GÜNDÜZ AY'IM( devam ediyor..)

💥10💥

        Keyifli Okumalar.....

Müdürün odasında ölüm sessizliği hakimdi. Hepimizin ailesini aramıştı. Tabii benim ailem olmadığı için amcamı aramışlardı. Müdür hepimize bakıp konuşmaya başladı.

         "Neden böyle bir şey yaptınız çocuklar. Derdiniz neydi?"
Kimse konuşmayınca ben konuşmaya başladım,

           "Hocam yaptığımız bir hata idi özür dileriz. Bir daha olmaz."
  Müdür dediklerimden tatmin olmuş olmalı ki gülümsedi. Tabi Aylin'in salakça konuşmasıyla müdürün yüzü ciddi bir hal aldı.

           "Bu kadar çabuk korkacağını tahmin etmemiştim. Tipinden de belli zaten ezik."

             "Madem herşeyi anlatmamı istiyorsun tamam. Hocam bu arkadaşımız benim arkadaşıma saldırdı. Hemde bir erkek yüzünden. O çocuk her kimse Ecrin ile konuştular diye bu arkadaş yediremeyip benim arkadaşıma saldırdı. Bende onların sınıfına gittim. Amacım sadece konuşmaktı. Ama hadsiz hadsiz konuştuğu için nefsime yenik düştüm. Diğer arkadaşım beni tutan çocuk yüzünden tokat yediğim için ona vurdu. Tüm herşey buydu hocam"
   Derin bir nefes alıp Aylin'e bakıp tabiri caizse şerefsizce gülümsedim. Sinirden ve korkudan titriyordu. Müdür kaşlarını çatıp Aylin'e baktı. Çok geçmeden konuşmaya başladı.

      " Burası aşk evi değil evladım. Sen daha 11. sınıfsın. Seneye üniversite sınavın var ona çalışmalısın.  Kendine gel. Bir daha böyle bir şey istemiyorum. Bu arada kızım herşeyi anlattığın için teşekkürler."

  Gülümseyi önüme döndüm. Gündüz de gözlerim kalınca elleri önünde dışarıyı  seyrettiğini gördüm. Güneş ışıkları ona vurduğu için gözlerini kısmış dışarıya bakıyordu. Bu hali oldukça...oldukça-

            ' nefes kesici'

            ' hah aynen öyle'

             ' Gece kendimizi kaptırmamalıyız. Farketmesekte yavaş yavaş ona bağlanıyoruz.'

               ' o bizim arkadaşımız.'

                ' umarım sadece arkadaş olarak kalabilir'

    Sıkıntıyla nefes verip gözlerimi Gündüz'den çektim. O sırada içeriye amcam ve diğer aileler girdi. Amcam endişelenmiş olacak ki nefes nefeseydi. Bana bakıp derin bir nefes bıraktı. Gülümsedim.

        " Hah veliler de geldi. Biz kendi aramızda çözdük. Bir daha böyle bir şey olmayacak. Merak etmeyin. Ama Aylin'in ailesi odamda kalsın diğer herkes çıksın. Aylin sende dahil"

   Aylin korkuyla ailesine baktı. Annesi diye tahmin ettiğim kadın kaşlarını çatmış sanki bir olayı çözmeye çalışır gibi Aylin'e bakıyordu. Hepimiz müdürün odasından çıktık. Amcam bana bakıp konuşmaya başladı,

        " İyisin değil mi Gece. Neden kavga ettiğini sormayacağım siz müdürle halletmişsiniz. Ama bir daha olmasın"

        " Tamam amca sen merak etme"

Amcamı yanağından öpüp uğurladım. Aklımda tek bir soru vardı. Gündüz'ün ailesi niye gelmemişti? Bunu ona sormayı korkuyordum. Benim gibi olup bunu ona sorunca üzülmesinden korkuyordum. Merakıma yenik düştüm ve peşinden koşup yanına ulaştım.

           "Bir şey sorabilir miyim?"

           "Tabii."

           " Şey.. yani.. hani müdürün odasındaydık ya biz...."