- ვდგები, ვდგები.
დავიყვირე მე და საწოლიდან ავდექი. საწოლის წინ სარკე იყო და ჩემი თავი რომ დავინახე ლამის გულმა დამარტყა. თმები აწეწილი მქონდა და თვალები ჩაშავებული. რომ გავიაზრე რომ სეჰუნი მიყურებდა საბანი გადავიფარე და ყვირილი დავიწყე.

- სეჰუნ, აქედან გადიი. ვაიმეე
(მე)

- ლისა რა ხდება? რა გჭირს?
(სეჰუნი)

- უბრალოდ გადიიიი
ყვირილს არ ვწყვეტდი. როცა სეჰუნი გავიდა, სასწრაფოდ წამოვდექი საწოლიდან და სააბაზანოში შევედი. სახეც და თმებიც მოვიწესრიგე. შემდეგ გარდერობი გამოვაღე და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე. გამახსენდა რომ შეხვედრაზე უნდა წავსულიყავი სეჰუნთან ერთად და გადავწყვიტე კლასილურად ჩამეცვა. მალე მოვემზადე.

ჩემი ოთახიდან გავედი. მისაღებში სეჰუნი იყო, ოჰ როგორ კარგად გამოიყურება ვაჟაბატონი

- ოჰ კარგად გამოიყურები ლალისა. ისე კარგია არაა? ოჰ ლალისა.
გაიცინა სეჰუნმა. ეს რა მინიშნებებს მაძლევს თუ რა ხდება.