greetings, judas ♡ [boyxboy]

a

S E V E N T E E N

"tanrım, miles-" jesus, ağzı doluyken konuşmamasını öğütleyen görgü kuralını tıpkı çatalına taktığı yemeği boğazından aşağı ittirdiği gibi aşağılara indirdi. "sen, sen gerçekten harika bir aşçısın."

miles yemek başladığından beri duyduğu iltifatlarla yanaklarına hücum eden kanı gizlemek için kafasını önündeki tabağa gömmüştü.

"teşekkür ederim," dedi, belki onuncu kez.

"ve yemek- sana uzun süredir ev yemeği yemediğimi söylemiş miydim?"

dünya üzerindeki bütün katillerin, o bu masadan kalkana dek cehenneme kadar yolları vardı.

biri hariç.

kapının çalışıyla gerçek dünyaya dönmeyi başardı jesus. karşısında oturan adam merakla kafasını kaldırmıştı.

"ah, kusura bakma lütfen, hemen geliyorum."

kapının öbür tarafında ince uzun bir adam duruyordu.

polis memuru "dönmüşsün!" dedi, adam sanki kendi eviymiş gibi davetsizce içeri girdikten sonra.

"döndüm."

montunu çıkarıp asarken havayı kokladı. "enfes kokuyor j, tanrım, böyle yemek yapabildiğinden haberim olsaydı-" sözü mutfakta gördüğü manzarayla yarım kaldı.

jesus durumun ne kadar garip göründüğünü biliyordu, miles'ın yüzünün kızarışına bakarak onun da aynı şeyi düşündüğünü tahmin etti.

"francis, kasabamıza yeni taşınan dostum miles'la tanış." dedi, "kendisi bir aşçı."

miles'ın suratını incelerken adamın kaşlarının merakla havaya kalkışı jesus'un midesini düğümledi. polis memuru, arkadaşının bu bakışını yanlış anlamış olduğunu umdu.

"francis lloyd," dedi adam.

"miles judas," kendisine uzatılan eli nazikçe sıkıp bıraktı.

"francis karşı dairede oturuyor," diye açıkladı jesus, "kendisi bir yazar."

"ah, lütfen j," dedi francis gülerek, "hobi olarak yazıyorum sadece,"

"hobi olarak yaptığın soslu bonfile kadar iyiyse okumak için sabırsızlanıyorum." jesus şaka yollu iltifat etti.

miles sessizdi.

♡

sana yazmak istiyorum

sayfalarca

tıpkı o tatlı franceska'nın yaptığı gibi

sayfalarca

b. hayır

b. bunu bilmiyorsun

b. bunu bilemezsin

ama biliyorum güzel isa

biliyorum çünkü hepsini ben yaktım