Texting With Mafia [T.W.M.] -Book 2- ➡️

#02

"Παπαδόπουλου και Κεσσίδη"

Ε, ΟΧΙ.

ΟΧΙΟΧΙΟΧΙΟΧΙΟΧΙ!

ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ ΑΥΤΟ!

ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞ ΣΕ ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ, ΚΆΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΒΑΡΕΤΗ ΕΡΓΑΣΊΑ;

ΕΛΑ ΣΥΓΓΡΑΦΈΑ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΛΙΣΈ.

*Η συγγραφέας της χτυπά το σενάριο στο κεφάλι για να σκάσει*

Ξεφυσαω και βλέπω έναν αλαζόνα Άλεξ να κατευθύνεται με ένα πλάγιο χαμόγελο και να κάθεται δίπλα.

Εγώ από την άλλη, πως δεν έχω βγάλει καπνούς από τα ρουθούνια.

"Γειά σου, συνεργάτιδα" μωρε, αν συνεχίζει να έχει αυτό το χαμόγελο, θα τον χτυπήσω.

"Έλα ρε Ζαμπίδη που ένα φου σου κάνουν και πέφτεις κάτω"

Εσύ πρέπει να με στηρίζεις!

"Σε πιο σπίτι θα συναντηθούμε;" Η επόμενη ερώτηση του με ξαφνιάζει και η γελαδισια φατσα μου τον κοιτάει.
"Ναι, εσυ θα τα κάνεις όλα, επειδή δεν εγώ με την Φυσική,  αλλά τουλάχιστον ας είμαστε μαζι" ανασηκωνει τους ώμους του και εγώ στριφογύριζω τα μάτια μου.

Ε, βέβαια και θα τα έκανα μόνη μου. Μιλάμε για τον Άλεξ.

"Σπίτι σου. Στις έξι. Τα λεμε" λέω γρήγορα και φεύγω από εκεί.

Νομίζω ότι θα εκραγω αυτή την στιγμή.  Υπήρχαν τόσοι ηλίθιοι άνθρωποι εκεί μέσα και στο τέλος με έβαλε με αυτόν.

Περπατούσα με γρήγορα βήματα και με σκυμμένο το κεφάλι και δεν κατάλαβα ποτέ συγκρούστηκα με κατι σκληρό. Σε δευτερόλεπτα ήμουν κάτω στο πάτωμα.

"Συγγνώμη,  όμορφη.  Άσε με να σε βοηθήσω"  Η γνωστή φωνή του Μάριου ακούστηκε γλυκιά και του έδωσα το ελεύθερο χέρι μου, από την στιγμή που το άλλο έτριβε το μέτωπο μου.
"Συγγνώμη, εγώ έφταιγα που δεν έβλεπα" του χαρίζω ένα χαμόγελο όπως κάνει και αυτός, δείχνοντας την ολολευκη οδοντοστοιχία του.

"Μοντέλο της Colgate"

Αυτό που χαλάς την στιγμή Αφροξυλάνθη,  να το κοιτάξεις.

"Δεν πειράζει, γλυκά. Τι κάνεις;" έρχεται δίπλα μου και αρχίζουμε να περπατάμε προς την καφετέρια.
"Μια χαρά, εσυ;" παραλείπω το γεγονός με την εργασία, με κάνει να θέλω να πεθάνω.
"Πολύ καλα" απαντάει με ένα χαμόγελο προς το μέρος μου.

Φτάνουμε στην καφετέρια και παίρνουμε σειρά. Το μενού έχει pizza σήμερα και μόνο στην σκέψη νομίζω ότι όλος ο κόσμος εδώ μέσα ακούει τον ήχο που κάνει η κοιλιά μου.

Έτοιμη να πάρω το κομμάτι μου, κάποιος φυσικά θα μου το χαλάσει.

Ο ηλίθιος συνεργάτης,  κολλητός του αδελφού μου, που δεν βαριέται να μπαίνω βγαίνει στο σπιτι μου, χαλώντας μου την ψυχική μου ηρεμία,  ήρθε μπροστά μου, παίρνοντας το δικό ΜΟΥ φαγητό.

Θα τον σκοτώσω,  θα τον κόψω μικρά κομματάκια,  τα όργανα του θα τα δώσω στην μαύρη αγορά για να πλουτισω κιόλας και τα υπόλοιπα στα ψάρια στον Ατλαντικό ωκεανό.

"Μπορούσες να περιμένεις στην σειρά!" Φωνάζω και τον χτυπάω στον ώμο.

Γυρίζει να με κοιτάξει με ένα απαξιωτικό βλέμμα.

Πάει να φύγει, αλλά αυτό που ξεστομίζω τον κάνει να γυρίσει να με κοιτάξει.

"Ηλίθιε"
"Εμένα δεν θα ξανά πεις έτσι κατάλαβες ή να στο δείξω με άσχημο τρόπο;" τα μάτια του είχαν μαυρίσει και κανένας δεν μιλούσε, παρά περίμεναν τι θα έκανα.

Εγώ μάθει όμως να μην φοβάμαι.

"Τα νταϊλίκιας σου αλλού. Τα λέμε σε λίγες ώρες" λέω τα τελευταία λόγια μου και φεύγω από εκεί με ένα νικητήριο χαμόγελο.

[...]

Χτυπάει το κουδούνι,  που σημαίνει ότι το βασανιστικό εφταωρο τελείωσε.

Τον δρόμο μας το κλείνει η Εύα.

Οι άλλες ξανθιές barbie έχουν κάτσει από πίσω της.

"Άκου να σου πω εσένα. Τον Αλεξουκο μου δεν θα τον ακουμπήσεις, επειδή ο καθηγητής σας έβαλε μαζί σε αυτή την ηλίθια εργασία. Έγινα κατανοητή;" Α, Α, Α, έχουν βαλθεί να με εκνευρίζουν όλοι ομαδικός.
"Αι μωρέ, που θα μου την πεις εσύ! Πήγαινε άνοιξε λίγο τα πόδια σου αλλου" μπαίνω ανάμεσα τους και τις σπρώχνω καθώς με ακολουθεί η Έλενα.

Όταν βγαίνουμε από το σχολείο, αρχίζουμε να γελάμε με το Πώς της την είπα.

Καθώς λέγαμε τα κουτσομπολιά του σχολείου,  δεν καταλάβαμε ποτέ φτάσαμε στο σπιτι μου. Χαιρέτησα την κολλητή μου και μπήκα μέσα.

Σήμερα, ο Νικόλας θα πάει κάπου με τα αγόρια,  οι γονείς μας ακόμα θα δουλεύουν άρα....

ΘΑ ΦΆΩ ΠΙΤΌΓΥΡΟ!!!!

ΧΟΡΟΣ ΧΑΡΑΣ. Ο ΓΕΑ, Ο ΓΕΑ.

Πιάνω το σταθερό και αρχίζω να πληκτρολογώ τον αριθμό από το σουβλατζίδικο.

Έκανα την παραγγελία μου και περίμενα υπομονετικά το σέξυ παιδαρο από το σουβλατζίδικο.

Άλλαζα αδιάφορα τα κανάλια,  αλλά τίποτα το ενδιαφέρον.

Ξαφνικά, το κινητό μου δεν σταματούσε να χτυπάει και κατευθείαν σκέφτηκα ότι θα είναι η Έλενα.

Μπατ νο.

Άγνωστος αριθμός.
Έχω σκαλώσει άσχημα μαζί σ, Ρούλα😏

Αφήνω αυτό κ φευγω:)

Loveforfood_🤯