Texting With Mafia [T.W.M.] -Book 2- ➡️

#11

Ο Αλεξ, βαριεστημενος μπαίνει μεσα στην αίθουσα. Ειμαι σίγουρη οτι δεν θα συνεργαστεί και θα γίνουμε ρεζίλι.

"Τίποτα καινούργιο για σένα"

Αφροξυλάνθη,  ελεος.

"Α μωρη, την αλήθεια λεω"

Ξεφυσαω και σηκώνομαι πανω καθως εκείνος φτάνει απέναντι μου.

"Την μισώ την Αγάπη και μισώ που μενει μαζί μου" εκνευρισμένος αναφωνεί τα λόγια και στριφογυρίζει τα ματια του.
"Απλα.. ugh ας ξεκινήσουμε. Έχουμε μονάχα δυο μέρες" η αναστάτωση και το άγος μου κάνουν μπαμ απο μακριά.

Όλο το απόγευμα το πέρασα έτσι.  Να προσπαθώ να μάθω στον Αλεξ την χορογραφία.

"Οκ,οκ αυτό δεν θα βγει παρα έξω" παίρνει μια ανάσα και ειναι έτοιμος να καθίσει στην άδεια καρέκλα, αλλα η Εύα εχει αλλα σχέδια.

Οταν τον βλεπει στην αίθουσα, τρέχει καταπάνω του, αγκαλιάζοντας τον.

Μπλιαχ,  ιου, ελεος.

"Αλεξουκο μου" αρχίζει τα νάζια και γελάω κρυφά με την γκριμάτσα του Άλεξ που προσπαθεί να την ξεκολλησει απο πάνω του.
"Ήρθες να με δεις;" τα μάτια της λάμπουν και χαμογελάει.
"Εμ οχι, ηρθα για πρόβα με την Χαρά" χαμογελάει λοξά οταν βλέπει την Εύα να κατσουφιαζει.

Πάντα την πειραζαμε οταν μας ενοχλούσε, επειδή μας ζήλευε, αλλα αυτόν ήταν παλιά...

"ΣΕ ΑΚΟΥΜΠΆΕΙ Η ΗΛΙΘΙΑ;" αρχίζει να φωνάζει και τζιζ φέρεται μου ωτοασπίδες.
"Κακο;" ειπα ειρωνικά και και κοίταξε δολοφονικά,  τοσο οσο μπορούσα τωρα να ημουν νεκρή και να με κλαιγατε.
"Κουκλα μου, κατάλαβε το οτι τελείωσε αυτό το Αλεξ και Χαρα παντα ενωμένοι ποτε νικημένοι, δεν υπάρχει πλέον" ξέρω οτι το ειπε επίτηδες για να στεναχωρήθω.

Τα δάκρυα μου ηταν έτοιμα να πέσουν.  Κοίταξα την Εύα να χαμογελάει λοξά καθώς χάιδευε το μπράτσο του Αλεξ ενω εκείνος ηταν ανέκφραστος.

"Απλα.. ελα αύριο για την τελευταία προ-προβα" απευθύνομαι σε αυτόν και αρπάζω τα πράγματα μου και φεύγω απο εκει.

Τα πρώτα δάκρυα πέφτουν οταν βγαίνω απο την σχολή. Τρέχω στο δασάκι για να ηρεμήσω.

Ναι, το ξερω οτι τελείωσε αυτο, αλλα  τον να μου το χτυπάει πονάει.

Κάθομαι κάτω και πιάνω το κεφάλι μου, νιώθοντας οτι θα σπάσει.

"Χαρά;" ο Αλεξ πλεον βρίσκεται διπλα μου λαχανιασμένος.
"Φυ-φυγε" δεν τον κοιτάω και απλα κοιτάω τον ήρεμο ουρανό, που πλεον φωτίζεται απο το φεγγάρι.
"Το ξέρεις οτι δεν πρέπει να επηρεαζεσαι--"
"Σταματά Αλεξ! Ποσες φορές μου έχεις πει αυτη την φράση; Καθε ηλιθια φορά που έκλαιγα στην αγκαλιά σου, επειδή με έκανε να νιώθω χάλια αυτή! Και στο τέλος μετα απο αυτά που περάσαμε απο μικρά Αλεξ, παντα μαζι απο μικρά με παρατάς,  επειδή ετσι στα ξαφνικά έγινες δημοφιλής! Και το ξέρεις οτι--" το κλάμα δεν σταματάει στις αναμνήσεις που περνάνε μπροστά απο τα μάτια μου. Αλλα τα οικεία χέρια του σε δευτερόλεπτα περνάν γύρω απο την μέση μου χωρίς να σταματάει αυτο το κλάμα.

Και εδω ήρθε η στιγμή να γνωρίσετε τον Αλεξ. Τον καλύτερο μου φίλο απο τοτε που θυμάμαι τον εαυτό μου και τον κρυφό,  πρώτο έρωτα μου..

Και τώρα; Ο εχθρός που εμφανίζεται στον δρόμο μου συνέχεια..

Bum bum Ciao🖖

Χεχεχε:)

Σι γιουυ❤
Loveforfood_💤