სიყვარული ყოველთვის იმარჯვებს (დასრულებულია)

მეთვრამეტე თავი

ალბათ გგონიათ რომ სეჰუნი დავივიწყე, მაგრამ ასე არაა. რთულია დაივიწყო საყვარელი ადამიანი. მალე ჩამეძინა. დილით ჯენდუკიმ გამაღვიძა. ძალიან მეძინებოდა, ამიტომ ჯენის ყურადღება არ მივაქციე და ძილი განვაგრძე. ყურში ჯენის ხმა ჩამესმოდა, მაგრამ არ მაინტერესებდა და ყურადღებას არ ვაქცევდი. უცებ სულ მთლად სველი გავხდი. საწოლიდან წამოვხტი და რას ვხედავ, ჯენის ბოთლი უჭირავს და სიცილისგან ლამისაა ცუდად გახდეს.

- ვაიმეეეეეე ჯენი მოგკლავვ
დავიყვირე და საწოლიდან ავდექი.

- ჯენი გირჩევნია გაიქცე
(მე)

- რაა? ჯანდაბა
დაიყვირა ჯენიმ და გაიქცა.
მე მას გავეკიდე, ასე შემოვირბინეთ მთელი სახლი.

- შენ რა სულ გაგიჟდი გოგო?
დავუყვირე მე, ხუმრობით.

- არ დგებოდი და რა მექნა. სუფთა ქათამი ხარ რაა.
იცინოდა ჯენი.

- რატო გამაღვიძე? ჯერ დილის ცხრა სა......
საათს შევხედე, უკვე პირველი საათი იყო, ამიტომ გავჩუმუდი

- ეხლა გაჩუმდი ხოო?
გაიცინა ჯენიმ..

- ოო რა იყო პირველი საათია სამი კი არა. არც ისე გვიანია.
დავიწყე თავის მართლება..

- ხო კარგი, კარგი. მიდი გამოიცვალე, სუპერმარკეტში უნდა წავიდეთ.  
დასერიოზულდა ჯენდუკი.

- ონი კარგი  რააა. ძაან მეზარება.
(მე)

- ონის მოგცემ მე შენ წადი და გამოიცვალე.
ჯენის უნდოდა მკაცრად ეთქვა, მაგრამ არ გამოუვიდა და მაინც გაეღიმა.

- აიშშ, კარგი ხო.
ვთქვი და ოთახში ავედი. არ მინდა ჯენიმ ჩემზე იდარდოს, ამიტომ ვცდილობ სულ კარგ ხასიათზე ვიყო. ოთახში შევედი, გარდერობი გამოვაღე და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე. მალე ავარჩიე ტანსაცმელი და ჩავიცვი